Η κληρονομιά του γητευτή των «Plott Hound»
Η απώλεια του σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής
Τα κακοτράχηλα βουνά του Γράμμου και τα ξακουστά μαστοροχώρια της Κόνιτσας έμειναν φτωχότερα. Η κυνηγετική κοινότητα συρρικνώθηκε. Η καθαροαιμία των σκύλων έχασε ένα σπουδαίο εκφραστή της και ο γράφων έναν αδελφικό φίλο.
Ο Βαγγέλης Κυπαρίσσης, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, τις 03/11/2022, στην ηλικία των 60 ετών. Ο απροσδόκητος χαμός του πέρα του οικογενειακού του περιβάλλοντος προκάλεσε θλίψη στον κυνηγετικό κόσμο.
Ο Βαγγέλης Κυπαρίσσης υπήρξε ένας ρομαντικός και πλήρως συνειδητοποιημένος κυνηγός του μεγάλου θηράματος. Λάτρης των σκύλων και πρωτοπόρος για τα ελληνικά δρώμενα με την φυλή που το όνομά του συνδέθηκε άρρηκτα: την αμερικάνικη φυλή των Plott Hound.
Γεννημένος και μεγαλωμένος εκεί ψηλά στις κορυφές του ορεινού χωριού, Οξυά Κονίτσης, επέλεξε έναν τρόπο ζωής ο οποίος ήταν απόλυτα συνυφασμένος με το ποιόν του χαρακτήρα του.
Το κυνήγι στάθηκε η αφορμή για την γνωριμία μας και μέσα από αυτό αναπτύχθηκε ένας ισχυρός συνεκτικός δεσμός που ήταν καθοριστικός για τα όσα οραματιστήκαμε. Ένα όραμα που μέσα από πλήθος αντιξοοτήτων πήρε σάρκα και οστά στη πράξη. Αυτό δεν ήταν άλλο από την διαφορετική της μάζας επιλογή: η ενασχόλησή μας με δύο διαφορετικές καθαρόαιμες φυλές στο χώρο των ιχνηλατών και συγκεκριμένα για το κυνήγι του αγριόχοιρου.
Μαζί «πολεμήσαμε» να ταρακουνήσουμε στο χώρο μια νοοτροπία του «ότι να ‘ναι», όπου για χρόνια είχε «φωλιάσει» στα μυαλά των κυνηγών. Να αρχίσουν να ξεφεύγουν από τα τετριμμένα και τα ανούσια. Προσπαθήσαμε να δώσουμε το έναυσμα για τον τρόπο αντιμετώπισης της κυνολογικής ανεπάρκειας που μάστιζε τους Έλληνες συοθήρες, ώστε να στραφούν σε κάτι δημιουργικό για δικό τους όφελος και μόνο.
Ο δρόμος που επιλέξαμε βρήκε εμπόδια από τον ίδιο μας το χώρο. Ήταν κάτι το αναμενόμενο. Είναι δύσκολο να σπάσεις την προπαγάνδα του «αντιπάλου» όχι γιατί έχουν κυρίως τόσα πολλά μέσα, αλλά γιατί είναι δύσκολο να πείσεις τον άλλο να ξεριζώσει από τον νου του όλα αυτά που έχει αφομοιώσει με τα χρόνια. Η παρουσία μας τόσο στον έντυπο τύπο όσο και στο διαδίκτυο ήταν επιβεβλημένη, απαραίτητη, ζωτική για τον ευρύτερο αγώνα μας.
Κι αυτό γιατί οι μάχες πρώτα κερδίζονται στο μυαλό των ανθρώπων και κατόπιν παραπέρα. Επρόκειτο για μια «κυνολογική επανάσταση» που ξεκινήσαμε στον σκληροπυρηνικό χώρο των γουρουνοκυνηγών. Και η επανάσταση πρώτα ξεκινά στο πνεύμα και κατόπιν κινητοποιεί το σώμα. Πρώτα γεννιέται στην συνείδηση, μετά καλλιεργείται στο πνεύμα και έπειτα πραγματώνεται στο κοινωνικό πεδίο. Δεν μπορεί να γίνει ανάποδα. Η επανάσταση ανήκει πρωτίστως στο πεδίο των ιδεών, είναι πνευματική και έχει τις ρίζες της στην ζωντανή συνείδηση. Η επανάσταση επέρχεται από εκείνους τους ανθρώπους με την νέα αυτή συνείδηση, την αναζωογονημένη, την στέρεη που σπαρταρά για αλήθεια και δίκιο.
