Τσίχλες και φάσσες στο νησί της Αφροδίτης
Διανύουμε πλέον τον Φλεβάρη, τον τελευταίο μήνα της κυνηγετικής περιόδου, ελπίζοντας ότι κάτι θα αλλάξει και επιτέλους θα μας δοθεί η ευκαιρία για κάποια καλά τσιχλοκυνήγια
Η αλήθεια είναι ότι λίγα πουλιά υπάρχουν στους βιότοπους σε αντίθεση με τα προηγούμενα 2-3 χρόνια που οι τσίχλες ήταν κυριολεκτικά άφαντες. Με εξαίρεση όμως μερικές μεμονωμένες εξορμήσεις και σε συγκεκριμένες περιοχές δεν «ανεμίζουν». Μόνο το χάραμα μπορείς να κτυπήσεις μερικές (αν τις βλέπεις δηλαδή) και ακόμα λιγότερες το απόγευμα όταν ανεβαίνουν για κούρνια. Κατά την διάρκεια της ημέρας μένουν καθισμένες ενώ οι κυνηγοί άδικα τις περιμένουν στα πόστα τους.
Μόνο το περπατητό μπορεί να σου δώσει λίγα πουλιά αλλά και εδώ τα πράγματα είναι δυσκολότερα από άλλες χρονιές αφού τις περισσότερες φορές οι τσίχλες σηκώνονται από απόσταση και εκτός του βεληνεκούς του όπλου για λόγους που δεν μπορώ να εξηγήσω.
Έτσι κι εγώ αντί να ξυπνώ από τα μαύρα μεσάνυκτα για να σταθώ στο καρτέρι επέλεγα να σηκωθώ την ώρα που ξυπνούν οι «φυσιολογικοί«» άνθρωποι, να προγευματίζω και να παίρνω τον καφέ μου με την άνεση μου και χωρίς βιασύνη και να φεύγω από το σπίτι στις 8, την ώρα που οι περισσότεροι συνάδελφοι απογοητευμένοι έπαιρναν τον δρόμο της επιστροφής, για περπατητό.
Στον κυνηγότοπο
Στις 9 το αργότερο ήμουν στον κυνηγότοπο της επιλογής μου. Έχοντας γνώση της κατάστασης με τις τσίχλες διάλεγα μέρη που ήξερα ότι προσέλκυαν και φάσσες. Θα μου πείτε περπατητό και για φάσσες, είναι δυνατόν; Και όμως, παρά την πονηριά και την επιφυλακτικότητα της αυτήν την περίοδο υπάρχουν περιπτώσεις που η φάσσα σε αφήνει να την πλησιάσεις κυρίως όταν είναι καθισμένη στο πουρνάρι ή σε ρεματιές.
Στις περισσότερες εξορμήσεις επέστρεψα στο σπίτι σχεδόν με άδεια χέρια. Το μόνο όφελος η γυμναστική που έκανα καλύπτοντας 10 περίπου χιλιόμετρα περπατώντας για 4 ώρες. Σε δυο από αυτές όμως φάνηκα τυχερός και ευχαριστήθηκα το κυνήγι έστω και αν η κάρπωση δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη. Αντίθετα, η σύγκριση με επιδόσεις άλλων εποχών μόνο μελαγχολία μπορεί να προκαλέσει όχι για το μέγεθος της τσάντας αλλά για την ανάμνηση του πώς ήταν και πώς κατάντησε το κυνήγι της τσίχλας στην Κύπρο.
Η πρώτη από τις δυο αυτές εξορμήσεις άρχισε με έλεγχο από τη Θηροφυλακή πριν καν αφήσω το αυτοκίνητο. Ένα αυτοκίνητο της Υπηρεσίας Θήρας σταμάτησε δίπλα μου, έλεγξαν την άδεια μου, μου ευχήθηκαν καλό κυνήγι και συνέχισαν την πορεία τους ενώ εγώ ξεκίνησα να περπατώ. Οι τσίχλες λίγες όμως κάθε λίγα λεπτά όλο και κάποια σηκωνόταν δίνοντας μου την ευκαιρία για μερικές ντουφεκιές. Αντίθετα οι 2-3 φάσσες που συνάντησα δεν μου έκαναν τη χάρη μέχρι που μια έκανε το λάθος αφήνοντας την ελιά όπου καθόταν να βγει στο καθαρό.
