Η θεαματική επανεμφάνιση της τσίχλας
Εξακολουθεί να μένει αναπάντητη η απορία των κυνηγών για τη μεγάλη φετινή παρουσία των τσιχλών, ιδιαίτερα αυτή της κελαηδότσιχλας.
Ο απόηχος από τις θεαματικές εμφανίσεις του Οκτώβρη (μπασίματα) και του διμήνου Γενάρης-Φλεβάρης καλά κρατεί ακόμα, έτσι που μεταξύ των κυνηγών και μετά από χρόνια να ακούγεται η φράση: «φτάνει, δεν θα πάρω άλλο».
Σε προ 10ετίας άρθρο μου (2014) είχα αναφερθεί στους πρωτεύοντες παράγοντες που ευθύνονται για τη παρατηρούμενη μειωμένη παρουσία της τσίχλας και οι οποίοι είναι α) η συρρίκνωση των βιοτόπων στις χώρες αναπαραγωγής και στις χώρες που διαχειμάζουν και β) η ραγδαία αλλαγή του κλίματος με την επικράτηση ακραίων καιρικών φαινομένων.
Τη φετινή όμως κυνηγετική περίοδο και παρόλο που οι παραπάνω παράγοντες συνεχίζουν να έχουν αυξητικές τάσεις, καθώς η οικιστική και η βιομηχανική εξάπλωση δεν έχουν φραγμό, αλλά και τα ακραία καιρικά φαινόμενα πληθαίνουν, οι τσίχλες έκαναν την ανατροπή και είχαν στη χώρα μας παρουσία τέτοια που θύμιζε και ίσως ξεπερνούσε την καλύτερη χρονιά της τελευταίας 20ετίας.
Τι συνέβη λοιπόν, τι άλλαξε και οι τσίχλες έφεραν τα κάτω-πάνω; Σταμάτησαν άραγε οι ανθρωπογενείς παρεμβάσεις στο περιβάλλον και κατά συνέπεια στα ενδιαιτήματα των πουλιών; Οι θεομηνίες ενοχλούν πλέον λιγότερο τα πουλιά; Ή μειώθηκε ο αριθμός των αρπάγων, ο 3ος κατά σειρά εχθρικός παράγοντας;
Όχι τίποτα δεν διαφοροποιήθηκε, τουναντίον και οι τρείς αρνητικοί παράγοντες έχουν αυξηθεί στον υπερθετικό βαθμό. Εκείνο όμως που συνέβη, και αποτελεί πραγματικό «θαύμα» του φυσικού κόσμου, είναι η προσαρμογή των τσιχλών στις νέες περιβαλλοντικές και καιρικές συνθήκες.
Γιατί μπορεί οι άνθρωποι να εθελοτυφλούν, αλλά η μητέρα-φύση έχει προνοήσει για την προστασία των ειδών. Η ανεπτυγμένη νοημοσύνη των πουλιών και για τη περίπτωση, της τσίχλας, την βοήθησε να ξεπεράσει τους κινδύνους που την έφεραν αντιμέτωπη με την επιβίωσή της.
Ανά δεκαετία περίπου μας ξαφνιάζει η νέα και ασυνήθιστη συμπεριφορά των τσιχλών, που όμως δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτό που τις υποχρεώνουμε να κάνουν. Να γίνουν δηλαδή περισσότερο έξυπνες και επιφυλακτικές και να επιλέγουν τους πλέον ασφαλείς τόπους διαβίωσης, ακόμα και αν αυτοί υστερούν διατροφικά.
Το ζητούμενο είναι, αν εμείς οι άνθρωποι, τα σώφρονα όντα, βάλουμε «φρένο» στις παρεμβάσεις που οδηγούν στη σμίκρυνση του ζωτικού τους χώρου και στην αλλαγή του κλίματος, έτσι ώστε να δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος στην άγρια ζωή να προσαρμοστεί στις νέες αντίξοες συνθήκες. Και να μην επιδιώξουμε να βγούμε για ακόμα μία φορά μπροστά και να μειώσουμε ή να ακυρώσουμε το εκπληκτικό της επίτευγμα.
Σε αυτή λοιπόν την εξαιρετική προσαρμοστικότητα της τσίχλας οφείλεται η αυξημένη φετινή παρουσία της και την επανάληψη της φετινής θεαματικής εμφάνισης για τις επερχόμενες περιόδους ονειρεύεται και προσδοκά ο κυνηγός.
