Τι γίνεται άραγε στα Πωγώνια όταν το χιόνι πλησιάζει; Κατεβάζει ο χιονιάς μπεκάτσες στα χωριά, στα ντούσκα, στις χωραφιές και στο αραιό πουρνάρι; Έχω τρέξει πολλές φορές με τέτοιο καιρό για να το διαπιστώσω, γράφοντας χιλιόμετρα για να λύσω τέτοιες απορίες.
Η απάντηση κάθε φορά δεν ήταν η ίδια. Με χιονόκαιρο έχω πετύχει από γερό κατέβασμα στα χαμηλά, μέχρι τον κυνηγότοπο εντελώς άδειο από πούπουλο. Μπορεί η καταχνιά, το κρύο και ο βοριάς να φτιάχνουν το καλύτερο σκηνικό για το κυνήγι της μακρομύτας, αλλά αν δεν συμφωνήσει και η ίδια δε γίνεται τίποτα. Και για ποιούς λόγους δε συμφωνεί, γιατί να δείξει «ασυνέπεια στο ραντεβού» της τέτοιες μέρες;
Χιόνι με χιόνι διαφέρει…
Κατ’ αρχάς χιόνι με χιόνι έχει διαφορά. Άλλο το μαλακό, το νότιο χιόνι που σταλάζει, άλλο το βορεινό παγωμένο που κάθεται στο δέντρο. Άλλο το ψιλόχιονο που πασπαλίζει ίσα ίσα τις κορφές, άλλο αυτό που κατεβαίνει μέχρι τους πρόποδες, άλλο αυτό που πλακώνει τα πάντα. Διαφορετικός είναι για τα Γιάννενα ο χιονιάς που κατεβαίνει από βορειοανατολικά και τον «φρενάρει» η Πίνδος και διαφορετικός ο «ιταλικός».
Ένα πρώιμο χιόνι του Νοέμβρη δεν πρόκειται να κατεβάσει τίποτα και κάτι αντίστοιχο είναι πολύ πιθανό να συμβεί με ένα όψιμο φλεβαρίσιο χιόνι. Μια ασπρίλα του Δεκέμβρη και του Γενάρη όμως, έχει πολλές πιθανότητες να τα βάλει. Αυτό το χιόνι μπορεί να σπρώξει τα πουλιά στον κυνηγότοπο, με κάποιες όμως προϋποθέσεις που δε σχετίζονται μόνο με τις νιφάδες.
Για να φέρει το χιόνι μπεκάτσες, πρέπει πρώτα να τις βρει. Αν δηλαδή η χρονιά έχει πουλιά, αλλά η καλοκαιρία τα κρατά στα βουνά, θα τα δεις να φανούν με το πρώτο ζόρι. Αν η χρονιά είναι στέρφα μην περιμένεις πολλά πράγματα. Έχουμε καταγράψει αρκετές τέτοιες αποτυχημένες «χιονοεξόδους», καταλήγοντας νωρίς το μεσημέρι στο Καλπάκι για καφέ και παρηγοριά.
Αυξημένες πιθανότητες, όχι σιγουριά…
Έπειτα, θα συγχρονιστείς με το πέρασμά τους; Άλλοτε προαισθάνονται τον καιρό και εμφανίζονται από πριν, άλλοτε πιάνουν μόλις χιονίσει και κάθονται, άλλοτε έρχονται το απόχιονο και εξαφανίζονται πριν προλάβεις να τις δεις. Μαντεψιές μπορούν πολλοί να κάνουν και σε κάποιες να πέσουν μέσα. Ποτέ μου όμως δεν έχω δει κυνηγό που να μπορεί να προνοήσει, παρά ελάχιστες από τις κινήσεις του πιο απρόβλεπτου πουλιού.
Ξέρω, οι απαντήσεις είναι δελεαστικές και όλοι θα θέλαμε να έχουμε λίγες. Όμως είναι γραφτό να πέφτουν σε «λακκούβες» με την ίδια ευκολία τόσο οι αρχάριοι και άπειροι, όσο και αυτοί που «έφαγαν τα νιάτα» τους να την ψάχνουν. Η εμπειρία απλά προσθέτει λίγο μεγαλύτερο βαθμό πιθανότητας να πέσεις μέσα, τίποτε άλλο.
Στη μπεκάτσα μη πας με πολλές «σιγουριές», γιατί θα σε γελάσει. Οι σταθερές στις οποίες έχω καταλήξει, είναι αυτές που δεν έχουν ανατραπεί ακόμη. Κάθε στιγμή όμως είναι πιθανό να διαψευστούν, όπως έγινε και με άλλες, γι’ αυτό και αποφεύγω να βγάζω «κανόνες» και να αναφέρομαι σε μελλοντικό χρόνο όταν μιλάω για την κυρά του δάσους.
Δεν μπορώ όμως και να μην αναπολώ όσα έζησα, να μη θυμάμαι κάτι μέρες που μας βγήκαν, κάτι απόχιονα πρωινά με λιακάδα κοντά στα σύνορα, που δε χορταίναμε να χαζεύουμε τη μια φέρμα μετά την άλλη…
Διαβάστε επίσης:
