“Αίσθηση θηράματος” έχει ο σκύλος που συχνά αρνείται να υποταχθεί στο “πρωτόκολλο” έρευνας που θέλει να επιβάλει ο κυναγωγός του, αλλά από το πρώτο δεκάλεπτο δείχνει αν το δάσος έχει μπεκάτσες ή όχι… 

Αυτό που οι περισσότεροι κυνηγοί ονομάζουν “αίσθηση θηράματος” στον κυνηγετικό σκύλο, δεν είναι ένα… κληρονομικό χάρισμα που κληροδοτείται από τους γεννήτορες, αλλά το προσόν ενός μεγάλου μυαλού που εξελίσσεται ανάλογα με τις εμπειρίες και καλλιεργείται μέσα από τα πολλά κυνήγια. Αυτός είναι και ο λόγος που, συνήθως, φανερώνεται σε ένα κυνηγόσκυλο, από τα τέσσερα χρόνια του και έπειτα…

Τα… “μαγικά” σκυλιά!

Αυτά τα “μαγικά” σκυλιά έχουν πάντα εξαιρετικό μυαλό, μεγάλη μύτη και τεράστια αποθέματα αντοχής. Ένας σκύλος δύσκολα γίνεται “εξαιρετικό” κυνηγόσκυλο, αν του λείπει κάτι από αυτά τα τρία απαιτούμενα. Για την αντοχή και τη μύτη, δεν χρειάζεται κανείς να πει πολλά. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται… Πάντως, άλλο πράγμα είναι να πέσει ένας σκύλος σε ένα “πέρασμα” από μπεκάτσες και να βρει τις πέντε από τις δέκα που υπάρχουν στον τομέα της έρευνάς του, και άλλο να βρεθεί σε έναν δύσκολο τόπο με πέντε μπεκάτσες, από τις οποίες θα καταφέρει να βρει… τις τρεις!

Οι τόποι δεν είναι όλοι ίδιοι μεταξύ τους. Στα επίπεδα δρυοδάση είναι πολλοί οι σκύλοι που μπορούν να τα καταφέρουν, διατηρώντας τις δυνάμεις και το μπρίο τους… Αλλά στα δάση με τις τεράστιες κλίσεις και τις μεγάλες υψομετρικές διαφορές, έχει άλλη αξία το κυνηγόσκυλο που θα κατέβει 300 μέτρα κάτω για να ψάξει, και θα ανέβει πάλι τον απότομο ανήφορο για να συνεχίσει την έρευνά του. Ναι, αυτός ο δεύτερος σκύλος έχει, πράγματι, πολλά… κουράγια. Όμως, η αντοχή και η μύτη δεν φτάνουν! “Αίσθηση θηράματος” έχει ο σκύλος που συχνά αρνείται να υποταχθεί στο… πρωτόκολλο της έρευνας που θέλει να του επιβάλει ο κυναγωγός του. Είναι ο σκύλος που από το πρώτο, κιόλας, δεκάλεπτο, σου δίνει να καταλάβεις αν το δάσος έχει μπεκάτσες ή όχι…

Κάποιες φορές, μάλιστα, αυτός ο σκύλος μπορεί να σε “πληροφορήσει” και για το αν οι μπεκάτσες ήταν εκεί την νύχτα, ή την προηγούμενη ημέρα. Ωστόσο, μόνο ένα κυνηγόσκυλο με μεγάλο μυαλό, θα μπορέσει να αξιοποιήσει στο έπακρο τις φυσικές του δυνατότητες: ο έξυπνος σκύλος απομνημονεύει και συνδυάζει πολύτιμες πληροφορίες για τις καιρικές συνθήκες, τον αέρα, την υγρασία και τη συμπεριφορά των πουλιών, γι’ αυτό και ξέρει που πρέπει να πάει να ψάξει! Είναι τα κυνηγόσκυλα που κατευθύνονται σίγουρα προς τη “λεία” τους, σαν να είναι δεμένα μαζί της με μία αόρατη κλωστή. 

Ένστικτο και εμπειρία

Η αναπτυγμένη “αίσθηση του θηράματος” εκδηλώνεται συχνότερα σ’ εκείνα τα σκυλιά που ζούνε και κυνηγάνε σε περιοχές δύσκολες, σε περιοχές που το θήραμα θέλει σκύλο – “μάστορα” για να αποκαλυφθεί. Είναι, δηλαδή, εκείνοι οι τόποι που απαιτούν πολλές φορές από τον σκύλο, ακόμα και το αίμα του. Αυτός ο… αποτελεσματικός σκύλος, περιφρονεί όταν χρειάζεται τα γεωμετρικά λασσέ, αλλά το τελικό αποτέλεσμα τον δικαιώνει και τον καταξιώνει. Ο αποτελεσματικός σκύλος – κυνηγός αναζητά το θήραμα εκεί που το ένστικτο, η εμπειρία και η ψυχή του, του υποδεικνύουν. Και δεν λαθεύει σχεδόν ποτέ στην επιλογή του!

Είναι το περδικόσκυλο που ποτέ δεν θα πάει να ψάξει τη χιονισμένη πλαγιά ενός βουνού, το μπεκατσόσκυλο που θα αναζητήσει αμέσως τις πλευρές του δάσους που κρατάνε υγρασία. Είναι τα σκυλιά που ξέρουν πώς να κατανέμουν τις δυνάμεις τους, πως να εξοικονομούν “υπόλοιπα” από την αντοχή και το σφρίγος τους για να τα χρησιμοποιήσουν όταν και εκεί που θα χρειαστεί…

Συμβαίνει πολλές φορές να είναι ο κυνηγός εκείνος που θα διδάξει τον σκύλο να είναι “πονηρός”, αλλά υπάρχουν και άλλες που σκύλος και κυνηγός μαθαίνουν μαζί, διδάσκονται ο ένας από τον άλλο. 

“Δάσκαλοι” για τα μικρότερα

Η αλήθεια είναι πως τέτοια σκυλιά σπανίζουν! Όταν υπάρχουν, όμως, είναι οι καλύτεροι “δάσκαλοι” για τα μικρότερα που τώρα ξεκινάνε την “καιρέρα” τους. Τα νεαρά κυνηγόσκυλα θα είναι, πράγματι, πολύ τυχερά, αν έχουν την ευκαιρία να ακολουθήσουν τέτοιους σκύλους στις πρώτες εξόδους τους στο κυνήγι…