«Φυσίγγια βγάζουμε, θαύματα δεν κάνουμε»! Αυτό μου είχε πει ο τεχνικός διευθυντής στο εργοστάσιο της Cedditte στην Πίζα της Ιταλίας.
Το τι θα έχει ακούσει και αυτός στην ζωή του σε ότι έχει να κάνει με τα ζητούμενα των κυνηγών, για το πώς πρέπει να φτιάχνονται τα φυσίγγια, ένας θεός το ξέρει.
Η αναζήτηση για το «τέλειο» φυσίγγι δεν θα σταματήσει ποτέ. Η ουσία βρίσκεται στο τι ζητάει ο κάθε κυνηγός από το φυσίγγι του. Οι «φτασμένοι» αναζητούν την σταθερότητα στην απόδοση. Οι γνωρίζοντες κάποιων χαρακτηριστικών των πρώτων υλών, αναζητούν συγκεκριμένες πυρίτιδες, τάπες, κάλυκες, καψούλια. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ιδιογομωτές.
Οι ημιμαθείς ουσιαστικά δεν ξέρουν τι ψάχνουν και οι υπόλοιποι αναζητούν φυσίγγια που κάνουν θαύματα. Όταν ψάχνεις να βρεις το φυσίγγι που θα σου λύσει το πρόβλημα με τις αστοχίες, τότε δεν αναζητάς φυσίγγια, αλλά ένα θαύμα.
Τι μπορεί να κάνει ο κατασκευαστής φυσιγγίων σε κάποιον που δεν μπορεί να «σταυρώσει» ντουφεκιά; Τι μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα αν τα σκάγια πάνε ζεστά ή κρύα στον στόχο; Η εξέλιξη στις μηχανές γόμωσης έχει να κάνει με την σταθερότητα στις δοσολογίες των υλικών (πυρίτιδα και σκάγια), αλλά και με την σταθερότητα στην στατική πίεση που ασκείται (αν χρειάζεται) και στο κλείσιμο.
Όσο πιο ακριβής είναι μια μηχανή γόμωσης στις δοσολογίες και στις υπόλοιπες λειτουργίες της, τόσο πιο σταθερά σε απόδοση φυσίγγια βγάζει. Ακόμα και αν υπάρξει η τέλεια μηχανή, και πάλι θα υπάρχουν μικρές διακυμάνσεις στην απόδοση μεταξύ των φυσιγγίων, που θα έχουν να κάνουν με το καψούλι, αλλά και την σύνθεση της πυρίτιδας που δεν είναι σε κάθε δοσολογία απολύτως ίδια.
Το θέμα, ωστόσο, είναι ο κυνηγός να ξεκαθαρίσει στο μυαλό του τι ζητά από ένα φυσίγγι: Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να είναι η ασφάλεια και έπειτα η σταθερή απόδοση. Ο κύκλος διασποράς των σκαγιών στις αποστάσεις που επί των πλείστων τουφεκάει και η ποιότητα της κατανομής κλείνουν τον κύκλο με τα ζητούμενα.
Όλα τα υπόλοιπα είναι για να έχουμε να συζητάμε.
