Από τις πρώτες μέρες του Νοέμβρη αρχίσαμε να συναντούμε τις πρώτες μπεκάτσες της φετινής χρονιάς στο έλατο. Μπεκάτσες μπασιάρικες, πιασμένες κατά τόπους και όχι απλωμένες ομοιόμορφα κάτω από τα κωνοφόρα.
Με τον νοτιά και την υγρασία αυτών των ημερών, με βροχή και καθούμενο καιρό, οι μπεκάτσες είναι παρούσες. Το μαλακό χώμα και τα νερά που τρέχουν παντού στο δάσος, δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για τις μακριές τους μύτες. Και μπορεί ο ήπιος καιρός να μη τις πιέζει να κατέβουν στα χαμηλά, αλλά ήδη κάμποσες έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο κλαρί και το πουρνάρι.
Οι συνθήκες του μπασίματος δεν προσφέρουν ακόμη εγγυήσεις. Μπορεί να κυνηγάς για τρεις – τέσσερις ώρες και να μη βρεις τίποτα και να συναντήσεις πέντε – έξι πουλιά μαζεμένα μέσα σε ένα τέταρτο. Τούτες τις μέρες θα σταθεροποιηθούν, θα πιάσουν καλά στον τόπο, καθώς μέρα με τη μέρα η μετανάστευση εξελίσσεται.
Ερωτήματα που αφορούν τους αριθμούς και την πυκνότητα των πουλιών, τη συμπεριφορά και τα καμώματά τους και γενικά τις φετινές τάσεις, χρειάζεται λίγη υπομονή (και πολλά χιλιόμετρα) για να ξεδιαλύνουν.
Να θυμίσουμε ότι πέρυσι η χρονιά δεν ήταν από τις καλές για τις μακρομύτες και όλοι αναμένουν η φετινή να είναι καλύτερη. Σ’ αυτό όμως θα πρέπει να συμφωνήσουν και οι ίδιες…
Σε κάθε περίπτωση πάντως οι μπεκάτσες έχουν έρθει να βάλουν φωτιά στα όνειρα και τις ελπίδες μας και ένα μαγευτικό χειμωνιάτικο ταξίδι ξεκινά στα βουνά και τους κάμπους, «για τα μάτια τους μόνο»…
