Υδρόβια: Με νοτιά στον Έβρο – Ο τελευταίος νοτιάς ήταν τελικά ό,τι καλύτερο για φέτος
Δεν «δούλεψε» φέτος ο Έβρος, καθώς μετρημένες στα δάχτυλα ήταν οι φορές, που σήκωνες τα μάτια στον ουρανό και έβλεπες τα κοπάδια των παπιών να περνούν
Οι μέρες πέρναγαν γρήγορα, ο καιρός δεν έδειχνε να έχει καμία διάθεση να θυμίσει χειμώνα και η καρδιά χτυπούσε κάθε μέρα και πιο δυνατά.
Ένα γύρισμα του καιρού από βοριάδες σε θυελλώδη νοτιά, ήταν ότι καλύτερο μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε πριν το τέλος του Γενάρη. Είναι αλήθεια πως ο νοτιάς δίνει παπιά, όχι μέσα στον ποταμό αλλά στα χωράφια που γειτνιάζουν με αυτόν.
Τόλμη και ανταμοιβή
Προσωπικά δεν είναι λίγες οι φορές που τόλμησα με το νοτιά και η πουλιάστρα επέστρεψε στη βάρκα γεμάτη, ειδικά τις πρώτες μέρες στην αλλαγή του ανέμου. Το πρώτο απόγευμα είχε ακόμα ένα καλό βοριά και τα πουλιά “έπαιξαν”. Είναι αξιοθαύμαστος ο τρόπος που αντιλαμβάνονται την αλλαγή του καιρού και κινούνται με στόχο να προλάβουν τις εξελίξεις. Το επόμενο πρωινό ήταν καλό, είχαν βγει αρκετά πουλιά συγκριτικά μ το προηγούμενο βράδυ, αλλά το ενδιαφέρον περιορίστηκε στο χάραμα.
Η υπόλοιπη μέρα πέρασε αδιάφορα και σε αυτό συνετέλεσε η ηρεμία που υπάρχει πάντα πάνω στην αλλαγή του καιρού, όταν επικρατούν άπνοια και συννεφιά. Ό,τι χειρότερο, δηλαδή. Οι εργασίες στην καλύβα δεν τελειώνουν ποτέ, παρά τον ήσυχο φετινό χειμώνα που δεν δημιούργησε ζημιές και έτσι έφτασε το σούρουπο για να δούμε τις σημαίες να αρχίζουν να κυματίζουν από το νοτιά.
Το επόμενο πρωί η θάλασσα βούιζε και ο αέρας άρχισε να δυναμώνει. Η πρώτη μέρα του νοτιά δεν είναι κακή, καθώς σηκώνονται τα παπιά από τις λίμνες στη γειτονική Τουρκία, που τις “πιάνει” για τα καλά αυτός ο καιρός και γυρνάνε Ελλάδα.
«Χρωµάτισαν» τις φυλάχτρες
Αρκετοί κουταλάδες, πράσινα, σαρσέλια και λίγα σφυριχτάρια “χρωμάτισαν” τις φυλάχτρες, με τον αέρα το μεσημέρι να γίνεται πραγματικά δυνατός. Ο νοτιάς εκτός όλων των άλλων σημαίνει και νερά, η θάλασσα φουσκώνει, κοντράρει την ευθυγράμμιση και μέσα από τα κανάλια κάνει όλο το δέλτα μία απέραντη λίμνη. Αυτή τη φορά άργησε δύο μέρες να γίνει αυτό παρά τα 7 – 8 Μποφώρ της δύναμής του, και ο λόγος δεν ήταν άλλος από τα λίγα νερά που κατέβαζε το ποτάμι.
Η ορμή του ήταν “καλοκαιρινή”, οι βροχές λίγες, το φράγμα στη Βουλγαρία που στέλνει τα νερά κάτω παρέμενε κλειστό και έτσι τα κυνηγοτόπια του Δέλτα πλημμύρισαν την τρίτη μέρα του δυνατού νοτιά. Αγώνας το κυνήγι με τα νερά μέχρι τα μπούτια, αγώνας και με τη βάρκα στις λίμνες, με τα κύματα το μεσημέρι να κάνουν τη διέλευση δύσκολη και αξέχαστη εμπειρία. Το ότι ήταν νοτιανατολικός και όχι καθαρός νοτιάς βοήθαγε αρκετά στον κυματισμό και στην δυνατότητα να τα αναζητήσουμε. Βρίσκαμε τα παπιά, κυρίως κυρκίρια και πράσινα, τα σηκώναμε αλλά γύριζαν ελάχιστα.
Όπου έκανε απάγκιο, είχε και παπιά, αλλά με τόσα νερά πήγαιναν άνετα μερικές εκατοντάδες μέτρα παρακάτω που υπήρχαν και άλλα κοπάδια και κάθονταν. Οι τουφεκιές δεν τα ενοχλούσαν, με 8 και 9 μποφώρ ελάχιστα ακούγονταν. Μετά από τρεις μέρες δύσκολες με λίγες τουφεκιές και τα πάντα πλημμυρισμένα ο αέρας γύρισε ελαφρά και από νοτιοανατολικός έγινε νοτιοδυτικός, φέρνοντας παρέα και τις μπόρες του “γαρμπή”.
Είναι εκπληκτικό πως μία μικρή αλλαγή του αέρα μπορεί να επιδρά τόσο στη συμπεριφορά των πουλιών και στο πως “πιάνει” τα καταφύγια. Ο “γαρμπινός” τα κούνησε, ειδικά από τις 11 το πρωί και μετά που “έστελνε” συχνά και μπόρες, αρχίζοντας έτσι να βγαίνουν κουταλάδες και πράσινα. Έμπαιναν ψαχτά για απάγκιο κοντράροντας τον αέρα και το σούρουπο έφτασε χωρίς καν να το καταλάβουμε.
Σφυριχτάρια στο «χάσιµο» του ήλιου
Στο “χάσιμο” του ήλιου πήραμε και μερικά σφυριχτάρια. Η επόμενη μέρα επίσης με βροχή αλλά νοτιοανατολικό δεν τα κούνησε σχεδόν καθόλου και ο αέρας άρχισε να πέφτει σταδιακά.
Οι προβλέψεις για απότομο γύρισμα του καιρού με χιόνια και θυελλώδης βοριάδες στο φινάλε του Γενάρη δεν επαληθεύτηκαν ποτέ και παρά τους κυνηγούς που μαζεύτηκαν για κάποιες τελευταίες ευκαιρίες στα πράσινα, οι τουφεκιές ήταν λίγες.
