Αλήθεια, πότε το κουτάβι είναι έτοιμο να βγει στο βουνό και να ενταχθεί στην ομάδα μαζί με τα έμπειρα λαγόσκυλα;
Aρκετοί είναι οι κυνηγοί που θεωρούν πως το νεαρό σκυλί θα μάθει το «παιχνίδι» εύκολα, δίπλα στα έμπειρα. «Αν είναι από καλά αίματα, τα παίρνει γρήγορα τα… γράμματα!», είναι συνήθως η αγαπημένη τους ατάκα.
Αυτήν τη «συνταγή» έχουν πάρει από τους παλιότερους, τότε που η αφθονία των θηραμάτων ήταν τέτοια που ακόμη και τσομπανόσκυλα είχαν αφήσει… ιστορία, με τα κυνηγετικά κατορθώματά τους.
Αυτός, εξάλλου, ήταν κι ο λόγος, που πολλοί λαγοκυνηγοί άφηναν την εκπαίδευση του κουταβιού τους σε ένα φίλο τους τσομπάνη, επειδή βγαίνοντας κάθε μέρα στο βουνό θα είχε πολλές ευκαιρίες, ώστε να μάθει καλά το θήραμα.
Κι αν βέβαια ο βοσκός είχε και μαθημένα λαγόσκυλα η επικρατούσα άποψη ήταν πως αυτό για το νεαρό μαθητή θα ήταν ό, τι καλύτερο. Είναι, όμως, έτσι; Στην ουσία, αυτή η «μέθοδος διδασκαλίας» οδηγεί σε λάθος αποτελέσματα, στις περισσότερες φορές, όπως ισχύει κατά κανόνα σε όλα τα πράγματα με τις «εύκολες λύσεις».
«Το κυνηγόσκυλο το χτίζουμε βήμα-βήμα! Του μαθαίνουμε τη βασική υπακοή και τη συνεργασία μαζί μας. Του δείχνουμε το θήραμα που θέλουμε να κυνηγήσουμε, του διορθώνουμε τα λάθη. Ο κυναγωγός και το σκυλί είναι μόνοι τους από τα πρώτα μαθήματα έως και τα προχωρημένα, από την αυλή, το εκπαιδευτήριο και το βουνό. Ο ιχνηλάτης αξιολογείται και μόνο όταν αρχίσει να ξεσηκώνει και να καταδιώκει λαγούς το βάζουμε μέσα στην ομάδα, ώστε να μπορεί να δεθεί, με τα άλλα μέλη της, αρμονικά», είναι οι κατευθυντήριες γραμμές του Δημήτρη Παπαδόπουλου, διαχειριστή της Ομάδας Εκπαίδευσης Λαγοκυνηγών (ΟΕΛ).
«Δεν διαφέρει πολύ η εκπαίδευση ενός λαγόσκυλου με αυτήν ενός ποδοσφαιριστή! Για να βγούμε στο γήπεδο ή στο βουνό πρέπει να έχουμε περάσει από τα απαραίτητα στάδια. Ο δρόμος από τα… μπαμπίνι μέχρι την πρώτη ομάδα για τον ποδοσφαιριστή είναι αντίστοιχος με εκείνον του νεαρού ιχνηλάτη που ξεκινάει από την αυλή του σπιτιού μας μέχρι και τον κυνηγότοπο. Όπως στο ποδόσφαιρο, για να ενταχτεί ο νέος στην ομάδα πρέπει να γυμναστεί σωστά και να μάθει την τακτική, έτσι γίνεται και με τα λαγόσκυλα. Το νεαρό ζώο για να ενταχθεί στην ομάδα χρειάζεται να δουλευτεί σωστά και σε ατομικό επίπεδο. Να αποκτήσει αυτοπεποίθηση μέσα από τις εμπειρίες του κι όταν περάσει στην ομάδα να πάρει το ρόλο του μέσα σε αυτήν», είναι η άποψη του Γιώργου Τσιρκούδη, έμπειρου λαγοκυνηγού, που ταυτόχρονα είναι και προπονητής ποδοσφαίρου.
Για την ηλικιακή προσαρμογή του ιχνηλάτη, ο Κώστας Στάμος, λάτρης των Σεγκούτσι, πιστεύει πως αυτή γίνεται ανάλογα με τη φυλή από οκτώ έως 14 μηνών.