Έστω και αν είχε πάει σε απόσταση 20 μέτρων, το εννιαράκι που είχα στην κάννη έκανε τη δουλειά. Τα σηκώματα εναλλάσσονταν τσίχλες, φάσσες και τανάπαλι. Έτσι μου δόθηκε και μια δεύτερη ευκαιρία σε μια φάσσα που σηκώθηκε από πουρνάρι ενώ περπατούσα πάνω από μια ρεματιά. Αυτήν τη φορά χρειάστηκε η δεύτερη ντουφεκιά για να την κρατήσω παρόλο που κτυπήθηκε και από την πρώτη. Μερικές τσίχλες συμπλήρωσαν την κάρπωση της μέρας και τουλάχιστον είχα κάποια ανταμοιβή για την πολύωρη προσπάθεια μου.
Περισσότερη ικανοποίηση από την αναπάντεχη κάρπωση μου έδωσαν οι αρκετές πέρδικες που σήκωσα (κοντά στα 20 πουλιά συνολικά σε 4-5 διαφορετικά σημεία) σε κυνηγότοπους που δεν κυνήγησα τα τελευταία 3 τουλάχιστον χρόνια. Σίγουρα θα τους ελέγξω το φθινόπωρο και ελπίζω ότι την επερχόμενη σεζόν της πέρδικας θα έχω άλλες 2-3 επιλογές.
Η δεύτερη ενώ προοριζόταν για περπατητό κυνήγι μετατράπηκε σε καρτέρι αφού φτάνοντας στον κυνηγότοπο βρήκα 10 και πλέον αυτοκίνητα και περίπου 20 κυνηγούς να κάθονται στα καρτέρια. Υπολόγισα ότι για να έχουν μείνει οι κυνηγοί στα καρτέρια μέχρι τις 9 κάποια κίνηση πρέπει να γινόταν. Δεν έπεσα έξω. Πράγματι κάθε μερικά λεπτά κάποιο πουλί έπεφτε στους σχίνους.
Την περιοχή την κυνηγώ χρόνια και ξέρω τα σημεία που προτιμούν οι τσίχλες. Προς αυτά κατευθύνθηκα. Τα δυο πρώτα ήταν ‘πιασμένα’ το τρίτο όμως ήταν ‘διαθέσιμο’ και μάλιστα χωρίς άλλο κυνηγό σε κοντινή απόσταση.
Εκεί έβαλα το καρεκλάκι μου και κάθισα. Το ανέμισμα των πουλιών συνέχισε μέχρι τις 11 και πιο αραιά μέχρι τις 12. Μου δόθηκε έτσι η ευκαιρία να χαρώ λίγες ντουφεκιές και να κτυπήσω μερικές τσίχλες. Οι κυνηγοί που βρέθηκαν στην περιοχή από το πρωί έκαναν από 12-15 πουλιά αριθμός πολύ καλός για τα σημερινά δεδομένα του τσιχλοκυνηγιού στο νησί.
Ιδανικός ο Φεβρουάριος
Ο Φεβρουάριος είναι συνήθως ο καλύτερος μήνας για τις τσίχλες στην Κύπρο γι’ αυτό και οι προσδοκίες ότι θα έρθουν καλύτερες κυνηγετικές μέρες, έστω και την υστάτη. Ευελπιστώ μόνο να μην επαναληφθεί το μοτίβο των τελευταίων χρονών γιατί τότε θα μας μείνουν οι …. προσδοκίες και οι θύμισες από το παρελθόν.
