Ενδεχόμενη πρόωρη έναρξη για το κυνήγι αγριόχοιρου – Μια τρύπα στο νερό
Η μεγάλη αύξηση των αγριόχοιρων με τα επακόλουθά της εγείρει κατά καιρούς έντονες συζητήσεις με πολλές αντικρουόμενες απόψεις
Μία από αυτές είναι και η έναρξη για το κυνήγι του αγριόχοιρου στις 20 Αυγούστου που τα τελευταία χρόνια αναλώνεται ως ένα επιπλέον μέτρο. Επί του παρόντος αυτό μπορεί να αποτελεί και έναν λόγο για τον οποίο καθυστερεί η έκδοση της φετινής ρυθμιστικής και ίσως οι αρμόδιοι δεν έχουν κατασταλάξει σε μια ορθή απόφαση.
Αν και η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος έχει απορρίψει αυτή την εκδοχή (έναρξη αγριόχοιρου στις 20 Αυγούστου) αιτιολογώντας πως κάτι τέτοιο στο πυρήνα του πέρα από ανώφελο εγκυμονεί και κινδύνους, φαίνεται πως το ΥπΑΑΤ έχει άλλη γνώμη.
Μια πρόωρη έναρξη μπορεί να κάνει την διαφορά;
Η απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση δίνεται πολύ εύκολα από τα μέχρι σήμερα δεδομένα. Ας αναλογιστούμε απλά ότι τα συνεργεία δίωξης των κυνηγών πλέον δρουν όλο το χρόνο, οπότε σε κάποιες περιοχές στην ουσία δεν υφίσταται «λήξη του κυνηγίου». Κι εδώ εύλογα θα πει κάποιος ότι: «άλλο μια μερίδα κυνηγών και άλλο η μαζική τους δράση συνολικά».
Ακόμα κι αν υποθέσουμε την έναρξη στις 20 Αυγούστου, και πάλι, μια μεγάλη μερίδα κυνηγών λόγω συνθηκών θα απέχει. Οι έμπειροι του αντικειμένου κυνηγοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι κλιματικές συνθήκες που επικρατούν τόσο τον Αύγουστο όσο και τις αρχές Σεπτέμβρη είναι αντίξοες και αποτρεπτικές τόσο για τους ίδιους όσο και για τους σκύλους τους. Επιπλέον το διάστημα αυτό είναι περίοδος διακοπών ακόμα και για τους κυνηγούς που τις έχουν ανάγκη πριν ριχτούν στην παρατεταμένη εξάμηνη «μάχη».
Οι μεγάλες καρπώσεις στο τριχωτό κυνήγι επιτυγχάνονται το χειμώνα που επικρατούν ιδανικότερες συνθήκες. Αυτό είναι γνώριμο στις τάξεις των κυνηγών. Οπότε μια πρόωρη έναρξη δεν μπορεί να επιφέρει ένα καταλυτικό αποτέλεσμα που θα μειώσει αισθητά τους πληθυσμούς των αγριογούρουνων.
Έπειτα ο «συνωστισμός» διαφόρων κατηγοριών κυνηγίου υπό τη μορφή του «ελεύθερου και παραδοσιακού» και των ανθρώπων διαφόρων δραστηριοτήτων της υπαίθρου σε χαμηλά υψόμετρα εγείρει και τροφοδοτεί το «ατύχημα». Αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Συν τοις άλλοις, εκείνοι που κόπτονται για την ευζωία των ζώων συντροφιάς θέλουν να στείλουν τα σκυλιά μας σε εργασία με 35 και 40 βαθμούς θερμοκρασία; Δεν είναι λίγο αντιφατικό;
Ιδανικότερος ο Φλεβάρης
Ο επιπλέον μήνας του Φλεβάρη που έχει προστεθεί τα τελευταία χρόνια είναι σίγουρα πιο ιδανικός καθώς εκεί πράγματι επιτυγχάνονται μεγάλες καρπώσεις των αγριόχοιρων. Τα αγριογούρουνα τον Φεβρουάριο συγκροτούνται σε μεγάλα κοπάδια και τρέπονται πολύ πιο εύκολα σε φυγή με λιγότερη αντίσταση λόγω της παρατεταμένης όχλησης του προηγούμενου διαστήματος και των συνηθειών τους. Οι καιρικές συνθήκες που συνήθως επικρατούν αυτό το μήνα είναι από τις ιδανικότερες για κυνηγούς και σκύλους.
Επιπλέον αυτό το μήνα θανατώνονται αρκετά θηλυκά που αναμένεται να ανακάμψουν τους πληθυσμούς μέσα από την αναπαραγωγική περίοδο. Και όσο κι αν ακούγεται «σκληρό», αν θέλουν πράγματι να επιτευχθεί μείωση πρέπει να «χτυπήσουν» προ της αναπαραγωγικής περιόδου.
Το να προστατεύονται αυτά τα ζώα χρονικά (και χωρικά) και να αφήνονται σε μεγάλους αριθμούς πρώτα να πολλαπλασιάζονται και μετά να καλούμαστε να «μαζέψουμε» τον θηραματικό τόκο, είναι σίγουρο πως έτσι κάνουμε μια…τρύπα στο νερό.
