Γουρουνόσκυλα: Αγέλη ή μονάδα; Τα υπέρ και τα κατά
Το κυνήγι του αγριόχοιρου τόσο στον ελληνικό τρόπο όσο και αλλού στο κόσμο είναι αδιάσπαστο από τη χρήση των σκύλων. Άλλωστε η λέξη «κυνήγι» από μόνη της ετυμολογικά δεν αφήνει περιθώρια διαχωρισμού
Οι ιχνηλάτες σκύλοι είναι ένα από τα ατέρμονα και θεμελιώδη ζητήματα γύρω από τον κόσμο των γουρουνοκυνηγών. Άλλοτε η δημιουργία εκπαιδευμένων σκύλων και άλλοτε η αναζήτηση επάξιων δειγμάτων αποτελεί το κεντρικότερο σημείο του αντικειμένου.
Οι ομάδες των γουρουνοκυνηγών προσπαθούν να βρουν τρόπους έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν τους αγριόχοιρους πιο αποτελεσματικά αλλά και πιο «ανώδυνα». Το κυνήγι των αγριόχοιρων είναι το μοναδικό στη χώρα μας που οι σκύλοι δίνουν σκληρές μάχες αντιμετωπίζοντας έναν κατά πολύ ανώτερό τους «αντίπαλο».
Ως εκ τούτου, πέρα από την επιτυχία της θήρευσης προέχουν παράγοντες που πρέπει να διασφαλίζουν και τη σωματική ακεραιότητα των σκύλων. Αυτό ωστόσο δεν είναι πάντα εφικτό.
Αγέλη σκύλων ή μονάδα ως ζευγάρι;
Η τακτική και το στυλ που αρέσκεται να κυνηγά κανείς τα αγριογούρουνα διαφέρει. Κάποιοι επιλέγουν να χρησιμοποιούν αγέλες σκύλων κι άλλοι έναν έως δύο το πολύ σκύλους. Σε αυτές τις δύο περιπτώσεις υπάρχουν σαφώς τα υπέρ και τα κατά. Αν και πέρα από τις προσωπικές προτιμήσεις για χάρη γούστου, οι κυνηγοί οφείλουν να είναι διαλλακτικοί εξετάζοντας τις εκάστοτε συνθήκες.
Κυνήγι με αγέλη
Η χρήση μιας ομάδας σκύλων είναι δεδομένο ότι έχει αρκετά θετικά σημεία. Αναδιφώντας τη θυμόσοφη ρήση «η ισχύς εν τη ενώσει», δηλαδή «είμαστε ισχυροί όταν είμαστε ενωμένοι» είναι κάτι που αναμφισβήτητα προσδίδει αποτελεσματικότητα στο να επιτευχθούν καλύτερα οι στόχοι. Γρήγορη έρευνα και σε ευρύτερο πεδίο στον κυνηγότοπο, μεγαλύτερη πίεση στο θήραμα και πιο διαρκείς καταδιώξεις, διδαχή των εμπειρότερων μελών προς τα πιο άπειρα είναι κάποια από τα θετικά στοιχεία της αγέλης.
Ωστόσο υπάρχουν και τα αρνητικά. Ένα από αυτά έχει να κάνει με τα λάθη στα οποία μπορεί να «πέσει» και να παρασυρθεί ολόκληρη η αγέλη εξαιτίας του ατοπήματος ενός μέλους. Για παράδειγμα όταν ένας σκύλος κυνηγήσει ένα άλλο θήραμα από το επιθυμητό, συνήθως παρασέρνει στο ατόπημα και τους υπόλοιπους.
Επίσης, οι πολλοί σκύλοι μέσα από το πνεύμα της ομαδικότητας αναπτύσσουν έντονα το αίσθημα της αυτοπεποίθησης. Και αυτή η αυτοπεποίθηση μέσα από την ασκούμενη πίεση αυξάνει τις πιθανότητες τραυματισμών από τους αγριόχοιρους. Συν αυτού ο έλεγχος των πολλών σκύλων κατά την εξέλιξη της παγάνας τείνει να είναι δυσκολότερος και πολλές φορές οδηγεί στον αποσυντονισμό της ομάδας. Ειδικότερα όταν οι σκύλοι «σπάνε» σε πολλαπλές κατευθύνσεις διώκοντας διαφορετικά αγριογούρουνα.
