Για χιονόχηνες στον Καναδά
Όταν στα αρχικά στάδια της κυνηγετικής μου καριέρας προσπαθούσα να μάθω για το κυνήγι της χήνας, που στην Κύπρο είναι ανύπαρκτο γιατί απλά το νησί δεν πιάνει χήνες, από κυνηγετικά περιοδικά και βιντεοταινίες συνέδεσα,,,δεν ξέρω γιατί, το συγκεκριμένο κυνήγι με την Καναδέζικη χήνα
Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες χήνες της οικογένειας με γεωγραφική εξάπλωση κυρίως στη Βόρεια Αμερική παρόλο που αριθμοί πουλιών εντοπίζονται επίσης στη Βόρεια Ευρώπη, μεταξύ άλλων στην Ισλανδία, Σουηδία και Ηνωμένο Βασίλειο. Παρουσία έχει επίσης σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης σε ημιάγρια όμως κατάσταση καθώς την συναντάμε σε πάρκα και ποτάμια εντός των πόλεων.
Νιώθοντας μια έλξη για το χιόνι και έχοντας παρακολουθήσει τόσο ταινίες κυνηγιού χιονόχηνας αλλά και ντοκιμαντέρ για τη μεγάλη μετανάστευση του είδους από τον Αρκτικό όπου αναπαράγεται, είχα μια ιδιαίτερη επιθυμία να την κυνηγήσω. Ο πληθυσμός της χιονόχηνας έχει εκτοξευτεί τα τελευταία πενήντα χρόνια με την αύξηση να υπολογίζεται σε 5% ετησίως.
Οι επιστήμονες θεωρώντας ότι η πληθυσμιακή αυτή αύξηση θα οδηγήσει σε καταστροφή των χώρων φωλεοποίησης και αναπαραγωγής τους και εν τέλει σε αρνητικές συνέπειες για την χιονόχηνα αλλά και διότι άρχισαν να αποτελούν πρόβλημα για άλλα είδη…εισηγήθηκαν άρση όλων των περιορισμών στο κυνήγι τους ως το μόνο ουσιαστικό μέτρο διαχείρισης του πληθυσμού τους.
Το κυνήγι τους
Γι’ αυτό και το κυνήγι της χιονόχηνας επιτρέπεται στη Βόρειο Αμερική κατά τη διάρκεια της εαρινής μετανάστευσης ενώ για το συγκεκριμένο είδος και μόνο γι’ αυτό επιτρέπεται η χρήση ηλεκτρονικών κραχτών. Παράλληλα το ημερήσιο όριο κάρπωσης είναι πολλαπλάσιο από εκείνο άλλων χηνών ενώ κατά περιόδους και σε συγκεκριμένες περιοχές δεν υπάρχει ημερήσιο όριο κάρπωσης ενώ επιτρέπεται η καραμπίνα να φέρει πέραν των τριών φυσιγγίων.
Ο Καναδάς ήταν η πιο υποσχόμενη επιλογή για το κυνήγι των δυο αυτών ειδών χήνας. Χώρα με κυνηγετική παράδοση, πληθώρα επαγγελματιών οδηγών κυνηγίου, εύκολη στην πρόσβαση λόγω της πληθώρας πτήσεων αλλά και διότι δεν χρειάζεσαι Visa αποτέλεσε τελικά τον προορισμό της τετραμελούς ομάδας μας που πραγματοποίησε το μακρινό ταξίδι στην επαρχία Σασκάτσουαν (Saskatchewan) στα μέσα του περασμένου μήνα.
Το πρώτο πράγμα που αντιληφθήκαμε με το που συναντήσαμε τους οδηγούς κυνηγίου Brent και Kote των Benelliboyz Outfitters είναι ότι στον Καναδά υπάρχουν νόμοι οι οποίοι και τηρούνται ευλαβικά. Το κυνήγι επιτρέπεται μισή ώρα από την ανατολή του ηλίου και μισή ώρα μετά τη δύση του. Κάθε μέρα η Υπηρεσία Θήρας ανακοινώνει τις ώρες ανατολής και δύσης και το κυνήγι διεξάγεται ανάλογα. Ούτε σκέψη να ρίξεις πριν ή μετά τις επιτρεπόμενες ώρες.
