Αμερικανική μπεκάτσα: Νέα έρευνα για την αναπαραγωγή της
Αυτό που γνωρίζουμε έως τώρα είναι ότι τα μεταναστευτικά πουλιά μετακινούνται ώστε να φτάσουν στον προορισμό τους και να αναπαραχθούν.
Η αναπαραγωγή και η μετανάστευση απαιτούν ενέργεια και για εξοικονόμηση πόρων διαχωρίζονται προσωρινά από όλα τα είδη. Όλα; Όχι καθώς φαίνεται.
Για κάποια είδη έπειτα από έρευνες γνωρίζουμε ότι ακολουθούν μια απίστευτα σπάνια στρατηγική αναπαραγωγής (μόλις το 0,1% των υπαρχόντων ειδών την ακολουθεί) και αυτή είναι η «πλανόδια αναπαραγωγή» (itinerant breeding).
Στην έρευνα που δημοσιεύθηκε πριν λίγες ημέρες στο The Royal Society Publishing με τίτλο “Unconventional life history in a migratory shorebird: desegregating reproduction and migration” παρακολούθησαν μέσω GPS πάνω από 200 θηλυκές αμερικανικές μπεκάτσες και παρατήρησαν ότι περίπου το 80% φώλιασαν περισσότερες από μια φορές (μερικές και 6), ενώ μετακινούνταν ταυτόχρονα σταδιακά προς τον βορρά.
Οι ερευνητές είχαν φτιάξει μοντέλα που έδειχναν πότε οι θηλυκές μπεκάτσες με πομπό στάθμευαν για να φωλιάσουν και ταυτόχρονα είχαν ένα δίκτυο ανθρώπων που έπαιρναν την πληροφορία και επιβεβαίωναν στο πεδίο ότι πρόκειται όντως για φωλιά.
Η βιολογία του είδος δηλαδή η ικανότητα του να επιβιώνει σε εφήμερους βιότοπους, η απλή κατασκευή της φωλιάς στο έδαφος καθώς και η σχετικά γρήγορη ανεξαρτησία των νεοσσών φαίνεται να βοηθά.
Τα νέα ευρήματα βοήθησαν τους επιστήμονες να κατανοήσουν και τον λόγο που κάποιες από τις αρσενικές μπεκάτσες έκαναν αναπαραγωγικά καλέσματα ενώ ήταν ακόμη μακριά από τους αναπαραγωγικούς σταθμούς. Φαίνεται ότι η νέα αυτή προσαρμογή του είδους πραγματοποιείται για να αυξήσει τις ευκαιρίες αναπαραγωγικής επιτυχίας.
Η μετανάστευση των πουλιών και τις μπεκάτσας ειδικότερα δεν έχει χαρτογραφηθεί πλήρως επιστημονικά πολλά κομμάτια της είναι ένα μυστήριο όπως και η ίδια η βασίλισσα με την μακριά μύτη. Κάθε κομμάτι που μπαίνει στο παζλ της μετανάστευσης των ειδών είναι χρήσιμο εργαλείο.