Aναμφισβήτητα, o Βαγγέλης Κυπαρίσσης εδραίωσε και διέδωσε την αμερικάνικη φυλή των Plott Hound εν Ελλάδι. Δεν έχει σημασία αν κάποιος-κάπου-κάποτε, έφερε πρώτος ένα δείγμα μιας φυλής σκύλων. Όλα αυτά τα χρόνια, λίγο-πολύ όλοι κάτι πήραν, κάτι έφεραν από πλήθος φύλων. Το θέμα όμως είναι η συνέχεια και η συνέπεια. Σαφώς και πάντοτε κάποιος πρωτοπορεί στο κάθε τι. Ωστόσο το θέμα είναι να μην είναι κανείς τόσο αμνήμων ώστε να ξεχνά ή να μη ψάχνει την ιστορία των γεγονότων.
Ο Βαγγέλης Κυπαρίσσης έγινε το παράδειγμα με πράξεις και αποτέλεσε έμπνευση για πολλούς κυνηγούς να ακολουθήσουν τις επιλογές του. Μέσα από εκείνο το κράμα των γραμμών που επέλεξε από τους Αμερικάνους δημιούργησε μια δική του γραμμή σκύλων ενσωματώνοντας νέα και διακριτά χαρακτηριστικά φέροντας την υπογραφή του. Αυτό το υλικό μετέπειτα μοιράστηκε σε κυνηγούς και ενυπάρχει σε διάφορα χέρια σήμερα.
Η φυλή των Plott Hound στην Αμερική διαθέτει ποικίλες γραμμές για διάφορα θηράματα. Υπάρχουν ωστόσο εκτροφές που ασχολούνται αποκλειστικά με το κυνήγι μεγάλων θηραμάτων και που επικεντρώνονται στο κυνήγι του γουρουνιού. Ο Βαγγέλης εστίασε επιτυχώς στο αντικείμενο που τον ενδιέφερε. Δεν έχει σημασία αν αυτό έγινε επίσημα ή ανεπίσημα. Δεν κάνουν τα επίσημα εκτροφεία (Kennels) που φέρουν επωνυμία και βούλα απαραίτητα τους καλούς κυνηγετικούς σκύλους. Όποιος στέκεται μόνο στις ετικέτες πλανάται πλάνην οικτρά.
Η γυναίκα του Βούλα, όλα αυτά τα χρόνια στάθηκε «βράχος» δίπλα του και συνέβαλε σημαντικά στην ατέρμονη αυτή προσπάθεια. Η ίδια είναι μια εξαίρετη κυνόφιλος με αμέριστη αγάπη προς τους σκύλους. Η συμβολή της χαρακτηρίζεται ως άξια θαυμασμού γιατί κάτι τέτοιο κάθε άλλο παρά εύκολο είναι. Πόσο μάλλον στις συνθήκες εκείνες ζωής του ορεινού χωριού που έπλασαν το μύθο τους.
Στον αντίποδα, κάποιοι όλα αυτά αρχικώς τα λοιδόρησαν, τα γελοιοποίησαν και επεδίωξαν να τα περιθωριοποιήσουν μέχρι και σε βαθμό λεκτικών επιθέσεων προς το πρόσωπο του Βαγγέλη. Και ω, τι ειρωνεία… να κρίνεις κάποιον που δεν φρόντισες πρωτίστως να μάθεις. Ωστόσο, πάντα έτσι συμβαίνει με τους πρωτοπόρους. Και πάντα σε κάθε προσπάθεια ριζικών αλλαγών θα επιβεβαιώνεται η εύστοχη διατύπωση του Σοπενχάουερ: «κάθε αλήθεια περνάει από τρία στάδια. Πρώτα γελοιοποιείται. Μετά βρίσκει σφοδρή αντίθεση. Και στο τέλος θεωρείται αυτονόητη.
