Πως είναι δυνατόν μία μικρή χώρα σαν τη πατρίδα μας, να ορθώσει ανάστημα απέναντι στη Κομισιόν και τις ευρωπαϊκές επιβουλές, σε ό,τι αφορά το κυνήγι;
Μα με τον ίδιο απλό τρόπο που τις αντιμετωπίζουν οι γειτονικές Βαλκανικές χώρες της Β. Μακεδονίας, της Σερβίας και της Βουλγαρίας. Γράφοντας τις απειλές και τις αποφάσεις στα παλαιά των υποδημάτων τους.
Θα σκεφθείτε εύλογα, ότι η Β. Μακεδονία και η Σερβία δεν ανήκουν στην Ε.Ε και επομένως δεν είναι υποχρεωμένες να υπακούσουν στις όποιες αποφάσεις.
Η Βουλγαρία όμως είναι μέλος της Ε.Ε. Αλλά έχει την ακλόνητη δικαιολογία, ότι σαν φτωχή χώρα και με χαμηλό κατά κεφαλή εισόδημα, στηρίζεται, εν μέρει, στον κυνηγετικό τουρισμό για να τα φέρει βόλτα.
Ενώ η «πλούσια» Ελλάδα διόλου ενδιαφέρεται για τη διαφυγή εκατομυρίων ευρώ, και μάλιστα σε περίοδο μεγάλης οικονομικής ύφεσης, λόγω της μετάβασης πολλών εκατοντάδων κυνηγών στις προαναφερόμενες χώρες.
Ο πολύς λόγος γίνεται, όπως καταλάβατε, για το τρυγόνι και το component/tags/tag/kynigi, που από το 2018 έχει μπεί στο «μάτι» των δυτικο-ευρωπαίων. Το «κακό» ξεκίνησε από την Αγγλία, που παρατηρήθηκε μείωση του πληθυσμού των τρυγονιών άνω του 50%. Με το ποσοστό να διαφοροποιείται, προς τα κάτω, στη Γαλλία και την Ισπανία, χώρες που κυνηγούν το τρυγόνι και ανήκουν μαζί με την Αγγλία στο δυτικό ευρωπαϊκό μεταναστευτικό διάδρομο.
Ακολούθησε η προσαρμοσμένη κάρπωση στη Γαλλία, τη περίοδο 2020-2021, δηλαδή να γίνεται λήξη του κυνηγιού όταν η συνολική κάρπωση φθάσει στα 18.700 τρυγόνια.
Αλλά πριν ακόμα συμπληρωθεί το όριο, το κυνήγι διακόπηκε αυθαίρετα. Φέτος μπήκε στο «παιχνίδι» η Ισπανία, με τα 2 εκατομύρια κυνηγούς, που απαγόρευσε για 1 χρόνο το κυνήγι του τρυγονιού.
Πως λοιπόν να μην αρχίσουν να μας «ζώνουν τα φίδια», όταν γνωρίζουμε ότι η ελληνική πολιτεία ήταν ανέκαθεν “βασιλικώτερη του βασιλέως” σε ό,τι αφορά τις ευρωπαϊκές απαιτήσεις; Αρκεί μόνο να θυμηθούμε την βιασύνη και την ευκολία με την οποία παραχωρήθηκε το 25% περίπου της έκτασης της χώρας για τις περιοχές Natura, όταν μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, παραχώρησαν εκτάσεις σε μονοψήφια ποσοστά.
Και για ένα επιπρόσθετο ακόμα λόγο, ότι αν αποφασιστεί και εδώ το προσωρινό μέτρο της απαγόρευσης του ενός έτους, να γνωρίζουμε ότι για μας αυτός ο χρόνος δεν θα έχει λήξη. Γιατί στη χώρα μας ισχύει το “ουδέν μονιμώτερο του προσωρινού”.
Δεν πάει να λέει η επιστημονική κοινότητα, ότι για τη μείωση του πληθυσμού των τρυγονιών ευθύνεται η ενταντικοποίηση της γεωργίας (μονοκαλλιέργεια), που μειώνει τη διαθεσιμότητα τροφής; Το κυνήγι είναι υπεύθυνο, απαντούν οι εμμονικοί κύκλοι, όπως η πάντοτε «αντικειμενική» Birdlife.
Δεν πάνε να λένε οι επιστημονικές μελέτες, ότι η πληθυσμιακή εικόνα στον ανατολικό ευρωπαϊκό διάδρομο, που ανήκει η Ελλάδα, είναι σταθερή και μάλιστα με μικρή αυξητική τάση; Το κυνήγι είναι υπεύθυνο, απαντούν τα ίδια στόματα.
Στα παλαιά μας υποδήματα λοιπόν. Αλλά όχι μόνο από τους Έλληνες κυνηγούς, που από χρόνια εκεί γράφουν τις ευρωπαϊκές και ντόπιες κακοήθειες, αλλά και στα υποδήματα των αρμοδίων για το κυνήγι στη χώρα μας.
Για να αποδείξουν ότι δεν ξέχασαν τις ρίζες τους και φορούν μόνο καινούργια και γυαλιστερά υποδήματα.
