Μέσα Γενάρη και τα Πωγώνια αποτελούν έναν από τους δημοφιλέστερους κυνηγετικούς προορισμούς για την εποχή. Αλλά πριν ο καθένας ξεκινήσει να τραβήξει για τον κυνηγότοπο που διάλεξε, απαραίτητη είναι μια στάση στο Καλπάκι.
Το Καλπάκι είναι κόμβος. Σάββατο πρωί σήμερα και ήταν γεμάτο κυνηγούς: γουρουνάδες, φερματζήδες, φασσάδες και τσιχλάδες, ντόπιοι και επισκέπτες που βρέθηκαν να αναζητούν το αγαπημένο τους θήραμα στην ακριτική περιοχή των συνόρων.
Μια στάση για καφέ, κολατσιό, συνεννόηση και οργάνωση της εξόρμησης. Πληροφορίες, τηλέφωνα, ταξίδια και αυτοψίες. Άλλοι αποθαρρύνθηκαν από τον καιρό, άλλοι από αυτά που ακούνε κι άλλοι φόρτωσαν τα σκυλιά και ήρθαν να κυνηγήσουν. Κι αυτοί δεν ήταν λίγοι.
Το κυνήγι ούτως ή άλλως είναι απρόβλεπτο και η μπεκάτσα το πιο μυστηριώδες από τα θηράματα. Κι όπως συνηθίζω να λέω «σε βρίσκει δεν τη βρίσκεις». Πόσες φορές την περίμενα και δεν ήρθε! «Η βροχή μαλάκωσε τον τόπο», «τώρα κατέβηκε ο καιρός», «αύριο έρχεται το χιόνι» και μπεκάτσες πουθενά. Κι ένα πρωί χωρίς καιρό και χωρίς να το περιμένεις, τα Πωγώνια γεμάτα.
Ένα απομεσήμερο με ελαφρύ δυτικό βοριαδάκι, το ντούσκο να «βράζει» από πουλιά. Όσοι κυνήγησαν την προηγούμενη εβδομάδα επιβεβαίωσαν ακόμη μια φορά ότι καλό είναι το meteo, αλλά θα πρέπει να συμφωνήσει και η μακρομύτα. Διαφορετικά θα μείνεις εσύ και οι προγνώσεις σου να περιπλανιέσαι στις ατέλειωτες ανηφόρες και κατηφόρες του ηπειρώτικου δάσους.
Γι’ αυτό το κυνήγι πάντα θα είναι κυνήγι και όχι απλά μια αναμενόμενη δικαίωση των εκτιμήσεών μας. Οι κυνηγοί που πέρασαν αυτές τις μέρες από το Καλπάκι – και όχι μόνο – το ξέρουν ότι το κυνήγι είναι κάτι πέρα από τα προγνωστικά και τις προβλέψεις, κάτι περισσότερο από νούμερα και αριθμούς. Γι’ αυτό και συνεχίζουν να πηγαίνουν…
Διαβάστε ακόμη:
