Παρόντες και σε δίσεκτους καιρούς
Η έλλειψη θηραμάτων δεν κράτησε τους κυνηγούς μακριά από τους κυνηγότοπους
Παρά την οικονομική κρίση, παρά την τεράστια αύξηση στο κόστος των μετακινήσεων, παρά την έλλειψη θηραμάτων, οι κυνηγοί επιμένουν. Γιατί η έξοδος στην ύπαιθρο είναι γι’ αυτούς πολλά περισσότερα από την κάρπωση.
Παρόντες και σε δίσεκτους καιρούς είναι οι κυνηγοί στα κυνηγοτόπια, αποδεικνύοντας ότι στις μέρες μας η κάρπωση δεν είναι το παν μιας εξόρμησης. Παρά την οικονομική κρίση, παρά την έλλειψη θηραμάτων -φτερωτών- που παρατηρήθηκε φέτος, παρά τη δραματική αύξηση στα καύσιμα, τη διαμονή και το φαγητό, οι “εικόνες” που μεταφέρονται από κάθε γωνιά της Ελλάδας είναι πως τις μέρες που επιτρέπεται το κυνήγι, η ύπαιθρος σφύζει από ζωή λόγω των κυνηγών.
Ξεπερνάνε όλα τα εμπόδια!
Με το έμπα του Φλεβάρη μειώθηκε κάπως η παρουσία των κυνηγών, εξέλιξη που ήταν απολύτως φυσιολογική αφενός λόγω του ότι ολοκληρώθηκε η περίοδος για αρκετά θηράματα και αφετέρου εξ αιτίας της κόπωσης.
Αυτό, όμως, σε καμία περίπτωση δεν μειώνει την γενικότερη εικόνα που είχαμε και αυτή την κυνηγετική περίοδο. Μία εικόνα που εδώ και χρόνια αποδεικνύει, ότι οι κυνηγοί μπορεί να ενδιαφέρονται για την κάρπωση, όμως, στο τέλος της ημέρας αυτά που “μετρούν” για εκείνους είναι πολλά περισσότερα από τον αριθμό των θηραμάτων που μπαίνουν στην τσάντα.
Είναι η παρέα, είναι η εξόρμηση, είναι η επαφή με τη φύση, είναι το κρασί ή το τσιπουράκι που θα πιούν σε μία μπακαλοταβέρνα ή έναν καφενέ σε κάποιο ξεχασμένο από τον κόσμο χωριουδάκι. Ιδίως αυτές τις μέρες του χειμώνα. Τελικά το κυνήγι αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων ότι αντιπροσωπεύει, για τον κυνηγό του 21ου αιώνα πολλά περισσότερα πράγματα από την κάρπωση. Κάτι που έχει τη σημασία του αν στην εξίσωση προσθέσουμε τα εξής:
• Την δραματική αύξηση του κόστους της μετακίνησης. Για να πάει, για παράδειγμα, ένας κυνηγός από την Αθήνα στην Άμφισσα και να επιστρέψει, μία απόσταση 200 χλμ. (συν 200 η επιστροφή) θέλει πάνω από 70 ευρώ για βενζίνη και 15 ευρώ διόδια. Μόνο… φθηνά δεν το λες. Για την απόσταση Θεσσαλονίκη Δράμα, 146 χλμ. στο πήγαινε και άλλα τόσα στο έλα, το καύσιμο κοστίζει γύρω στα 45 ευρώ και τα διόδια 5 ευρώ. Ένα 50αρικο στις μέρες μας είναι… τεράστιο ποσό!
• Την μεγάλη αύξηση στο κόστος του φαγητού. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι η μέση τιμή στη χώρα για ένα τυλιχτό ανέβηκε από 2,5 ευρώ το 2021, σε 3,5 ευρώ τον Ιούνιο του 2022, με τις τιμές σε συγκεκριμένες περιοχές να ξεπερνούν και τα 4 ευρώ.
• Την αύξηση στο κόστος διαμονής, που κι αυτή μόνο αμελητέα δεν είναι για τους κυνηγούς που θέλουν να ξεφύγουν για ένα διήμερο.
Η παρέα μειώνει τα έξοδα
Βεβαίως οι κυνηγοί έχουν βρει τους τρόπους τους για να μειώσουν το κόστος. Την εφετινή περίοδο, ήταν σπάνιο να δεις αυτοκίνητο σε κυνηγότοπο με τον οδηγό, άντε και τον συνοδηγό μέσα σε αυτό. Συνήθως ήταν 3 ή 4 άτομα, γιατί έτσι το κόστος μοιράζεται και η… τσέπη του καθενός “πονάει” λιγότερο.
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως οι κυνηγοί ήταν αυτοί που κι εφέτος στήριξαν με την παρουσία τους, το φαγητό που έφαγαν, τους καφέδες που ήπιαν, τη διαμονή τους τις τοπικές κοινωνίες. Και μάλιστα ποιες τοπικές κοινωνίες. Χωριών ξεχασμένων από ανθρώπους, ειδικά τον Χειμώνα.
Παρά την κρίση, λοιπόν, παρά την έλλειψη θηραμάτων, οι κυνηγοί επιμένουν. Γιατί η έξοδος στην ύπαιθρο είναι πολλά περισσότερα από την κάρπωση
