Η τσίχλα κυνηγιέται καλύτερα το δίµηνο Γενάρη – Φλεβάρη
Τα… δώρα του νέου χρόνου
Το ξεκίνημα της νέας χρονιάς είναι γεμάτο υποσχέσεις για τους κυνηγούς της τσίχλας. Υποσχέσεις, που ευχή όλων είναι να υλοποιηθούν σύντομα, καθώς το ρολόι του κυνηγετικού χρόνου μετράει αντίστροφα.
Τα “δώρα” του Γενάρη για τον κυνηγό της τσίχλας είναι συνυφασμένα με την εδραίωση του χειμώνα. Του χειμώνα που περιμένει με ανυπομονησία για να κερδίσει τον χαμένο έδαφος των προηγούμενων μηνών, που ιδιαίτερα φέτος ήταν αναπάντεχα μεγάλο.
Ο «καβγάς» φέρνει το ανέμισμα
Εκείνο που περισσότερο έλειψε από τον κυνηγό της τσίχλας ήταν η κυκλοφορία, το “ανέμισμα” των πουλιών στους κυνηγότοπους. Οι κελαηδότσιχλες, εκτός από την “μαύρη” εμφάνισή τους την πολύ πρωινή ώρα, ήταν αθέατες από τα μάτια των κυνηγών.
Έμεναν μέσα στα πυκνά και λογγομένα λιοστάσια και στην όποια μετακίνησή τους, ηθελημένα ή μετά από πρόγκισμα, πετούσαν μέσα από τις ελιές και με ταχύτητα που δοκιμάζει τα αντανακλαστικά ακόμα και του νέου σε ηλικία κυνηγού.
Η αιτία είναι προφανής και την δικαιολογεί η περιορισμένη αριθμητική παρουσία των πουλιών, που και άφθονο χώρο βοσκής διαθέτουν, αλλά και είναι τα ίδια πουλιά που δέχονται την σχεδόν καθημερινή κυνηγετική “πίεση”.
Με το κατέβασμα όμως των τσιχλών στα πεδινά και την αριθμητική τους αύξηση, αρχίζει να περιορίζεται ο χώρος βοσκής (χωροκράτεια) και να ξεκινούν οι “καβγάδες” μεταξύ των πουλιών, με συνέπεια τις υποχρεωτικές μικρο-μετακινήσεις, αυτές που συνιστούν το ανέμισμα.
Ο καιρός φέρνει τα πουλιά
Όπως λοιπόν γίνεται αντιληπτό, το μεγάλο “δώρο” του Γενάρη είναι η κατεβασιά των πουλιών στα πεδινά απάγκια, σε αυτά που είναι προσβάσιμα και εξυπηρετούν το κυνήγι με καρτέρι ή περπατητό.
Σε αυτές τις συνθήκες μπορεί να δραστηριοποιηθεί ο κάθε ηλικίας τσιχλοκυνηγός και να έχει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Αλλά για να φθάσουμε στο επιθυμητό σημείο χρειάζεται να βάλει το “χέρι” του ο χειμώνας, που θα καλύψει με πάγο και θα καταστρέψει την τροφή στα ψηλά.
Κάτι που με σιγουριά επιτυγχάνεται τον Γενάρη, τον μήνα που ανεξάρτητα με τη παρατεταμένη καλοκαιρία της χρονιάς που έφυγε, θα φέρει τα χιόνια και τον παγετό. Για να θυμηθούμε αυτό που συμβούλευαν οι παλιότεροι κυνηγοί, ακόμα και τότε που ήταν άγνωστη η αλλαγή του κλίματος, ότι η τσίχλα κυνηγιέται καλύτερα το δίμηνο Γενάρη – Φλεβάρη. Γιατί τον πρώτο μήνα του χρόνου αγριεύει ο καιρός και η λιακάδα έχει “δόντια”.
Καρποί σκέτο χρυσάφι
Στον ευεργετικό για τον κυνηγό μήνα και ταυτόχρονα με την εμφάνιση των πουλιών, ωριμάζει ο καρπός του κισσού, της αγριελιάς και του βατόμουρου. Τροφές εξαιρετικά θρεπτικές για τις τσίχλες, τις κοινές, τις κόκκινες και τα κοτσύφια.