Για τα υδρόβια επιτρέπονται μόνο τα σκάγια από χάλυβα. Ακόμα και αν είσαι μακριά από υδροβιότοπους, για παράδειγμα κυνηγώντας περδίκια ή sharp tailed grouse στις αχανείς ανοικτές εκτάσεις, δεν δικαιούσαι να ρίξεις σε περαστική πάπια ή χήνα με φυσίγγια που περιέχουν σκάγια μόλυβδου.
Σύννεφα χιονόχηνων
Όσον αφορά στους αριθμούς των θηραμάτων πραγματικά είναι πέραν από κάθε φαντασία. Και μπορεί με τις Καναδέζικες να μην είχαμε τύχη αφού όλες κι όλες – δυο προσέγγισαν τη φυλάκτρα μας και κτυπήθηκαν από την ομάδα, οι χιονόχηνες όμως μας αποζημίωσαν με το παραπάνω.
Όπου έπιαναν τα πολυπληθή κοπάδια, λίμνες ή χωράφια, έβλεπες ένα άσπρο πέπλο. Όταν δε σηκώνονταν κάνοντας εκκωφαντικό θόρυβο δεν έβλεπες ουρανό. Το να ξεγελάσεις τόσες χιλιάδες (ίσως και εκατομμύρια μάτια) δεν είναι εύκολη υπόθεση αν λάβουμε υπόψη και τον ανήσυχο και καχύποπτο χαρακτήρα της χιονόχηνας.
Με ομοιώματα
Χρειάζονται εκατοντάδες ομοιώματα και τοποθέτηση που να δείχνει φυσική στα πουλιά αλλά και καλό κάλεσμα με τα ειδικά σφυριά που χρησιμοποιούν οι επαγγελματίες του είδους για να προσελκύσουν τις χήνες στη φυλάκτρα. Στο τέλος όμως της ημέρας όλα εξαρτώνται από τις χήνες και αν θα «πεισθούν» να κατεβούν.
Στην περίπτωση μας φύγαμε για τον κυνηγότοπο τρεισήμισι ώρες πριν ξημερώσει και τοποθετήσαμε 1200 ομοιώματα! Ευτυχώς τόσο το μοτίβο των ομοιωμάτων στο έδαφος όσο και το κάλεσμα του οδηγού μας αποδείχθηκαν αποτελεσματικά. Με το πρώτο φως της ημέρας οι χήνες άρχισαν να κατεβαίνουν στα ομοιώματα και αυτό συνεχίστηκε χωρίς σταματημό μέχρι και τις δέκα.
Κατά τη διάρκεια των τριών αυτών ωρών όπου κοίταζες έβλεπες χήνες να διακινούνται. Χόρτασε το μάτι μας πουλιά, ρίξαμε αρκετές ντουφεκιές και πήραμε το γενναιόδωρο ημερήσιο όριο κάρπωσης.
Πέραν όμως του καθαρά κυνηγετικού μέρους απολαύσαμε εξίσου τους σχηματισμούς των χιονόχηνων, τους ασύλληπτους αριθμούς τους και τη «μουσική» από το ασταμάτητο κάλεσμα τους. Για του λόγου το αληθές θα πω μόνο ότι κάθε τόσο αφήναμε τα όπλα και παίρναμε τα κινητά ή τις φωτογραφικές μηχανές για να απαθανατίσουμε τις απίστευτες εικόνες που βλέπαμε.
Εν κατακλείδι ζήσαμε μια εμπειρία ανεπανάληπτη και χαρήκαμε ένα μαγευτικό θέαμα που θα μας μείνουν αξέχαστα για το υπόλοιπο της ζωής μας. Όσο για τις Καναδέζικες θα πρέπει να περιμένουμε μια άλλη ευκαιρία…
