Το εγκεφαλικό στους σκύλους είναι πολύ πιο σπάνιο σε σχέση με τη συχνότητα με  την οποία παρατηρείται στους ανθρώπους.  Είναι μία βαριά ασθένεια με πολλές δυσκολίες τόσο στη διάγνωση όσο και στην αντιμετώπιση.

Ένα εγκεφαλικό επεισόδιο μπορεί να οφείλεται είτε σε έντονη αιμορραγία εντός του εγκεφάλου (π.χ. λόγω ρήξης κάποιου αιμοφόρου αγγείου), είτε σε διακοπή της κυκλοφορίας του αίματος στον εγκέφαλο (π.χ. λόγω θρόμβωσης ενός αγγείου). Στην πρώτη περίπτωση κάνουμε λόγo για αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ στην δεύτερη περίπτωση μιλάμε για ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Η διερεύνηση των καταστάσεων αυτών μπορεί να αναλυθεί περισσότερο. Για παράδειγμα, η εγκεφαλική αιμορραγία μπορεί να οφείλεται σε κάποια κακοήθη νεοπλασία (καρκίνος) ή σε ρήξη ενός ανευρύσματος ή σε άλλα αίτια. Η θρόμβωση θα μπορούσε να οφείλεται μεταξύ των άλλων αιτίων σε κάποιες διαταραχές της πήξης του αίματος. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το ζήτημα της αιτιολογίας του εγκεφαλικού είναι εξαιρετικά πολύπλοκο και απαιτούνται αρκετές εξετάσεις -μερικές των οποίων είναι εξειδικευμένες όπως για παράδειγμα η αξονική ή η μαγνητική τομογραφία- για να εντοπιστεί η ακριβής αιτία σε ένα περιστατικό.

Η κλινική εικόνα του εγκεφαλικού περιλαμβάνει τα εξής συμπτώματα τα οποία κατά κανόνα εμφανίζονται αιφνίδια:

• Στροφή της κεφαλής: το ζώο έχει σταθερά στραμμένη την κεφαλή προς τη μια πλευρά.
• Δυσκολία στην βάδιση και αστάθεια.
• Γενικευμένη αδυναμία.
• Απώλεια της ισορροπίας.
• Τρέμουλο.
• Αναγκαστικές κυκλικές κινήσεις: το ζώο βαδίζει σε κύκλο είτε δεξιόστροφα είτε αριστερόστροφα.
• Ημιπάρεση: παραλυτικά φαινόμενα που συνήθως αφορούν την μια πλευρά του σώματος.
• Δυσκολία στον προσανατολισμό: Αν ο ιδιοκτήτης φωνάξει το ζώο, εκείνο δεν μπορεί να εντοπίσει την προέλευση της φωνής.
• Μερική ή ολική απώλεια της όρασης.
• Απώλεια ούρων και κοπράνων λόγω αδυναμίας ελέγχου της ουροδόχου κύστης και των εντέρων.
• Διαταραχές της συμπεριφοράς (φοβία, επιθετικότητα).
• Σπασμοί.
• Κώμα.

Τα συμπτώματα αυτά δεν είναι απολύτως χαρακτηριστικά του εγκεφαλικού και πολλά από αυτά εκδηλώνονται και σε άλλες ασθένειες. Για παράδειγμα η στροφή της κεφαλής παρατηρείται και σε ορισμένες μορφές ωτίτιδας. Τα παραλυτικά φαινόμενα και η απώλεια ούρων και κοπράνων παρατηρούνται και σε περιπτώσεις δισκοσπονδυλίτιδας. Η γενικευμένη αδυναμία μπορεί να παρατηρηθεί σε περιστατικά αναιμίας. Η διάγνωση δεν είναι απλή και για τον λόγο αυτόν θα πρέπει να γίνουν οι εξειδικευμένες εξετάσεις που προαναφέρθηκαν. Σε κάθε περίπτωση η βαρύτητα των συμπτωμάτων εξαρτάται από την έκταση της αιμορραγίας ή από το ακριβές σημείο της θρόμβωσης.

Η θεραπεία συνίσταται στην μείωση της ενδοκρανιακής συμπίεσης, στην αποκατάσταση της ροής οξυγόνου στον εγκέφαλο, στην μείωση της φλεγμονής και του οιδήματος του εγκεφάλου και στην αποτροπή εμφάνισης σοβαρότερων βλαβών (μη επιδείνωση). Όσο πιο νωρίς εντοπιστεί το αίτιο και ξεκινήσει η αντιμετώπισή του, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητας για την αποκατάσταση. Αντίθετα, η καθυστέρηση στη διάγνωση και στον ακριβή εντοπισμό του αιτίου δυσχεραίνουν την εξέλιξη του περιστατικού.

Συνήθως τα ζώα τα οποία επιβιώνουν από ένα εγκεφαλικό τα πρώτα τρία τέσσερα 24ωρα, έχουν καλή εξέλιξη και αποκαθίστανται σχεδόν πλήρως. Προληπτικά δεν μπορεί να γίνει κάποια ενέργεια από πλευράς ιδιοκτήτη, διότι δεν έχει παρατηρηθεί συσχέτιση του εγκεφαλικού με το φύλο, τη φυλή  ή την ηλικία ή την διατροφή ή με οποιοδήποτε άλλο παράγοντα.