Κυνήγι αγριόχοιρου: Το ταμείο της περιόδου
Στο επίκεντρο βρέθηκε ακόμα μια φορά το κυνήγι του μεγάλου τριχωτού που τα τελευταία χρόνια κρατά τα ηνία των εν γένει θηραμάτων στη χώρα μας
Πλήθος στιγμών και συναισθημάτων συνόδευσαν μια χρονιά που αν μη τι άλλο υπήρξε «γεμάτη» σε επίπεδο καρπώσεως. Και πως άλλωστε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά αφού οι πληθυσμοί του αγριόχοιρου βρίθουν σε πολλές περιοχές της χώρας.
Οι συνθήκες
Αν εξαιρέσουμε το αρχικό διάστημα όπου επικράτησε μια παρατεταμένη ανομβρία υψηλών θερμοκρασιών, η εξέλιξη ήταν από τις καλύτερες που κανείς δεν περίμενε. Ο «γλυκός» καιρός ακόμα και στη καρδιά του χειμώνα πρόσφερε τις κυνηγετικές εξορμήσεις στον μέγιστο αριθμό δίχως κανένα «φρενάρισμα».
Μεσολάβησαν ήπιες ημέρες τον Δεκέμβρη και τον Γενάρη δίνοντας τη δυνατότητα για εντυπωσιακά και αποτελεσματικά κυνήγια. Η τροφή για τους αγριόχοιρους καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους ήταν επαρκής ακόμα και για τους μεγάλους πληθυσμούς που έχουν κατά τόπους δημιουργηθεί.
Η κύρια διατροφή τους, το βελάνι υπήρξε εν αφθονία καθώς βελανιδιές και πουρναριές ήταν πλήρως «φορτωμένες». Στην συντριπτική τους πλειοψηφία τα ζώα που συναντήσαμε ήταν εύρωστα, δείγμα ότι τρώνε καλά, και σε καμία περίπτωση δεν υπήρξαν τα υποσιτισμένα και αποστεωμένα γουρούνια που υπήρχαν πριν μερικά χρόνια, στα ίδια κυνηγοτόπια.
Επιπλέον, λόγω της ευνοϊκής αυτής κατάστασης είδαμε την αναπαραγωγική περίοδο να έρχεται νωρίς, από τις αρχές του Νοέμβρη. Πράγμα το οποίο προμηνύει μια καλή περίοδο γεννητουριών με έναν πολλά υποσχόμενο θηραματικό τόκο. Αρκεί αυτός να μην είναι επιζήμιος στις ήδη επιβαρυμένες πληθυσμιακά περιοχές.
Το θήραμα
Οι πληθυσμοί των αγριόχοιρων σε αρκετές περιοχές ήταν -και παραμένουν- μεγάλοι. Ειδικά σε ημιορεινές, πεδινές και περιαστικές περιοχές εντοπίστηκαν μεγάλα κοπάδια τα οποία παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό και για καιρό αδιάσπαστα. Τα αγριογούρουνα παρέμειναν μέχρι τελευταίως στα σημεία που από καιρού δραστηριοποιούνταν δίχως να «αδειάσουν» τα προγνωστικά των κυνηγών.
Στον αντίποδα υπήρξαν κι εκείνες οι παρατηρήσεις που αναφέρονται στη μείωση των πληθυσμών σε κάποια σημεία. Αυτό ωστόσο έχει να κάνει και με την μετακίνηση των ζώων που συχνά μεταναστεύουν σε παραπλήσιες και για διαφόρους λόγους περιοχές. Η μείωση όμως, είναι ένας επιθυμητός στόχος, πόσο μάλλον σε περιοχές που δεν αποτελούν φυσικούς βιότοπους του είδους και επί το πλείστον απαντώνται τα υβρίδια.
Τα προβλήματα
Δεκάδες τροχαία με τα τετράποδα οπληφόρα του ποικίλου φαινότυπου και συμπεριφοράς, τρία νεκρά παλληκάρια (εξαιτίας τους), ανυπολόγιστες ζημιές σε καλλιέργειες αγροτών, κίνδυνος εξάπλωσης της Αφρικανικής Πανώλης και άμεση απειλή για εξάπλωση της γενετικής νόθευσης για το αξιοθαύμαστο ζώο, τον αγριόχοιρο. Αυτά θα πρέπει να προβληματίζουν κάθε σκεπτόμενο κυνηγό.
Όσοι κυνηγοί φέρουν συνείδηση, θα επιθυμούσαν την πλήρη εξόντωση των υβριδίων που κυνηγούν και την διατήρηση ή την αντικατάσταση της αυθεντίας του είδους. Τρεφόμαστε με μια ψευδαίσθηση ετών και μάθαμε να έχουμε ένα «αγριογούρουνο – καρικατούρα» έξω από την πόρτα μας.
Οι καρπώσεις
Η κάρπωση μεταξύ των ομάδων ως συνήθως είχε μια εύλογη διακύμανση. Πάντοτε κάποιες ομάδες και για διαφόρους λόγους θηρεύουν είτε λιγότερα είτε περισσότερα αγριογούρουνα από κάποιες άλλες.
Το αποτέλεσμα είναι απόρροια ποικίλων συνθηκών με τις αντίστοιχες μεταβλητές. Έχει να κάνει τόσο με το έμψυχο δυναμικό της ομάδος (κυνηγοί – σκύλοι), τον αριθμό των αγριόχοιρων που επικρατεί ανά κυνηγότοπο, όσο με τις εδαφικές και καιρικές συνθήκες που διαφοροποιούνται ανά περιοχή.
