Ξημεροβραδιάζονται στα τηλεοπτικά κανάλια οι εμπειρογνώμονες της υγείας και τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη, σε μία προσπάθεια να παρακινήσουν τους πολίτες να…αμολυθούν στην ύπαιθρο, καθώς στον καθαρό αέρα εκλείπει ο φόβος της διασποράς του κορονοϊού.
Το άκουσα πολλάκις, το σκέφτηκα πολύ, πίεσα τα εγκεφαλικά μου κύτταρα τόσο, ώστε να πάρω τρία ντεπόν απανωτά και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ή είμαι ηλίθιος και δεν έχω αίσθηση της πραγματικότητας ή έχω να κάνω με ένα σωρό ηλιθίους, που αποκαλύπτονται ο ένας μετά τον άλλον.
Τα δείγματα που έχω δώσει στις αρκετές δεκαετίες της ζωής και της δράσης μου, κάθε άλλο, παρά με κατατάσουν στη λίστα των ηλιθίων. Το αντίθετο μάλιστα, όπως αποδεικνύεται και από τον δείκτη ευφυΐας μου.
Καταλήγω λοιπόν ότι ισχύει το δεύτερο σκέλος του ερωτήματος που έθεσα στον εαυτό μου. Ότι περιτριγυρίζομαι από ηλίθιους επαΐοντες. Και μακάρι να ήμουν το μόνο θύμα, αλλά εδώ πρόκειται για ολόκληρο λαό.
Ίσως ο τίτλος του ηλίθιου να είναι προσβλητικός για το άτομο, αλλά δεν υπάρχουν περιθώρια για λεκτικές ευγένειες. Και θα πρέπει να τον αποδεχτούν και να καθίσουν στα αβγά τους ή να τον αποποιηθούν, παραπέμποντας όμως στον ακόμα χειρότερο, με την ονομασία “πολιτικά παιχνίδια”. Που μόνο παιχνίδια δεν είναι.
Δεν θα αναφερθώ στα γνωστά μνημειώδη προβλήματα που έχουν ανακύψει με το εξαντλητικό lockdown, που έπληξε όλες τις βαθμίδες της κοινωνίας και έχει οδηγήσει στην απόγνωση εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Θέλω μόνο να απευθυνθώ στους συναδέλφους κυνηγούς (και τους ψαράδες) που και ως πολίτες πλήττονται από τα μέτρα, αλλά και ως κυνηγοί υπέστησαν, και υφίστανται, ένα «κάζο» απίστευτο και ανείπωτο.
Και δεν πρόκειται μόνο για τη χαμένη κυνηγετική περίοδο. Αυτή δεν παίρνεται πίσω. Αλλά για τον πόλεμο διαρκείας που έχουν κηρύξει στο κυνήγι με τα ανερμάτιστα νομοσχέδια, που τίθενται σε «διαβούλευση» αυτές τις μέρες, αλλά και γι’ αυτά που θα ακολουθήσουν.
Νομοσχέδια που δεν συντάχθηκαν από ανόητους, αλλά από τους νοσηρούς εγκεφάλους της φιλόζωης «αυλής». Και θέτουν όλο και μεγαλύτερα εμπόδια στην άσκηση της κυνηγετικής δραστηριότητας, με επακόλουθο την εδαφική και χρονική συρρίκνωση του κυνηγιού και τον παροπλισμό περισσότερων κυνηγών.
Όμως αν τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν σήμερα, αποτελέσουν το πλαίσιο στον πίνακα με θέμα τη “κάλπη”, τότε ο σκεπτόμενος πολίτης και κυνηγός θα ανακαλύψει έκπληκτος, ότι μπερδεύεται η σκοπιμότητα με την ηλιθιότητα. Ότι το περιεχόμενο της κορνίζας υπερτερεί κατά πολύ από το επιθυμητέο αποτέλεσμα της κάλπης, που μόνο «λευκό» δεν θα είναι.
Για να μάθουν οι τυχάρπαστοι ότι καμία ενέργεια δεν μένει χωρίς αντίκρισμα. Γιατί έτσι συμβαίνει από δημιουργίας κόσμου, έτσι είναι η νομοτέλεια των πραγμάτων.
Και χαλάλι ο πονοκέφαλος και η σκοτούρα μου, αφού για πρώτη φορά διαπίστωσα τη μεγάλη χρησιμότητα ή καλύτερα την ευεργεσία της ηλιθιότητας.
Πόσο μάλλον όταν αυτή περισσεύει…
