Ένα αντίο γεμάτο δάκρυα και πόνο για τον Ερμή που σκότωσαν οι λύκοι
Ο αποχαιρετισμός ενός κυνηγού για τον σκύλο του ο οποίος «χάθηκε» από λύκους
«Αντίο ΕΡΜΗ μου!!! Έξι μερόνυχτα σε έψαχνα και ήλπιζα να σε βρω. Δυστυχώς, όμως , οι φόβοι μου επαληθεύτηκαν. Κατάλαβα, από την πρώτη στιγμή, ότι κάτι δεν πάει καλά, γιατί πάντα γυρνούσες πρώτος να με βρεις. Αντίο φίλε!».
Αυτός είναι ο αποχαιρετισμός ενός κυνηγού στον σκύλο του. Σε μια αράδα, γύρω στις 30 λέξεις, βγάζει όλη την αγάπη για τον τετράποδο σύντροφό του: τον φίλο του! Με απλά λόγια-που ξεπηδούν αυθόρμητα από την ψυχή του- καταδεικνύει το δυνατό δέσιμο και την ατέρμονη αγάπη που τρέφει ένας κυνηγός για τον συνοδοιπόρο του στις εξορμήσεις στα βουνά και τους λόγγους: τον φίλο-σκύλο του!
Μια παράγραφος, στην ιστοσελίδα της Ομάδας Εκπαίδευσης Λαγοκυνηγών (ΟΕΛ), που γράφτηκε, ύστερα από μια ανέμελη έξοδο, που κατέληξε σε τραγωδία, όταν πια τα δάκρυα είχαν σκουπιστεί με την ανάστροφη του χεριού! Λίγες λέξεις, θλίψης, πόνου, που ο κυνηγός πληκτρολόγησε σαν ένα μικρό… μνημόσυνο για τον σύντροφό του, ένα αντίδοτο στην ανείπωτη πίκρα που γεύτηκε, αντικρίζοντας το σκύλο του, κατακρεουργημένο, ύστερα από έξι μερόνυχτα αναζήτησης και αγωνίας.
Δυστυχώς, εκείνο το τσίμπημα που ένιωσε στην καρδιά, όταν είδε ότι ο «Ερμής», που επέστρεφε πρώτος στα πόδια του, μετά τη δίωξη του λαγού, αποδείχτηκε …προφητικό:
«Αμέσως, ένιωσα ότι κάτι κακό είχε γίνει!», λέει στην «kynigesia.gr», ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, διαχειριστής της διαδικτυακής Ομάδας και φίλος της ιστοσελίδας μας.
«Μου κόπηκαν τα γόνατα και η διάθεσή μου! Πικράθηκα αφάνταστα και απογοητεύτηκα. Ο «Ερμής», ένα Σεγκούτσι, ήταν φανταστικό λαγόσκυλο. Το είχα πάρει από τον κουμπάρο μου, τον Κώστα Στάμο. Απίστευτος ιχνηλάτης! Δεν πήγαινε ούτε ζαρκάδι, ούτε αλεπού. Μόνο στο λαγό! Δεν ήταν ζώο! Ήταν… άνθρωπος! Φοβερή συνεργασία και υπακοή!»,πλέκει το εγκώμιο του, αναφέροντας τα προτερήματα που τον έκαναν ξεχωριστό.
«Είναι το τέταρτο σκυλί που χάνω από τους λύκους, τα τελευταία χρόνια. Και όλα-κατά διαβολική τύχη- Αύγουστο. Αυτός ο μήνας είναι ο πιο επικίνδυνος, όπως έχω παρατηρήσει. Η εξήγηση που δίνω είναι ότι οι λύκαινες έχουν αυτό το διάστημα κουτάβια γύρω στους έξι μήνες. Ορμούν στα σκυλιά για να προστατέψουν τα παιδιά τους, αλλά και να τα εκπαιδεύσουν να σκοτώνουν για να μπορούν να πιάνουν μοναχά την τροφή τους», είναι η εξήγησή του. Οι λύκαινες την ίδια τακτική εκπαίδευσης των κουταβιών τους την εφαρμόζουν και με άλλα είδη. Το ίδιο διάστημα, ο Κώστας Στάμος, που είχε πάει για ένα εκπαιδευτικό Σαββατοκύριακο στο Καταφύγι, έπεσε πάνω σε ένα ζαρκάδι, σκοτωμένο και μισοφαγωμένο από τα αγρίμια.
«Μυρίστηκαν το νεκρό ζώο τα σκυλιά μου, καθώς περνούσαμε από το σημείο. Τα ακολούθησα και βρήκα το ζαρκάδι. Ήταν σκοτωμένο από το βράδυ και μισοφαγωμένο. Μάλλον ήταν η ίδια αγέλη που έκανε τη ζημιά και στον «Ερμή». Φαίνεται πως η λύκαινα το έπιασε και έκανε πάνω του «μάθημα» στα κουτάβια της, όπως έδειχναν οι πληγές στο κορμί του», διατυπώνει την εκτίμησή του ο κ. Στάμος.
Τα δυο περιστατικά με τον «Ερμή» και το ζαρκάδι» καταγράφηκαν πριν λίγες μέρες, στο Καταφύγιο ή Καταφύγι της περιφερειακής ενότητας Κοζάνης, τη γενέτειρα του θρυλικού Ζορμπά, που ενέπνευσε τον Νίκο Καζαντζάκη. Ένα απίστευτα όμορφο χωριό, χτισμένο στις πλαγίες των Πιερίων, πάνω στα 1.400 μέτρα, όπου ο κ. Παπαδόπουλος διατηρεί εδώ και λίγους μήνες ξενώνα.
