Το ζήτημα της ενέργειας είναι πολύ σημαντικό στη διατροφή των κυνηγετικών σκύλων. Τόσο σημαντικό μάλιστα, που έχουν δημιουργηθεί πολλοί μύθοι και θρύλοι γύρω από το θέμα αυτό, με αποτέλεσμα αρκετοί να ονειρεύονται απίθανα πράγματα…
Η ενέργεια δεν είναι κάτι απτό, κάτι που μπορούμε να το πιάσουμε στο χέρι μας, να το ψηλαφίσουμε, να το περιεργαστούμε. Η ενέργεια ως φυσικό μέγεθος γίνεται αντιληπτή μόνο μέσα από τα αποτελέσματα που αυτή επιφέρει. Έτσι, αν ένα φυσικό σώμα, όπως πχ ένα αυτοκίνητο, κινείται, τότε αυτό είναι το αποτέλεσμα της ενέργειας που απελευθερώνεται από τα καύσιμα και μετατρέπεται σε κίνηση. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση ενός σκύλου που τρέχει. Η ενέργεια που απελευθερώνεται από την τροφή μετατρέπεται -μεταξύ των άλλων- σε κίνηση.
Αυτό το «μεταξύ των άλλων» είναι το κλειδί για να κατανοήσουμε το πώς αξιοποιεί τη διαθέσιμη ενέργεια ο σκύλος. Δεν σημαίνει δηλαδή, ότι όλη η διαθέσιμη ενέργεια της τροφής θα διοχετευθεί αποκλειστικά και μόνο στην κίνηση του ζώου. Για την ακρίβεια, η κίνηση και η άσκηση γενικότερα (και συνεπώς το κυνήγι) παίρνουν αυτό που «περισσεύει» από τις πολλές άλλες και πολύ πιο σημαντικές λειτουργίες του οργανισμού. Μπορεί το ενδιαφέρον του ιδιοκτήτη-κυνηγού να επικεντρώνεται στο κυνήγι, αλλά η φύση έχει τις δικές τις προτεραιότητες, τις οποίες μάλιστα δεν διαπραγματεύεται. Παρά τις δικές μας προσδοκίες, είναι πολύ λογικό, ο οργανισμός του σκύλου να θέλει να καλύψει τις συσπάσεις της καρδιάς και των αιμοφόρων αγγείων, τις αναπνευστικές κινήσεις, τη λειτουργία του εγκεφάλου και των νεύρων, το ανοσοποιητικό σύστημα, την πέψη και όλες τις άλλες λειτουργίες από τις οποίες εξαρτάται η ζωή. Μπορεί να ρωτήσει κάποιος «πόσες είναι αυτές οι ενεργειακές δαπάνες;».
Κάποιες είναι μεγαλύτερες και κάποιες είναι μικρότερες. Το θέμα είναι, ότι είναι όλες απολύτως απαραίτητες και πολύ πιο σημαντικές από την κίνηση για την διατήρηση της ζωής. Ένας σκύλος που είναι αργός ή κακός στο κυνήγι μπορεί να ζήσει, αλλά αν η καρδιά σταματήσει ή ο εγκέφαλος δεν λειτουργεί, τότε παύει και η ζωή. Και εμείς το ίδιο δεν κάνουμε; Πρώτα φροντίζουμε να φάμε, να ντυθούμε και να πληρώσουμε το ενοίκιό μας και μετά τα υπόλοιπα (μπουζούκια, τζόγος και άλλα χρηματοβόρα σπορ). Εντάξει λοιπόν, αφού ο οργανισμός κάνει τα κουμάντα του, τότε γιατί δεν δίνουμε μέσω της τροφής ακόμα περισσότερη ενέργεια; Μα αυτό ακριβώς κάνουμε με τα ειδικά προϊόντα ενέργειας. Τα προϊόντα αυτά περιέχουν περισσότερο λίπος από τα άλλα (ανάπτυξης και συντήρησης).
Το λίπος είναι το κατ’ εξοχήν καύσιμο που απελευθερώνει μεγάλα ποσά ενέργειας. Η αυξημένη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη που επίσης περιέχουν οι τροφές ενέργειας, βοηθά τον οργανισμό να «χτίσει» γερούς μυς αλλά και να αναπληρώνει τις ημερήσιες φθορές από το κυνήγι. Ωραία λοιπόν, αφού είναι έτσι γιατί να μην ταΐζουμε τον σκύλο μέχρι σκασμού με τροφές ενέργειας ώστε να έχει άφθονα αποθέματα στη διάθεσή του; Διότι το έντερο μπορεί να απορροφήσει μέχρι μια συγκεκριμένη ποσότητα. Υπάρχει ένα όριο πάνω από το οποίο, όση τροφή και αν δώσουμε στον σκύλο να φάει, το έντερο αδυνατεί να την επεξεργαστεί. Στην περίπτωση αυτή αυξάνεται ο όγκος των κοπράνων. Όπως ακριβώς αν βάλετε βενζίνη και δεν σταματήσετε τη ροή όταν γεμίσει το ρεζερβουάρ, το καύσιμο θα υπερχειλίσει. Συνεπώς η φύση βάζει δύο περιορισμούς.
Πρώτος: η ενέργεια κατανέμεται στον οργανισμό σύμφωνα με τις βιολογικές προτεραιότητες.
Δεύτερος: η διατροφική ενίσχυση σε ενέργεια δεν μπορεί να υπερβεί ένα ανώτατο όριο. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι οι απαιτήσεις που πρέπει να έχουμε από τους σκύλους μας πρέπει να κυμαίνονται στα όρια των περιορισμών αυτών.
Δεν μπορούμε να ταΐζουμε σαβούρα και κόκαλα και να απαιτούμε το ζώο να κυνηγάει επί ώρες. Ούτε μπορούμε, να απαιτούμε από τον σκύλο μας να “κεντάει” στο βουνό επειδή τον “μπουκώνουμε” με το παραπάνω ακόμα και με την καλύτερη τροφή. Οι δυνατότητες του ζώου μας είναι πολύ συγκεκριμένες. Η σωστή εκγύμναση, η συχνή άσκηση, η σοβαρή εκπαίδευση και η καλή ψυχολογία του συμβάλλουν στο να αναδείξει τις δυνατότητες αυτές. Καύσιμο μπορούμε να αλλάξουμε, τον … «κινητήρα» όμως δεν μπορούμε να τον πειράξουμε.
