Η “συναίνεση” στους σκύλους φέρμας είναι μία επιστροφή πίσω στο χρόνο, όταν ακόμα οι σκύλοι ήταν… λύκοι που κυνηγούσαν σε αγέλες για την επιβίωσή τους…
Η ενέργεια του σκύλου να σταθεί σε στάση φέρμας μόλις δει τον άλλο σκύλο να φερμάρει το θήραμα, είναι μία ενέργεια συναρπαστική σαν εικόνα. Προσωπικά, λατρεύω την συναίνεση γιατί με φέρνει πίσω στον χρόνο, όταν ακόμα δεν υπήρχε κανένας από εμάς και οι σκύλοι ήταν ακόμη λύκοι!
Αρχέγονη “κληρονομιά”…
Τότε που κυνηγούσαν σε αγέλες και καταλάβαιναν ότι, μόνο αν χρησιμοποιούσαν την εξυπνάδα τους ο ένας για τον άλλο, θα κατάφερναν να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα (που ισοδυναμούσε με την ίδια την επιβίωσή τους). Η συναίνεση δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία κληρονομιά αυτής της αρχέγονης κυνηγετικής συμπεριφοράς. Στο κυνήγι κάποια σκυλιά “συναινούν” από πολύ μεγάλη απόσταση, αρκεί μόνο να αντιληφθούν οπτικά την ακινησία του σκύλου που προπορεύεται.
Άλλες φορές πάλι η συναίνεση γίνεται από πολύ πιο κοντά, με το κυνηγόσκυλο όχι μόνο να βλέπει τη φέρμα του άλλου σκύλου, αλλά και να “μοιράζεται” μαζί του τη μεθυστική αναθυμίαση του θηράματος.
Όπως παντού, βέβαια, καιροφυλαχτεί και εδώ η “υπερβολή”: υπάρχουν κυνηγόσκυλα τόσο υπερβολικά… “ευαίσθητα, που θα κάνουν “τιμητική” φέρμα στο παραμικρό οπτικό ερέθισμα, όσο μακριά και αν βρίσκεται ο άλλος σκύλος, ακόμα και όταν αυτός σταματάει απλώς για… να κατουρήσει! Κάποια άλλα κάνουν συναίνεση για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά μετά “σπάνε” την φέρμα τους και προσπαθούν να βγουν μπροστά για να εντοπίσουν πρώτα το θήραμα…
Συνήθως, πρόκειται για ζώα νεαρά στην ηλικία, που σιγά – σιγά θα αποκτήσουν εμπειρίες και θα σταθεροποιηθούν. Κάποιες φορές, πάντως, μπορεί να υπάρξουν σκυλιά που… διαλέγουν σε ποιους σκύλους θα κάνουν “συναίνεση”!
Zήλιες και ανταγωνισμοί!
Όταν συμβαίνει αυτό, σχεδόν πάντα η αιτία βρίσκεται στη ζήλεια και στον ανταγωνισμό που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα σε δύο σκύλους. Στο παρελθόν είχα ένα θηλυκό Αγγλικό Σέττερ που τιμούσε τις φέρμες όλων των σκύλων που συναντούσε (δικών μου και ξένων), εκτός από ένα άλλο θηλυκό Σέττερ ιδιοκτησίας μου, που το ζήλευε πολύ.
Ε, λοιπόν, όταν έβλεπε αυτήν την σκύλα να φερμάρει, προσπαθούσε να περάσει μπροστά της για να… ξεσηκώσει το θήραμα! Πάντως, τα κυνηγόσκυλα που κάνουν την τέλεια συναίνεση, “μιλάνε” από μακριά: αντιλαμβάνονται εγκαίρως την κανονική φέρμα, ακόμα και από πολύ μακριά. Σε πρώτη φάση συναινούν, και κατόπιν ποντάρουν για να φτάσουν όσο το δυνατόν πιο κοντά στο σκύλο που φερμάρει. Ωστόσο, πάντα τιμάνε την φέρμα του άλλου σκύλου και μένουν πιο πίσω.
“Ζουν για την στιγμή” και η ένταση είναι αποτυπωμένη στο βλέμμα τους, χωρίς να κάνουν καμία απολύτως κίνηση για να “υπερκεράσουν” τον προπορευόμενο σκύλο. Σέβονται απόλυτα τον σκύλο που έχει φερμάρει πρώτος, και περιμένουν να αναλάβει αυτός την πρωτοβουλία για να “ξεκαθαρίσει” τη φάση…
Η ματαίωση των κόπων
Σκύλος φέρμας που δεν συναινεί, μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες στα κυνήγια της μπεκάτσας και της πέρδικας. Όχι μόνο μπορεί να τινάξει στον αέρα την προσπάθεια του άλλου σκύλου, αλλά και να τον παρασύρει να σπάσει τη φέρμα του σε λάθος στιγμή. Φανταστείτε έναν σκύλο που έχει καταφέρει να βρει και να φερμάρει ένα κοπάδι πέρδικες, αλλά από πίσω έρχεται… ένα άλλο κυνηγόσκυλο να ματαιώσει τον κόπο του, ξεσηκώνοντας τα πουλιά (και εκτός από τον προπορευόμενο σκύλο, σκεφτείτε και τον εαυτό σας)!