Με υποµονή και µεθοδικότητα
«Το νεαρό λαγόσκυλο πρέπει να ολοκληρώσει τη σωματική του διάπλαση, πριν μπει στην ομάδα, ώστε να μην «καεί» στην προσπάθειά του να ακολουθήσει τα έμπειρα. Επιπλέον, απαιτείται και χρόνος για να ωριμάσει το ζώο πνευματικά», είναι η πρώτη συμβουλή του.
Σύμφωνα με τον ίδιο, έως τότε το κουτάβι το «δουλεύουμε» μόνο του. Λίγες φορές στο εκπαιδευτήριο, ώστε να έρθει σε επαφή με το θήραμα και μετά στο βουνό. Εκεί, προσπαθούμε να του μάθουμε την έρευνα, την ιχνηλασία και τη δίωξη πάντα σε συνεργασία μαζί μας. Να μάθει δηλαδή ότι κυνηγάμε παρέα.
«Στο βουνό το διορθώνουμε όταν πάρει λάθος ίχνη, για παράδειγμα αλεπούς ή ζαρκαδιού. Για την ένταξή του νεαρού λαγόσκυλου στην ομάδα, επίσης χρειάζεται τακτική. Το βάζουμε δίπλα σε ένα έμπειρο, κατά προτίμηση αργό, σταθερό στον ντορό και με φωνές. Αυτός ο «δάσκαλος» ξέρει να κρατάει τον «μαθητή» στο σωστό δρόμο προς το γιατάκι. Στη συνέχεια, θα το βάλουμε με δύο σκυλιά, που ξέρουν να συνεργάζονται. Έτσι, το κουτάβι θα μάθει κι αυτό να δουλεύει μαζί με τα άλλα και να πάρει το ρόλο του στην αγέλη, όπου κάθε μέλος έχει την… ειδικότητά του, δηλαδή άλλο εντοπίζει τα πρώτα ίχνη, άλλο τα ξεκόβει κι άλλο αναλαμβάνει τα ηνία στην καταδίωξη», εξηγεί ο κ. Στάμος.
Με το «πιάτο» δέλεαρ…
Το ίδιο ισχύει και για τις περιπτώσεις που θέλουμε να εντάξουμε ένα νέο σκυλί, που δεν προέρχεται από τα δικά μας (για παράδειγμα το αγοράσαμε). Κι αυτό, θα μπει σταδιακά στην ομάδα, πρώτα βγαίνοντας με ένα, ύστερα με δύο και αργότερα με όλα τα μέλη της αγέλης, που οι ειδικοί θεωρούν πως ο καλύτερος αριθμός είναι τέσσερα έως έξι.
«Για το χτίσιμο μιας καλής ομάδας, η συμβουλή των εκπαιδευτών είναι οι «παίκτες» να είναι της ίδιας φυλής, ίδιας ταχύτητας, ίδιου βηματισμού και με ίδιες φωνές, για να έχουμε συνοχή τόσο στην έρευνα όσο και στην καταδίωξη», συνιστά ο Βορειοελλαδίτης λαγοκυνηγός. Για να ξεχωρίσει ένα λαγόσκυλο, χρειάζεται χρόνος, υπομονή και μεθοδικότητα. Ο Γιάννης Καλφόπουλος, μετρ της εκπαίδευσης, αρχίζει την εκπαίδευση από τους δύο πρώτους μήνες. Το σύστημά του στηρίζεται στη γαλλική… θεωρεία ότι ο «έρωτας ξεκινάει από το στομάχι»!
«Με το πιάτο δένουμε το σκυλί μαζί μας. Μετά περνάμε στην εκπαίδευση στα ίχνη και στο αίμα, ακόμη και στο απόρτ, βάζοντας κάθε τόσο το στοιχείο της επιβράβευσης με λιχουδιές, που σπέρνουμε στο δρόμο των τεχνητών ιχνών, όπου στο τέλος αφήνουμε το τομάρι ενός λαγού, που είναι το βασικό μας εργαλείο στην εκμάθηση της ιχνηλασίας. Το σκυλί, δεν μπαίνει ποτέ στην ομάδα, εάν προηγουμένως δεν μάθει να κυνηγάει μόνο του το θήραμα της επιλογής μας, λαγός ή αγριογούρουνο», είναι η δική του παρότρυνση στους κυνηγούς.
