Στην ηλικία των δύο και τριών μηνών, “μαντεψιές” δεν μπορούν να γίνουν για την εργασιακή εξέλιξη ενός κουταβιού, ότι και να λένε κάποιοι εκτροφείς που αρέσκονται να διαφημίζουν τέτοιες ικανότητες για τον εαυτό τους…

Ήταν ανέκαθεν… αγωνία μεγάλη να διαλέξεις κουτάβι από τα σκυλάκια μιας γέννας. Ποιο από αυτά τα “διαβολάκια” που τραβολογάνε τα μπατζάκια σου, έχει τα φόντα για να εξελιχθεί και σε καλύτερο κυνηγόσκυλο; Γρίφος μεγάλος! Κάποιοι συνηθίζουν να επιλέγουν με βάση τη θεωρία του “πρώτου σε όλα”.
Με βάση τη λογική, ότι την καλύτερη επιλογή την κάνει πρώτα η φύση, “καλύτερο είναι αυτό που γεννιέται πρώτο”, λένε κάποιοι. Μόνο που οι “πρωτιές” μπορεί να είναι διαφορετικές, ανάμεσα στα κουτάβια μίας γέννας: Πάντα υπάρχει το σκυλάκι που πηγαίνει πρώτο στο μαστό της σκύλας, ή αυτό που πηγαίνει πρώτο στο πιάτο με το φαΐ, ή αυτό που θα απομακρυνθεί πρώτο για να εξερευνήσει το χώρο γύρω από τη “γεννήστρα”…

Oι “πρωτιές” που δεν ισχύουν

Οπότε, ποια “πρωτιά” πρέπει να ερμηνευθεί ως σημαντική ένδειξη ανωτερότητας του κουταβιού; Υπάρχουν κυνηγοί που ψάχνουν τον υψηλότερο αριθμό σφυγμών ανάμεσα στα κουτάβια, άλλοι τα πιο γεροδεμένα, και άλλοι τα πιο μικρόσωμα και με την πιο ελαφριά κατασκευή… Έχω δει κυνηγούς να γυρίζουν τα σκυλάκια ανάσκελα για να μετρήσουν τις ανοχές και το σθένος τους, να μετράνε τις αντοχές τους στους θορύβους, ή ακόμα, να τα υποβάλουν στο τεστ με το καλάμι και το φτερό. Και πάντα η ματιά προσπαθεί να ξεχωρίσει το πιο δραστήριο, το πιο κινητικό, το πιο άφοβο κ.λπ. Στην πραγματικότητα, τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν αποτελεί ένα αξιόπιστο και ρεαλιστικό κριτήριο, για να βρει κανείς… το πιο ελπιδοφόρο από τα σκυλάκια μίας γέννας!
Στην ηλικία των 45 ημερών, ή των δύο και τριών μηνών, τέτοιες… “μαντεψιές” δεν μπορούν να γίνουν, ότι και να λένε κάποιοι εκτροφείς που αρέσκονται να διαφημίζουν τέτοιες ικανότητες για τον εαυτό τους.

Οι… γονείς αποκαλύπτουν περισσότερα

Την απάντηση είχε δώσει με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο, ο αείμνηστος Oscar Monaco:
– “Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να εντοπίζει τους πρωταθλητές σε ηλικία 2-3 μηνών, δεν χρειάζεται να κάνει τίποτε άλλο στην ζωή του για να βγάλει αμέτρητα χρήματα. Αρκεί να έρθει στην Ιταλία”!

Με το ειρωνικό αυτό σχόλιο, ο Oscar Monaco ήθελε να δείξει πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να συμβεί. Βέβαια, μία εκτίμηση για το μορφολογικό επίπεδο ενός σκύλου, μπορεί πράγματι να γίνει ακόμα και σε πολύ μικρή ηλικία. Εκτροφείς με μεγάλη εμπειρία και καλή γνώση της γραμμής αίματος που εκτρέφουν, μπορούν με αρκετή ακρίβεια να κάνουν μία τέτοια πρόβλεψη… Όμως, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορεί κανείς ποτέ να είναι απολύτως βέβαιος: ένα κουτάβι χρειάζεται πολλούς μήνες για να ολοκληρωθεί, και στο μεταξύ πολλά μπορεί να αλλάξουν. Έτσι, ένα σκυλάκι που εμφανίζεται απόλυτα αρμονικό και πολύ τυπικό, μπορεί όταν ενηλικιωθεί να υπολείπεται σημαντικά σε μέγεθος.
Επίσης, μία δυσπλασία ή ένας έντονος προγναθισμός, είναι αστάθμητοι παράγοντες που μπορεί να συμβούν.
Το κακό είναι, ότι τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να διαγνωστεί στην ηλικία των πρώτων εβδομάδων, αφού αυτά τα “σημάδια” κάνουν την εμφάνισή τους στην ηλικία των 6 μηνών και πάνω… Το μόνο πράγμα που μπορεί να αυξήσει σημαντικά την πιθανότητα απόκτησης ενός καλού κουταβιού, είναι… η σωστή επιλογή των γεννητόρων! Αντί να ψάχνετε να βρείτε τρόπους να διαλέξετε το καλύτερο κουτάβι, είναι πολύ πιο ασφαλές και αποτελεσματικό να βρείτε τους πιο αξιόλογους γονείς. Ακόμα και αν η τύχη ή η ικανότητά σας δεν σας οδηγήσουν στο… καλύτερο κυνηγόσκυλο της γέννας, έχετε μεγάλες πιθανότητες να αποκτήσετε ένα πολύ καλό κυνηγόσκυλο.

