Αρκεί, άραγε, η διαμόρφωση του κώνου για να πάρει ο κυνηγός το «τέλειο» βλητικό αποτέλεσμα;
Το μήκος του κώνου συναρμογής απασχολεί και θα απασχολεί όλους εκείνους που ψάχνουν να βρουν την «τέλεια» τουφεκιά.
Aπό το 1800 ως τα τέλη του αιώνα, στην Ευρώπη υπήρχε ένα στάνταρ που μπορεί να μην το εφάρμοζαν όλοι οι κατασκευαστές, αλλά σε γενικές γραμμές ίσχυε… Το ιδανικό μήκος κώνου είχε οριστεί στα 2,4-6 εκατοστά, ενώ οι βλητικές δοκιμές με τα τότε δεδομένα, αποτέλεσαν αιτία για τον καθορισμό του μήκους αυτού. Κάτι αντίστοιχο όμως δεν ίσχυε και για τη διάμετρο του αυλού. Μπορεί οι Άγγλοι να είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι η ιδανική διάμετρος αυλού για τα 12άρια όπλα ήταν τα 18,55 χιλιοστά, αλλά για τους κατασκευαστές από τις υπόλοιπες χώρες, αυτό δεν θεωρούταν ως θέσφατο.
Όταν «ξεκίνησε» ο πόλεμος
Από το 1890 και μετά, που σταδιακά τροποποιήθηκαν και τα τεχνικά χαρακτηριστικά των πυρίτιδων αλλά και των υλικών γόμωσης, ξεκίνησε ο «πόλεμος» μεταξύ των εταιριών για τη διαμόρφωση του εσωτερικού της κάννης με βάση τη βελτίωση των βλητικών χαρακτηριστικών. Αναφέρομαι πάντα στα όπλα μαζικής παραγωγής, γιατί τα όπλα κατά παραγγελία έτσι κι αλλιώς κατασκευάζονταν και εξακολουθούν να φτιάχνονται για να αποδίδουν με βάση τα ζητούμενα του πελάτη. Η εσωτερική διαμόρφωση της κάννης, αποτέλεσε κύριο μέλημα των κατασκευαστών, και μάλιστα από τότε φρόντιζαν να προβάλλουν-διαφημίζουν τις ιδιαιτερότητες, με σκοπό την προσέλκυση πελατών.
Οι πρώτες προσπάθειες για επιμήκυνση των κώνων συναρμογής με ζητούμενο τα βελτιωμένα τεχνικά χαρακτηριστικά, έγιναν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Τα βαριά και άκομψα όπλα που κατασκευάζονταν στην Αμερική (όχι όλα) απέδιδαν βλητικά καλύτερα από τα ντελικάτα ευρωπαϊκά. Ποιοι ξεπέρασαν το όριο των 2,5 εκατοστών δεν μας είναι ξεκάθαρο, αλλά τουλάχιστον στα όπλα μαζικής παραγωγής που προέρχονταν από της ΗΠΑ, το μεγαλύτερο μήκος κώνου συναρμογής είχε ευρύτερη εφαρμογή συγκριτικά με τα ευρωπαϊκά…
Οι πειραματισμοί
Από εκεί και πέρα, η απάντηση των Ευρωπαίων, αρχικά φάνηκε να είναι χαλαρή, αλλά το μικρόβιο του ψαξίματος είχε εισχωρήσει. Κυρίως ιταλικές, γαλλικές, γερμανικές και βελγικές εταιρείες, άρχισαν να ψάχνονται πειραματιζόμενοι για το πώς θα βελτιώσουν τους κώνους και παράλληλα την βλητική απόδοση των καννών. Οι Άγγλοι, σοφά πίστευαν και εξακολουθούν να πιστεύουν, ότι η βλητική απόδοση της κάννης, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και όχι μόνο από τη διαμόρφωση του κώνου, του αυλού ή των τσοκ.
Ωστόσο, παρέμειναν εκεί και δεν μπήκαν στη φιλοσοφία να ελέγξουν μια σφαιρική αναβάθμιση. Σε αρχική φάση, οι Ευρωπαίοι δεν πολυδιαφήμιζαν τις αλλαγές στο εσωτερικό της κάννης, υπήρχε μυστικοπάθεια. Ίσως αυτό να οφειλόταν στο γεγονός, ότι ήταν σε πειραματικό στάδιο και το πιο πιθανό σενάριο είναι, ότι αν το έκαναν, ουσιαστικά θα παραδέχονταν, ότι τα προηγούμενα όπλα που κατασκεύαζαν είχαν υποδεέστερα βλητικά χαρακτηριστικά. Άλλωστε, οι Ευρωπαίοι κυνηγοί δεν ήταν και τόσο λάτρεις των magnum γομώσεων. Με βάση τα υπάρχοντα φυσίγγια είχαν «ρυθμίσει» τα όπλα τους έτσι ώστε να αποδίδουν πολύ καλά.