Η… υπομονή του κυναγωγού
Στους Αγώνες Κυνηγετικών Ικανοτήτων, η άρνηση ενός σκύλου να συναινέσει σε συνδιαγωνιζόμενό του, συγκαταλέγεται στα σφάλματα του απευθείας αποκλεισμού του.
Ωστόσο, οι σκύλοι αναπτύσσουν κάποιες “ιεραρχίες” μεταξύ τους, που στον άνθρωπο μπορεί να είναι περίεργες και ακατανόητες. Υπάρχουν σκυλιά που για να συναινέσουν, χρειάζονται να κυνηγήσουν κάμποσο μαζί με άλλα σκυλιά, ώστε να μπουν σε ένα πιο “ομαδικό” πνεύμα. Με αυτά τα ζώα, αξίζει και χρειάζεται να είστε υπομονετικοί…
Οι συμβουλές του Φράνκο Φραντσίνι
Ο γνωστός Φράνκο Φραντσίνι, δεν έδινε και τόσο μεγάλη σημασία στη “συναίνεση”, όταν σε γραπτά του κείμενα αναφερόταν στα προσόντα των αγγλικών φυλών φέρμας.
Αντιγράφω χαρακτηριστικά από ένα κείμενο του:
-“Εάν ένας σκύλος κάνει ή όχι συναίνεση, εάν εμφανίζει όψιμα ή αργότερα αυτό το χαρακτηριστικό, αποτελεί κάτι που ούτε προσθέτει ούτε και αφαιρεί κάτι σπουδαίο από την αξία και τα συνολικά προσόντα του… Στην περίπτωση που η συναίνεση στη φέρμα του άλλου σκύλου δεν είναι αυθόρμητη, μπορεί να επιτευχθεί με διόρθωση και εξαναγκασμό από τον κυναγωγό του. Αυτό είναι απαραίτητο για να μπορεί να συμμετέχει αυτός ο σκύλος στα τερέν των αγώνων, αλλά και για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς πρόβλημα σε κυνήγι, όπου εργάζονται δύο ή και περισσότερα κυνηγόσκυλα…”.
Είναι προφανές πως ο Φραντσίνι δεν εννοεί ότι η “συναίνεση” δεν είναι χρήσιμη. Φυσικά και είναι! Εάν, όμως, δεν υπάρχει από την αρχή, θα…έρθει αργότερα, ενώ κι αν ακόμα αργήσει να εκδηλωθεί, είναι κάτι που “διδάσκεται” χωρίς μεγάλη δυσκολία. Ο Φραντσίνι θεωρεί ότι, αν οδηγηθεί ο σκύλος στο κυνήγι μαζί με ένα άλλο έμπειρο κυνηγόσκυλο, η συναίνεση θα αναπτυχθεί εύκολα και αυθόρμητα… Συμβουλεύει, μάλιστα, να αφήσουμε τον έμπειρο σκύλο να φερμάρει το θήραμα, ενώ ο “μαθητής” θα παρακολουθεί τη σκηνή δεμένος.
Μετά το ξεπέταγμα του θηράματος και τον πυροβολισμό, θα πρέπει να δέσουμε τον πρώτο σκύλο και να αφήσουμε ελεύθερο τον νεαρό για να κάνει το απορτάρισμα. Με την μεθοδική επανάληψη της ίδιας πράξης, ο εκπαιδευόμενος σκύλος συνηθίζει να συναινεί αυθόρμητα, γιατί γνωρίζει πως ότι και να συμβεί αυτός θα είναι που θα πιάσει το θήραμα στο στόμα του!
Οι αγγλικές φυλές…
Στις αγγλικές φυλές, δηλαδή στα Πόιντερ και στα Σέττερ, η συναίνεση είναι έμφυτη από καταβολής αυτών των φυλών. Συνήθως, αυτές οι δύο φυλές δεν έχουν ανάγκη από εκπαίδευση για να κάνουν συναίνεση. Όσοι συναναστρέφονται με Πόιντερ και Σέττερ, θα έχουν δει σκυλιά να κάνουν αυθόρμητη συναίνεση, από κουτάβια ακόμα…
