Κάποιοι μελετητές είχαν ήδη περιγράψει την ύπαρξη μπεκατσών με κοντό λαιμό, οι οποίες διαθέτουν 4 λιγότερους αυχενικούς σπονδύλους, αλλά δεν υπάρχει καμία αιτιολογία για το αν αυτή η διαφοροποίηση αφορά σε μία γονιδιακή μετάλλαξη, ή πρόκειται για κάποια ανατομική παραλλαγή.
Μερικές μπεκάτσες είναι μορφολογικά διαφορετικές, μοιάζουν άχαρες και κοντόχοντρες, έχοντας κοντό λαιμό. Σε ορισμένες περιοχές παρατηρήθηκε ότι αυτές οι μπεκάτσες φτάνουν τέλη φθινοπώρου με αρχές χειμώνα, κάνα δυο μέρες πριν από τις χιονοπτώσεις. Ίσως, αν οι μπεκατσοκυνηγοί ήταν πιο προσεκτικοί, να είχαμε περισσότερα στοιχεία, γιατί η διαφορά είναι αρκετά εμφανής και γίνεται εύκολα αντιληπτή.
Στη Γαλλία τις λένε «κουκουβάγιες» ή «κεφάλι μπούφου», ακριβώς για αυτήν την ιδιαιτερότητα του κοντού λαιμού.
Με την πρώτη ματιά φαίνονται μπεκάτσες οι οποίες πάσχουν από υπερφαγία (υπερβολική λήψη τροφής), τυπική εκείνων των μεταναστευτικών ειδών που διανύουν μεγάλες αποστάσεις και συγκεντρώνουν αποθέματα λίπους στην κοιλιακή χώρα, στην περιοχή της λεκάνης, στη βάση της ουράς, στα πλευρά και γύρω από την κλείδα.
Στην ουσία σχεδόν όλο το σώμα και μέρος του λαιμού περιβάλλεται από αυτό το λίπος, το οποίο λειτουργεί ως αποθήκη καυσίμων κατά τη διάρκεια του μακριού ταξιδιού τους.
Λείπουν 4 αυχενικοί σπόνδυλοι
Ύστερα όμως από μία πιο ενδελεχή εξέταση, και με τη βοήθεια των εικόνων από έναν ακτινολογικό έλεγχο του αυχένα, τα ευρήματα κατατείνουν σε μία άλλη, εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Δεν είναι, λοιπόν, το λίπος αυτό το οποίο τις κάνει να μοιάζουν περίεργες και κοντόχοντρες, αλλά ο μικρότερος αριθμός αυχενικών σπονδύλων.
Παρατηρώντας την ακτινογραφία στη δεξιά εικόνα (φυσιολογική μπεκάτσα) μπορούμε να μετρήσουμε 14 αυχενικούς σπόνδυλους. Στην αριστερή (περίεργη μπεκάτσα), οι αυχενικοί σπόνδυλοι είναι λιγότεροι, μόλις 10. Πρακτικά στις κοντόχοντρες λείπουν 4 αυχενικοί σπόνδυλοι.
Η σπονδυλική στήλη των πτηνών χωρίζεται σε τρία μέρη: αυχενική (λαιμός), ιερή (λεκάνη), πυγόστυλο (ουρά). Οι αυχενικοί σπόνδυλοι τους επιτρέπουν να έχουν ένα, σχετικά, μακρύ λαιμό, κινητό και κατάλληλο για τη λήψη τροφής. Οι θωρακικοί τείνουν να συνοστεοθούν, ώστε να προσφέρουν την απαραίτητη στήριξη στα φτερά κατά την πτήση.
Οι τελευταίοι θωρακικοί, οσφυϊκοί και οι πρώτοι ουραίοι ενώνονται με τους ιερούς δημιουργώντας ένα ενιαίο οστό, το ιερό, πάνω στο οποίο αρθρώνεται η πίσω ζώνη. Η ουρά είναι μικρή, καταλήγει με το πυγόστυλο, το οποίο δημιουργείται από τη συνένωση των τελευταίων ουραίων σπονδύλων. Σε όλα τα θηλαστικά οι αυχενικοί σπόνδυλοι είναι 7 (εκτός του βραδύπου και του μανάτου), ενώ οι αυχενικοί σπόνδυλοι των πτηνών διαφέρουν τόσο σε αριθμό όσο και σε σχήμα.
Κατά τη γνώμη μου, τα πτηνά τα οποία ανήκουν στο ίδιο είδος, θα έπρεπε να έχουν τον ίδιο αριθμό αυχενικών σπονδύλων. Διαφορετικά, πρόκειται για μία ξεχωριστή εξελικτική πορεία του είδους η οποία το απομακρύνει από το είδος στο οποίο ανήκει, δημιουργώντας έτσι εκείνες τις προϋποθέσεις για μια διαφορετική κατηγοριοποίηση (υπό είδος, υπό πληθυσμός).
Για παράδειγμα η γερακότσιχλα έχει 9 σπόνδυλους και θα περιμέναμε όλα τα άτομα του είδους (pilaris) να έχουν 9. Αν ένας κοινός μπούφος έχει 14 αυχενικούς σπόνδυλους, όλα τα άτομα του είδους (otus) θα έπρεπε να έχουν 14. Αν μία μπεκάτσα έχει 14 αυχενικούς σπόνδυλους, όλα τα άτομα του είδους (rusticola) θα έπρεπε να έχουν 14 και ούτω καθεξής. Η πραγματικότητα, όμως, δεν είναι έτσι για τις μπεκάτσες, αφού κάποιες από αυτές, οι οποίες έχουν συλληφθεί και εξεταστεί, έχουν 10 αυχενικούς σπόνδυλους.
Το θέμα είναι να βρούμε γιατί συμβαίνει αυτό. Πρόκειται για μία γονιδιακή μετάλλαξη;
Πρόκειται για μία ανατομική παραλλαγή η οποία ανέκαθεν υπήρχε αλλά δεν είχε προσεχθεί μέχρι πρότινος;
Η διαφορά είναι εμφανής και με γυμνό μάτι (βλέπε φωτογραφίες) και θα έπρεπε οι συνάδελφοι μπεκατσοκυνηγοί ν’ αρχίσουν να την προσέχουν. Οι κυνηγετικές οργανώσεις, από τη μεριά τους, θα έπρεπε να ευαισθητοποιηθούν επί του θέματος και μέσω των επιστημονικών συνεργατών τους, μαζί με τις μπεκάτσες με κοντό ράμφος να μελετήσουν κι αυτές με κοντό λαιμό.