Σε κάποια σημεία παρατηρήθηκε αύξηση των αγριόχοιρων συγκριτικά με προηγούμενες χρονιές ενώ σε κάποια άλλα το αντίθετο: παρατηρήθηκε μια αισθητή μείωση από αρχή μέχρι τέλους της κυνηγετικής περιόδου.
Ο μήνας της παράτασης (Φλεβάρης) συνοδεύτηκε από υψηλές καρπώσεις. Αυτό ήταν κάτι αναμενόμενο. Τα αγριογούρουνα τον Φεβρουάριο συγκροτούνται σε μεγάλα κοπάδια και τρέπονται πολύ πιο εύκολα σε φυγή λόγω της παρατεταμένης όχλησης του προηγούμενου διαστήματος.
Επιπλέον, οι καιρικές συνθήκες που συνήθως επικρατούν τον Φλεβάρη είναι από τις ιδανικότερες για κυνηγούς και σκύλους. Το σκεπτικό για επιθυμητή μείωση στις περιοχές που υπάρχει πρόβλημα ήταν ορθό με τον επιπλέον αυτό μήνα. Ωστόσο η παράταση δεν θα έπρεπε να αναφέρεται για όλη την επικράτεια δίχως τις αντίστοιχες μελέτες.
Τον τελευταίο μήνα θηρεύτηκαν μεγάλα κοπάδια εκεί που οι κυνηγοί εκτίμησαν ότι έπρεπε. Το κατά πόσο αυτό θα συμβάλλει στην αποσυμφόρηση αυτών των περιοχών είναι κάτι που εν καιρώ θα φανεί.
Απώλειες σκύλων εν ώρα καθήκοντος
Kάθε χρόνο στο αντίξοο και ιδιαίτερο αυτό κυνήγι, δεν είναι λίγοι οι σκύλοι που άλλοτε τραυματίζονται σοβαρά κι άλλοτε θανάσιμα από τα χτυπήματα των αγριόχοιρων. Κάποιοι φέρουν τις ανεξίτηλες αμυχές για πάντα στο κορμί τους, κάποιοι παραμένουν με κινητικά προβλήματα και κάποιοι άλλοι θάβονται στα αγαπημένα τους κυνηγοτόπια.
Ακούγεται σκληρό, αλλά είναι πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που ανέκαθεν συνέβαινε και θα συμβαίνει. Παντού και πάντοτε. Αυτό που θα πρέπει οι κυνηγοί να μεριμνήσουν είναι η πρόληψη μέσα από τη χρήση των γιλέκων προστασίας. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να προστατεύσουμε, έστω εν μέρει, τους πολύτιμους φίλους και συνεργάτες μας από τα θηρία που αντιμετωπίζουν.
Σίγουρα κανείς δεν θέλει να βλέπει το σκύλο του με ένα επιπρόσθετο «ένδυμα» πάνω του, που ίσως τον δυσκολεύει να εκτελέσει στο έπακρον την εργασία του. Θα πρέπει να καταλάβουμε όμως πως δεν μπορούμε να «τα έχουμε όλα». Κάτι θα «πάρουμε» και κάτι θα «χάσουμε». Όμως, είναι προτιμότερο ένας σκύλος να κυνηγά λιγότερο και να τον «έχουμε» για περισσότερο, απ’ ότι να κυνηγά περισσότερο και να τον έχουμε για λιγότερο.
Κυνηγετικά ατυχήματα
Δεν έλειψαν και πάλι τα φαινόμενα εκείνα που στιγματίζουν βαθιά την κυνηγετική κοινότητα. Τα οποία μάλιστα προκαλούν έντονες συνάψεις τόσο εντός όσο και εκτός αυτής: τα κυνηγετικά ατυχήματα. Κάποια έλαβαν το φως της δημοσιότητας και κάποια όχι. Γιατί υπάρχουν κι εκείνα που τεχνηέντως αποκρύπτονται. Ωστόσο δεν μπορούμε να πούμε ότι χρονιά σημαδεύτηκε σε μεγάλο βαθμό από τέτοια γεγονότα.
Παρά το γεγονός ότι μεγάλη μερίδα κυνηγών έχει στραφεί σε αυτή την κατηγορία, με όσες ανεπάρκειες και αδυναμίες αυτό κι αν συνεπάγεται, τα ατυχήματα παρέμειναν σε μικρό ποσοστό. Αν και είναι ουτοπικό να εκλείψουν παντελώς, οι προσπάθειες για τον περιορισμό τους δεν θα πρέπει να σταματάνε.
Δυστυχώς, οι αρχηγοί αρκετών ομάδων δίνουν βάρος στον παράγοντα της κάρπωσης. Κατά αυτό το τρόπο προάγουν την πλεονεξία και τον ανταγωνισμό, αψηφώντας έτσι τους βασικούς κανόνες ασφαλείας. Οι ουσιώδεις λύσεις αν θέλουμε υπάρχουν και θα πρέπει να εφαρμοστούν με όποιο κόστος κι αν συνεπάγονται. Έχουν διατυπωθεί ουκ ο λίγες φορές.
Καλή αντάμωση τον Σεπτέμβρη!