Για να γίνει επίσης, ξεκάθαρο, ασφαλή κρίση για την εργασία του κάθε καθαρόαιμου σκύλου δεν μπορεί να έχει ο κάθε αδαής που δεν έχει ζήσει την φυλή. Πρέπει να την μελετήσει σε βάθος πολλά χρόνια. Πρέπει όχι μόνο να γνωρίζει και να μελετάει τα πρότυπά της, αλλά, πολύ σημαντικό, να μπορεί να τα «διαβάζει» πάνω στον σκύλο και να μάθει με την πολύχρονη εμπειρία του, πως αυτά, τα κάθε φυλής πρότυπα εκφράζονται μέσω της εργασίας των σκύλων στο βουνό.
Πρέπει να παρακολουθεί συνεχώς τις βελτιώσεις και τις αλλαγές στα πρότυπα (εργασιακά και μη) που πιθανόν κατά την διάρκεια της εκτροφής να θεσπίσουν οι όμιλοι. Για τους καθαρόαιμους σκύλους η κρίση έχει βαρύτητα, μόνον όταν αυτή προέρχεται από τους «ειδήμονες», από τους έχοντες και τους κατέχοντες. Δυστυχώς για μερικούς, αλλά έτσι είναι τα πράγματα.
Αν σήμερα, λοιπόν, τα σκυλιά αυτά βρίσκονται σε πολλά ελληνικά χέρια η αιτία είναι ο Βαγγέλης Κυπαρίσσης. Αποκόμισε γνώση και την μοίρασε. Άλλοι τον αγάπησαν κι άλλοι τον μίσησαν. Έτσι γίνεται πάντα. Είτε είσαι φίλα προσκείμενος είτε όχι, ουδείς αμφισβητεί ότι επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τον Έλληνα συοθήρα και του έμαθε (όσοι έμαθαν) για την φυλή των Πλοττ.
Ο Βαγγέλης Κυπαρίσσης έγινε ένα πρόσωπο αποδεκτό και σεβαστό ακόμα και στην κοινότητα των Plott Hound στην Αμερική που αναγνώρισαν το έργο και την προσφορά του στη φυλή. Στην είδηση του χαμού του απέστειλαν κι εκείνοι τα συλλυπητήρια τους.
Για τον αδελφικό μου φίλο, κλείνω με των κάτωθι επίλογο:
«Ο δρόμος που χαράξαμε»
Να ‘σαι περήφανος εκεί που πας. Τα καταφέραμε!
Χρόνια ολάκερα παλεύαμε…
Μας μίσησαν στη πατρίδα και μας αγάπησαν στα ξένα.
Κι όταν σε ρώταγα «γιατί τόση κακία για το δρόμο που διαλέξαμε..;» εσύ απαντούσες με τον λιτό και λακωνικό σου τρόπο: «επειδή δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον οι δικές τους επιλογές, ασχολούνται με τις επιλογές των άλλων».
Μαζέψαμε τη λάσπη και τις πέτρες που μας πέταξαν και φτιάξαμε πηλό.
Έτσι χτίσαμε τα όνειρα μας…
Οι ιδέες και πεποιθήσεις μας γίνηκαν σάρκα και οστά στη πράξη.
Αποτέλεσαν έμπνευση για τόσους άλλους.
Καταρρίψαμε στο χώρο σαθρές και παγιωμένες αντιλήψεις που ‘χαν ριζώσει για πολλά χρόνια.
Μοναδικό μας όπλο η αλήθεια.
Ό,τι δεν κατάφεραν για χρόνια μεγαλοαστοί με θεωρίες στις φυλλάδες, το κατάφεραν δύο χωριατόπουλα από την Ήπειρο.
Φυτέψαμε τον δικό μας σπόρο…τώρα θερίζουν τους καρπούς μας.
Κανείς δεν τολμά να το αμφισβητήσει.
Να ‘σαι περήφανος γι’ αυτό!
Μαζί διδαχτήκαμε τόσα, έχοντας ατέλειωτα εφόδια να πολεμούμε ό,τι απειλούσε το δικό μας μετερίζι!
Έφυγες τώρα πια, μ’ άφησες μόνο.
Στα χνάρια μας ωστόσο βαδίζουν πολλοί…
Να ‘σαι περήφανος γι’ αυτό!
Αντίο αδελφέ!
