Οδηγίες για το πως πρέπει να αντιμετωπίστε ένα δάγκωμα σκύλου:
Για μικρούς τραυματισμούς
Αν το δήγμα προκαλέσει πολύ μικρή σχάση του δέρματος και δεν τίθεται κίνδυνος για λύσσα, αντιμετωπίστε το τραύμα ως μια ελάσσων πληγή. Πλύνετε καλά το τραύμα με νερό και σαπούνι. Εφαρμόστε μια αντιβιοτική κρέμα προς αποφυγή λοίμωξης και καλύψτε το με καθαρό επίδεσμο.
Για βαθύ τραυματισμό
Αν το δήγμα προκαλέσει βαθιά διάτρηση του δέρματος ή σοβαρή σχάση κι αιμορραγία, με τη βοήθεια μιας καθαρής και στεγνής πετσέτας ασκείστε πίεση στο τραύμα, ώστε να σταματήσετε την αιμορραγία κι επισκεφθείτε έναν ιατρό.
Για λοίμωξη
Σε περίπτωση που παρατηρήσετε σημεία λοίμωξης, όπως, πρήξιμο, ερυθρότητα, αυξημένο πόνο ή εκροή παχύρρευστου υγρού, επισκεφθείτε άμεσα έναν ιατρό
Σε υποψία λύσσας.Αν υποπτεύεστε ότι το ζώο που σας δάγκωσε μπορεί να είναι μολυσμένο με λύσσα – συμπεριλαμβανομένου άγριο ή κατοικίδιο ζώο άγνωστης όμως ανοσοποιητικής κατάστασης – επισκεφθείτε άμεσα έναν ιατρό
Οι ιατροί συνιστούν τον επαναληπτικό εμβολισμό για τέτανο κάθε 10 χρόνια. Αν ο τελευταίος σας εμβολιασμός ήταν άνω των 5 ετών και το τραύμα σας είναι βαθύ ή ακάθαρτο, ο ιατρός ίσως συστήσει αντιτετανικό ορό. Υποβληθείτε σ’ αυτόν το συντομότερο δυνατόν μετά τον τραυματισμό.
Τα κατοικίδια ζώα είναι υπεύθυνα για τα περισσότερα δήγματα. Είναι πιθανότερο να σας δαγκώσει σκύλος παρά γάτα. Αν και το δήγμα γάτας φέρει μεγαλύτερο κίνδυνο πρόκλησης λοίμωξης. Τα δήγματα κατοικίδιων ζώων χωρίς καμία ανοσοποίηση (εμβολιασμό), καθώς και των αγρίων ζώων, διατρέχουν τον κίνδυνο μόλυνσης με λύσσα. Η λύσσα συναντάται στους μέμφιτες, στις νυχτερίδες και στις αλεπούδες, σε σχέση με τα σκυλιά και τις γάτες. Τρωκτικά όπως τα κουνέλια και οι σκίουροι, σπάνια μεταφέρουν τη λύσσα.
Όταν τα αγαπημένα τετράποδα αγριεύουν και δαγκώνουν, το τραύμα μπορεί να μολυνθεί και οι συνέπειες για την υγεία του παθόντος μπορεί να αποβούν μοιραίες!
Τι πρέπει να γνωρίζετε…
Ποιους κινδύνους εγκυμονεί το δάγκωμα από σκύλο;
Ο κίνδυνος το τραύμα να μολυνθεί είναι μεγάλος, καθώς στη στοματική κοιλότητα του σκύλου υπάρχει πληθώρα βακτηρίων. Ανησυχούμε περισσότερο για το κλωστηρίδιο του τετάνου και τον ιό της λύσσας.
Υπάρχει η εσφαλμένη εντύπωση ότι ο τέτανος προκαλείται μόνο από σκουριασμένα αντικείμενα, γεγονός το οποίο σαφώς και δεν ισχύει αφού η νόσος μπορεί να προκληθεί και από μη σκουριασμένα αντικείμενα, αλλά και από δάγκωμα ή γρατσουνιά ζώου το οποίο δεν έχει εμβολιαστεί έναντι του τετάνου.
Όταν δε ένας σκύλος δαγκώνει αδιάκριτα και χωρίς λόγο η σκέψη μας πάει στον ιό της λύσσας. Η λύσσα στην Ελλάδα, από το 1987 έως και τον Οκτώβριο του 2012, είχε εξαφανιστεί. Έκτοτε όμως έχουν επιβεβαιωθεί εργαστηριακά (από το εργαστήριο Ιολογίας, το Εθνικό Κέντρο Αναφοράς για τη λύσσα, ΚΚΙΑ) αρκετά κρούσματα λύσσας σε ζώα στη χώρα μας, εκ των οποίων κάποια αφορούσαν και σκύλους.
Πώς θα διαχειριστείτε το συμβάν;
Αναζητήστε άμεσα ιατρική βοήθεια καθώς πρέπει να γίνει εκτίμηση του τραύματος και σχολαστικός καθαρισμός με οξυζενέ και αντισηπτικά από ιατρό. Εάν κριθεί απαραίτητο θα χρειαστεί και χειρουργικός καθαρισμός. Τα δήγματα από ζώα καθώς θεωρούνται εξ’αρχής μολυσμένα, χρήζουν αντιβιοτικής θεραπείας.
Σε περίπτωση που το τραύμα αιμορραγεί πιέστε το, ώστε να περιοριστεί η αιμορραγία έως ότου φτάσετε στο πλησιέστερο κέντρο παροχής ιατρικής βοήθειας.
Έχετε μαζί σας το βιβλιάριο εμβολίων ώστε ο ιατρός να κρίνει εάν χρειάζεται να εμβολιαστείτε.
Αναφέρετε με λεπτομέρεια τα χαρακτηριστικά του σκύλου (π.χ. ανήσυχος, επιθετικός, νευρικός, σιελόρροια)
Αναφέρετε το συμβάν στην κτηνιατρική υπηρεσία.
Ο σκύλος πρέπει να τεθεί υπό κτηνιατρική παρακολούθηση για 15 ημέρες, ακόμα κι αν πρόκειται για δεσποζόμενο κατοικίδιο.
Η καλύτερη φροντίδα είναι η πρόληψη!
Συνίσταται ο πλήρης προληπτικός εμβολιασμός όλων των σκύλων.
Σε περίπτωση τραυματισμού από ζώο να αναζητείται άμεσα ιατρική βοήθεια και συμβουλή.