Έρχονται να προστεθούν στον ήδη ώριμο καρπό της ελιάς, με τα πουλιά να τον προμηθεύονται από το δέντρο ή από το έδαφος (χαμάδα ελιά).
Αλλά και στους οπωρώνες που συντηρούν την υγρασία και αφθονούν οι σπόροι των αγριόχορτων και το σκουληκάκι, θα καταφύγουν οι τσίχλες όταν χειμωνιάσει. Έτσι που να προσδιορίζονται οι κυνηγότοποι και να αυξάνονται κατά πολύ οι πιθανότητες που θα δώσουν καλές καρπώσεις στους «διαβασμένους» κυνηγούς.
Χρειάζεται όμως προσοχή στα λιοστάσια που έχει συλλεχθεί ο καρπός της ελιάς, που πάντοτε όμως θα μείνει και λίγος, αλλά έχει ριχτεί λίπασμα αμμωνιακής σύνθεσης, αυτό που σχηματίζει ένα λευκό δαχτυλίδι γύρω από τον κορμό του δέντρου. Οι τσίχλες δεν θα βοσκήσουν σε αυτό το λιοστάσι.
Γεμίζουν χρώμα τα κρεμαστάρια
Ο Γενάρης είναι μήνας γενναιόδωρος για τον κυνηγό, καθώς πλουτίζει το κρεμαστάρι του με διαφορετικά μέλη της οικογένειας των τσιχλών.
Πρόκειται για την κοκκινότσιχλα και τον κότσυφα που έχουν απαρνηθεί για μήνες τη νότια χώρα, αλλά τώρα κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία. Και τα δύο αυτά είδη τα βρίσκει ο κυνηγός στις ρηχές ρεματιές με τις λεύκες και τα πλατάνια, που τα έχει κατακτήσει ο κισσός με τους ώριμους μαύρους σφαιρικούς καρπούς.
Οι “κόκκινες” κυκλοφορούν από δέντρο σε δέντρο κατά μήκος της ρεματιάς και είναι απαραίτητα τα εκατέρωθεν τουφέκια για να έρθει το καλό αποτέλεσμα.
Αντίθετα ο κότσυφας θα ανέβει στο ψηλότερο κλαδί, σε ύψος απυρόβλητο, και μόνο όταν σιγουρευτεί για την απουσία κινδύνου θα κάνει πτήση κάθετη στη ρεματιά. Έτσι που να είναι απαραίτητη η καλή φυλάχτρα και η ακινησία.
Στα κεντρικά και βόρεια της χώρας ο Γενάρης με τα χιόνια του θα κατεβάσει στα πεδινά τα υπόλοιπα δύο μέλη της οικογένειας, τη δενδρότσιχλα και τη γερακότσιχλα, τις αποκαλούμενες “μεγάλες τσίχλες” και τις μόνες που κυνηγούν οι Μακεδόνες και οι Θρακιώτες κυνηγοί.
Μειώνεται ο άπραγος χρόνος
Η πληθώρα των πουλιών, που είναι ταυτόσημη με τον Γενάρη, αλλάζει και τα ωράρια του πρωινού και απογευματινού κυνηγιού.
Τελειώνει κοντολογίς το μεγάλο κενό διάστημα, καθώς το πρωινό κυνήγι τερματίζεται συνήθως γύρω στις 11, αλλά και φορές που κρατά αρκετά αργότερα.
Η μεγάλη όμως διαφορά φαίνεται στο απογευματινό, με τις τσίχλες να ξεκινούν από τις 15:00’-15:30’ μ.μ. το ανέβασμα για την κούρνια, δίνοντας τέλος στο βασανιστικό τέταρτο του περάσματος λίγο πριν σκοτεινιάσει. Και αυτό γιατί τα πουλιά έχουν αυξηθεί και διεκδικούν από νωρίς την ασφαλέστερη θέση κούρνιας.
Κλείνοντας την απαρίθμηση των “δώρων” του Γενάρη, δεν θα μπορούσα να παραλείψω το γεγονός της μείωσης των τραυματισμένων και συχνά χαμένων πουλιών. Η παγωνιά μεγαλώνει το σοκ από το πλήγμα και κάνει ταχύτερη την καταβολή του θηράματος, σε βαθμό που η αναζήτηση να γίνεται σε μικρή απόσταση και με ακρίβεια, ως προς το σημείο πτώσης.
