Τον πρώτο τσαλαπετεινό τον είδα φέτος στις 15 του Απρίλη, σε αντίθεση με κάποιες περασμένες χρονιές που ο μαλακός Μάρτης τους ανέβαζε στα Γιάννενα από τις αρχές του. Τις τελευταίες μέρες τους βλέπεις να πετούν στα χωράφια με φόντο τις ασπρισμένες κορφές των βουνών.
Μπήκαμε στο τρίτο δεκαήμερο του Απρίλη και το σκηνικό ψηλά στα περδικοτόπια εξακολουθεί να είναι χειμωνιάτικο. Μετά τον κρύο Μάρτη, ο Απρίλης μας επεφύλασσε βροχές, χαλάζια και κρύο, ενώ στα μεγάλα υψόμετρα «πασπάλισε» κάποιες μέρες τις κορφές με χιόνι.
Οι πέρδικες φυλάγονται…
Ο καιρός αυτός επηρεάζει τους ρυθμούς της φύσης. Τα δέντρα «φρέναραν» την ανθοφορία τους προσπαθώντας να γλιτώσουν τα μπουμπούκια, αλλά αν έπαθαν κάποια μεγαλύτερη ή μικρότερη ζημιά, αυτή θα φανεί αργότερα.
Κατ’ ανάλογο τρόπο φυλάγονται και τα ζωντανά που ετοιμάζονται να φτιάξουν τις φωλιές τους, όπως είναι οι πέρδικες. Βέβαια, τα καιρικά αυτά φαινόμενα είναι «υπολογισμένα» από τα πουλιά, δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο, γι’ αυτό και δε βιάζονται στα ζευγαρώματα. Οι νεοσσοί στα ηπειρώτικα βουνά αργούν να εκκολαφθούν και συνήθως τους πρωτοβλέπει κάποιος τον Ιούλιο.
Παρόλο, λοιπόν, που ο μουντός καιρός δημιουργεί τώρα την αίσθηση ενός κακού οιωνού, ο μεγάλος κίνδυνος αφορά τους δύο καθοριστικούς μήνες που ακολουθούν. Βλέποντας την εξέλιξη και τις διακυμάνσεις του καιρού το επόμενο διάστημα, θα δούμε αν η φύση θα συντρέξει τις γέννες.
Το πολύ νερό, το χαλάζι, ένα χιόνι ή ένας πάγος είναι πιο επικίνδυνα τον Μάη ή τον Ιούνιο και είναι φαινόμενα πολύ πιθανά σε μεγάλα υψόμετρα. Μπορεί να μη διαρκούν, αλλά προλαβαίνουν να κάνουν ζημιά στις φωλιές και τα αυγά.
Έπειτα, μη ξεχνάμε ότι πέρδικες δεν ζουν μόνο στις απάτητες κορφές, στους χαλιάδες και στα κοψίματα. Ένα υπολογίσιμο κομμάτι του πληθυσμού τους ζει και αναπαράγεται στους χαμηλούς πουρναρόλογγους, από τους οποίους δεν ξετοπίζουν.
Η διαβίωσή τους εκεί δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο. Όλα αυτά τα μέρη κρατούσαν ανέκαθεν πέρδικες, απλά τις περασμένες δεκαετίες ήταν πιο καθαρά, γιατί εκεί οι άνθρωποι καλλιεργούσαν και τα ζώα έβοσκαν…