Η καθιέρωση των magnum
Κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 70’, «ανακαλύψαμε» και εμείς στην Ευρώπη τις υπεργομώσεις. Οι θαλάμες και οι κώνοι άρχισαν να επιμηκύνονται, οι αυλοί να διευρύνονται και τα τσοκ να γίνονται όλο και μεγαλύτερα σε μήκος. Δεν υπήρχε περίπτωση να επέτρεπαν στην οποιαδήποτε αμερικανική εταιρεία να έχει πλεονέκτημα σε ότι αφορά το βλητικό αποτέλεσμα.
Από την άλλη πλευρά, θα έπρεπε να πουλήσουν όπλα τους στην αμερικανική αγορά και θα έπρεπε να προτείνουν αντίστοιχες βελτιώσεις. Αρχικά, τα 3-4 εκατοστά μήκος κώνου σε συνδυασμό με διάμετρο αυλών 18,4-5 χιλιοστά, αποτέλεσε την καλύτερη επιλογή. Ακόμα όμως και αυτό δεν ήταν αρκετό, από τη στιγμή που ήδη κάποια αμερικανικά όπλα κυκλοφορούσαν στην αγορά με κάννες που είχαν μήκος κώνου 6 εκατοστά και διάμετρο αυλού 18,6 χιλιοστά.
Ορόσημα της εξέλιξης
Από το 2000 και ύστερα, οι αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν στις κάννες των όπλων που κατασκευάζονταν στην Ευρώπη ήταν σημαντικές.
1. H Brοwning αρχικά ξεκίνησε, διευρύνοντας τη διάμετρο του αυλού και ανεβάζοντας το μήκος του κώνου στα 4-5 εκατοστά. Πλέον, έχει φτάσει στα 18,7 χιλιοστά και το 2010 πραγματοποίησε αλλαγές στο μήκος του κώνου μειώνοντας τις μοίρες κλίσης από τις 9 στις 5. Δεν αναφέρει το μήκος κώνου, αλλά για να μειωθούν οι μοίρες κλίσεις υπάρχει μόνο ένας τρόπος και αυτός είναι η επιμήκυνση του αυλού.
2. Η Beretta ξεκίνησε με κώνους μήκους 3 εκατοστών και πλέον στις κάννες Steelium, το μήκος κώνου έχει φτάσει στα 8 εκατοστά.
3. Κάτι αντίστοιχο έκανε και η Benelli, η οποία μπορεί να μην διεύρυνε σημαντικά τη διάμετρο αυλού, αλλά «τράβηξε» τους κώνους.
4. Η Fabarm χαράζει τον δικό της δρόμο που ονομάζεται Tribore, με τριπλή διαμόρφωση στο εσωτερικό της κάννης και επιμηκυμένο κώνο. Marocchi, Guerini, Franchi δεν έμειναν πίσω…
5. Στα ίδια βήματα κινήθηκαν και οι Ισπανοί κατασκευαστές.
6. Οι γερμανικές εταιρείες Merkel και Βlazer έχουν και αυτές από νωρίς μπει στο παιχνίδι.
Κερδισμένος ο καταναλωτής
Είναι σίγουρο, ότι από μόνος του ο κώνος, ο αυλός ή τα τσοκ, δεν μπορούν να αλλάξουν κατά πολύ τα βλητικά χαρακτηριστικά της κάννης. Συνδυαστικά όμως υπάρχει διαφορά και μάλιστα σημαντική. Όσο υπάρχει αυτός ο «πόλεμος» μεταξύ εταιρειών για το ποια κάννη βγάζει την καλύτερη τουφεκιά, κερδισμένοι θα είναι οι καταναλωτές, γιατί μπορούν να αγοράσουν με σχετικά λίγα χρήματα ένα όπλο μαζικής παραγωγής που θα τους προσφέρει πολύ καλά βλητικά χαρακτηριστικά. Πριν από 20 χρόνια αυτό θα ήταν άπιαστο όνειρο…