Επιπλέον η πάγια χρήση της αγέλης οδηγεί τον σκύλο σε μία κατάσταση μόνιμης ομαδοποίησης και αλληλοβοηθείας δίχως να θέτει στοιχεία ανεξαρτητοποίησης και πρωτοβουλιών. Κατά συνέπεια όταν ο σκύλος καλλιεργείται διαρκώς σε ένα κλίμα ισχυρού συνεκτικού δεσμού και κάποια στιγμή κληθεί να εργασθεί μόνος, μοιραία δεν μπορεί να ανταποκριθεί.
Το ιδανικό επίτευγμα θα ήταν να χτιστεί μια ομάδα από μέλη που λειτουργούν πλήρως και ως μονάδες. Κάτι τέτοιο όμως φαντάζει ουτοπικό.
Κυνήγι με μονάδα ή ζευγάρι
Στον αντίποδα του προαναφερόμενου αποφθέγματος «η ισχύς εν τη ενώσει» έρχεται ένα άλλο αρχαίο ρητό από τον Ηράκλειτο με τη δική του βάση λέγοντας: «είς εμοί μύριοι, εάν άριστος εί», δηλαδή… «για εμένα, ο ένας αξίζει όσο δέκα χιλιάδες, εάν είναι άριστος». Είναι επίσης κάτι που το έχουμε δει να ισχύει σε πολλές πτυχές της ζωής.
Ο τρόπος κυνηγίου με έναν σκύλο συνεπάγεται ότι αυτός φέρει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μπορούν να βγάλουν εις πέρας το έργο. Αυτό άμεσα καθιστά έναν καλύτερο συντονισμό μεταξύ των κυνηγών δίνοντας βάση σε ένα «στόχο». Ένας σκύλος είναι πιο ελεγχόμενος από τους πολλούς. Αυτό σημαίνει πιο ήπιο και οργανωμένο κυνήγι.
Επίσης ένας καλός σκύλος δεν κινδυνεύει να παρασυρθεί από το λάθος κάποιου άλλου. Συν τοις άλλοις είναι κοινώς παραδεκτό ότι ένας ιχνηλάτης μόνος δείχνει μεγαλύτερη εγκράτεια και είναι σαφώς περισσότερο επιφυλακτικός απέναντι στα αγριογούρουνα. Το ίδιο και για ένα ζευγάρι σκύλων με παρεμφερή ιδιοσυγκρασία. Τούτο αυτομάτως σημαίνει λιγότερες πιθανότητες τραυματισμού ή απώλειας από την επίθεση ενός αγριόχοιρου.
Στα αρνητικά στοιχεία θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε την ασθενέστερη εν γένει πίεση προς το θήραμα, περιοριστικότερη και πιο επιβραδυντική έρευνα ενός τομέα αλλά και την ψυχοσωματική καταπόνηση σε συντομότερο χρονικό διάστημα. Ωστόσο όλα εξαρτώνται από το ποιόν του εκάστοτε σκύλου.
Τελικό συμπέρασμα: Αγέλη ή μονάδα;
Αναφέροντας συνοπτικά τα συν και τα πλην μεταξύ των δύο επιλογών ο καθένας μπορεί να επιλέγει το δικό του στυλ που κυνηγά το μεγάλο θήραμα. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Κάτι θα πάρουμε και κάτι θα χάσουμε μέσα από τις επιλογές μας. Αν και προσωπικά κλίνω υπέρ των λίγων σκύλων αναφέροντας το τρίτο κατά σειρά ρητό που λέγει «ουκ εν τω πολλώ το ευ» η άποψή μου είναι πως δεν πρέπει να έχουμε πάγιες θέσεις.
Εκτιμώντας πάντα τις εκάστοτε συνθήκες που επικρατούν στο πεδίο θα πρέπει και να λειτουργούμε αναλόγως.
Δείτε επίσης:
