Τσίχλα: Η σημασία του καιρού και της ασφάλειας
Οι ιδανικές καιρικές συνθήκες για την άφιξη και τη παραμονή των τσιχλών στη χώρα μας, στο εξάμηνο περίπου διάστημα που έρχονται για να ξεχειμωνιάσουν στον μεσογειακό νότο, είναι δυνατό να συμπυκνωθούν και να περιγραφούν με το παρατιθέμενο χρονοδιάγραμμα.
Το καιρικό χρονοδιάγραμμα
Να υπάρχουν ικανοποιητικές βροχές τον Σεπτέμβρη, ιδιαίτερα το 3ο δεκαήμερο, για να ποτιστεί το διψασμένο χώμα. Να επικρατήσουν καλοσύνες με βοριαδάκι τον Οκτώβρη για να έχουμε αξιόλογα μπασίματα και ποτιστικές βροχές με νοτιάδες και υγρασία τον Νοέμβρη, ώστε να οργωθούν και να σπαρθούν τα χωράφια, να ωριμάσουν οι καρποί και τα άγρια φρούτα και να πληθύνουν τα σκουλήκια.
Να λευκάνουν τα βουνά με χιόνια και ο παγετός να κάνει αισθητή τη παρουσία του τον Δεκέμβρη. Να συνεχιστούν τα χιόνια, το κρύο και οι ηλιόλουστες μέρες τον Γενάρη για να κρατηθούν οι τσίχλες στα χαμηλά και να κάνει μαλακό καιρό τον Φλεβάρη για να ευνοηθούν τα «επιστρόφια».
Και να έχουμε υπόψη, αντίθετα με το πιστεύω πολλών κυνηγών που θέλουν τα χιόνια και τους παγετούς με τη σέσουλα, ότι ο «σκληρός» χειμώνας θα διώξει τα πουλιά στην απώτερη νησιωτική χώρα και στις νότιες ηπειρωτικές εσχατιές. Αυτή όμως η φυσιολογική ακολουθία του καιρού, φθινόπωρο και χειμώνα, εξακολουθεί άραγε να υφίσταται στις μέρες μας με τον τρόπο που περιγράφεται πιο πάνω; Ή μήπως η κλιματική αλλαγή που πλέον έχει μεταπέσει σε κλιματική κρίση διαμορφώνει νέες συνθήκες.
Τις δύο τελευταίες δεκαετίες ο Σεπτέμβρης και ο Οκτώβρης χαρακτηρίζονται άνομβροι μήνες και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ευνοούνται μεν τα μπασίματα, όχι όμως και η εγκατάσταση των τσιχλών στον επιθυμητό βαθμό. Αιτία η μη επάρκεια τροφής, λόγω της καθυστέρησης της καρποφορίας και της ωρίμανσης των καρπών, αλλά και της μειωμένης παρουσίας σκουληκιών.
Με αποτέλεσμα αρκετές χρονιές το κυνήγι να διεξάγεται «υπό όρους» από τα μέσα του Νοέμβρη μέχρι το τέλος του Δεκέμβρη, έτσι που να χάνεται πολύτιμος χρόνος. Το ευτύχημα για τη φετινή χρονιά είναι ότι ο καιρός εξελίσσεται φυσιολογικά, μέχρι σήμερα, και τίποτα καλύτερο από το να συνεχίσει να κυλά ομαλά.
Προϋπόθεση η ασφάλεια
Αναντίρρητα ο μεγαλύτερος κίνδυνος που απειλεί τις τσίχλες δεν είναι το τουφέκι, αλλά τα αρπακτικά. Εκτός από τα τετράποδα αρπακτικά (αλεπού, νυφίτσα, γάτα), την μεγάλη ζημιά προκαλούν τα γεράκια και τα κορακοειδή. Ιδιαίτερα επικίνδυνο είναι το διπλοσάϊνο, το γνώριμο στους κυνηγούς γεράκι, που το συναντούν συχνά και όλοι έχουν κάποιο περιστατικό να αφηγηθούν, όπως για την εφόρμηση στην τσίχλα που πετάει ή ακόμα για το χτυπημένο πουλί που άρπαξε μέσα από τα χέρια τους.
Η μεγάλη αύξηση των φτερωτών αρπακτικών που παρατηρείται τελευταία μπορεί να προκαλεί μία αξιόλογη μείωση του πληθυσμού των τσιχλών, αλλά το κυριότερο είναι ότι κρατά τα πουλιά σε εγρήγορση και τα καθιστά πολύ επιφυλακτικά. Έτσι που οι τσίχλες να αποφεύγουν τις διαδρομές από τα χέρσα και τα μεγάλα ξέφωτα και να επιλέγουν εκείνες από τα πυκνά και σε πολύ χαμηλό ύψος.
Αν λοιπόν ο κυνηγός θέλει να αυξήσει τις πιθανότητες για καλές συναντήσεις και καρπώσεις μέσα στη περίοδο κυνηγίου, θα πρέπει να αποκτήσει στοιχειώδεις γνώσεις μετεωρολογίας, φυτολογίας και ζωολογίας.
Έτσι που να μην επιχειρήσει έξοδο σε ένα κυνηγότοπο επειδή τη περυσινή περίοδο βρήκε εκεί πουλιά, ούτε να βγαίνει στα μπασίματα με νοτιά. Θα πρέπει να είναι εφοδιασμένος με πληροφορίες για τις κρατούσες καιρικές συνθήκες και κυρίως για
το αν ο τόπος που θα επισκεφθεί είναι επαρκής σε τροφή.