Σαν ένα “λαχείο”…

Στους γεννήτορες θα πρέπει να είναι εστιασμένη η προσοχή, γιατί αυτό είναι πολύ πιο εύκολο να γίνει, αφού η αξιολόγηση ενήλικων σκύλων είναι κάτι πολύ πιο συγκεκριμένο και ασφαλές (ναι, είναι κάτι που σίγουρα απαιτεί γνώσεις, όμως, δεν περιέχει απροσδιοριστία)! Αφού καταλήξετε στους γονείς, τότε μπορείτε να εφαρμόσετε συμπληρωματικά και όποια άλλη μέθοδο επιλογής θεωρείτε σωστότερη: το πιο ζωηρό, το πιο φαγανό, το πιο άφοβο, το πιο κινητικό, το πιο τυπικό, το πιο όμορφο, το πιο μικρόσωμο ή το πιο σωματώδες.
Φυσικά, ποτέ δεν θα πρέπει να ξεχνάτε, ότι ακόμα και έτσι δεν υπάρχει καμία εγγύηση. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που και… “από ρόδο βγαίνει αγκάθι”! Το κουτάβι παραμένει πάντα ένα μικρό “λαχείο”, γι’ αυτό και λίγη τύχη ποτέ δεν βλάπτει…

Που να κοιτάτε και τι… να βλέπετε

Tην καθοριστική στιγμή της επιλογής, είναι αυτονόητο πως σε πρώτη προτεραιότητα βρίσκεται το ζήτημα της υγείας του κουταβιού, που θα σας συντροφέψει για τα επόμενα 10-15 χρόνια. Επιμείνετε, λοιπόν, στη σχολαστική εξέτασή του, ανεξάρτητα από το εάν ο “προμηθευτής” είναι κάποιος επαγγελματίας ή ερασιτέχνης εκτροφέας, ή απλώς κάποιος φίλος που η σκύλα του απέκτησε απογόνους. Αυτοί που γνωρίζουν, δεν παίρνουν ποτέ κουτάβι που δεν έχει συμπληρώσει τις πρώτες 6 – 8 εβδομάδες της ζωής του. Εάν είστε άπειρος σε σχέση με τους σκύλους, το ιδανικό θα ήταν τη στιγμή της επιλογής να συνοδεύεστε από κάποιον κτηνίατρο που θα διαπίστωνε σχετικά εύκολα τη γενική υγεία του κουταβιού, ή τουλάχιστον από κάποιον φίλο σας που διαθέτει ευρύτερες γνώσεις και ξέρει να “κοιτάει” εκεί που πρέπει… Ένα κουτάβι που είναι υγιές, έχει πάντα μία ζωηρή και εξωστρεφή συμπεριφορά, ενώ η διάθεσή του για παιχνίδι είναι εμφανής (όταν δεν αναπαύεται). Παρατηρείστε προσεκτικά πως συμπεριφέρεται απέναντι στη μάνα και τα υπόλοιπα αδέλφια του, γιατί απ’ αυτό μπορείτε να καταλάβετε πολλά. Το κορμί του πρέπει να είναι σφιχτό και συμπαγές, να καλύπτεται ομοιόμορφα από τρίχωμα, χωρίς έλκη και ακαθαρσίες. Όταν το πιάνετε και το σηκώνετε στον αέρα, το κουταβάκι δεν πρέπει να δείχνει ότι πονάει ή υποφέρει… Προσοχή επίσης στη μύτη, τα μάτια και τα αυτιά: δεν πρέπει να υπάρχουν εκκρίσεις ή δάκρυα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μία υγρή σταγόνα στη μύτη είναι λόγος απόρριψης. Οι βλενογόνοι του (ούλα), η γλώσσα και η περιοχή μέσα από τα βλέφαρα μπορούν να μας πουν πολλά. Θα πρέπει να έχουν ένα καθαρό ροζ χρώμα. Εάν διακρίνετε ίχνη διάρροιας στην περιοχή του πρωκτού ή στις τρίχες των ποδιών του, η “καχυποψία” είναι, πλέον, επιβεβλημένη. Το ίδιο και αν το κουτάβι αρχίσει ξαφνικά να βήχει…