Ο ιχνηλάτης κυνηγός

Διαδικασία που ανέκαθεν απαιτούσε ιδιαίτερες ικανότητες και άτομα με οξεία αντίληψη και παρατηρητικότητα. Αρχικά για να μπορούν να διακρίνουν τα ίχνη των ζώων υπό οποιοσδήποτε καιρικές και εδαφικές συνθήκες, αλλά και να προσεγγίζουν την ακριβή τους θέση όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά.

Η τεχνική αυτή μέθοδος υφίσταται ακόμα και σήμερα και ιδιαίτερα στη χώρα μας για το κυνήγι του αγριόχοιρου, όπου και διεξάγεται με πιο αποτελεσματικό τρόπο.

Για παράδειγμα το «κλείσιμο» που ονομάζουμε στην κυνηγετική μας διάλεκτο δεν διεξάγεται απαραίτητα σε διάφορες χώρες της Ευρώπης που εφαρμόζουν διαφορετικά μοντέλα κυνηγίου. Άλλωστε αυτό απαιτεί «ελεύθερο» τρόπο διεξαγωγής αλλά και εμβέλεια εδαφικών εκτάσεων που κατά κύριο λόγο δεν περιορίζει την «χωροκράτεια» του κυνηγού.

Η ιχνηλασία είναι μία απτή ένδειξη της γνώσεως που διακατέχει έναν «γουρουνοκυνηγό». Και αυτό γιατί, για να φτάσει κανείς στο σημείο να αναζητεί, να ιχνοβατεί και να διαχωρίζει με μεθοδικότητα τα χνάρια και την πορεία τους σε διαφορετικά εδάφη και συνθήκες, προϋποθέτει μια εμπειρία ετών.

Εξαιρετικά απαιτητική διαδικασία

Μπορούμε να πούμε πως αποτελεί μία από τις πιο δύσκολες πτυχές στο κυνήγι του αγριόχοιρου όπου λίγοι κυνηγοί καταφέρνουν να μάθουν στην πορεία. Εάν εξετάσει κανείς τις εκατοντάδες ομάδες κυνηγών που πλέον υπάρχουν στη χώρα, θα εντοπίσει πολύ λίγα άτομα εντός του δυναμικού τους που είναι σε θέση να «κόβουν» και να «κλείνουν» αγριόχοιρους.

Διότι το να εντοπίσει κανείς ένα ή και παραπάνω ίχνη διακρίνοντας την κατεύθυνσή τους, δύσκολο δεν είναι, και αρκετοί μπορούν να το κάνουν. Το να «κλείσουν», όμως, ένα αγριογούρουνο με αξιοπιστία περιορίζοντας τον κλοιό γύρω του, είναι το ρεζουμέ της υπόθεσης και ο βαθμός δυσκολίας.

Απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί το να διατηρεί ο κυνηγός μία οξεία αίσθηση της οράσεως, των ψυχικών αλλά και σωματικών του εν γένει δυνάμεων. Πρέπει να γνωρίζει τον τόπο που κυνηγά αλλά και να τον «διαβάζει» υπό οποιεσδήποτε συνθήκες (ξηρασία, υγρασία, παγωνιά κ.λπ.). Όλα αυτά απαιτούν πάνω απ’ όλα θέληση και χρόνο βιωματικών εμπειριών.

Η ιχνηλασία είναι μία διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει από λίγα λεπτά έως και ώρες ολόκληρες. Μπορεί ένας κυνηγός να χρειαστεί να «κόβει» όλη την ημέρα, ώστε να σιγουρευτεί πως έχει φτάσει στα τελευταία ίχνη που οδηγούν στο γιατάκι του αγριόχοιρου. Τουναντίον, για το κυνήγι του αντιστοίχως να απαιτηθούν μόλις λίγα λεπτά.

Καθοριστικές οι καιρικές συνθήκες

Οι κατάλληλες και πιο ευνοϊκές συνθήκες για να διεξαχθεί η ιχνηλασία έχουν να κάνουν τόσο με την ιδιομορφία του εδάφους αλλά και με την υγρασία που διατηρείται στον περιβάλλοντα χώρο. Για παράδειγμα όταν επικρατεί για αρκετό διάστημα ξηρασία ή παγωνιά, το σκληρό έδαφος καθιστά πολύ δύσκολο τον εντοπισμό και την ακολουθία των ιχνών αλλά και ως αδύνατο το «κλείσιμό» τους.

Τα πετρωτά επίσης εδάφη δεν προσφέρονται για την ομαλή έκβαση της διαδικασίας και πολλές φορές αποτελούν έναν πλήρως (πλην ολίγων εξαιρέσεων) αποτρεπτικό παράγοντα.

Ωστόσο, ακόμα και πάνω στη σκόνη, την πάχνη ή ανάμεσα από τις πέτρες στον χωμάτινο «αρμό» που τις διαχωρίζει μεταξύ τους, ένας εμπειρότατος κυνηγός είναι σε θέση να διακρίνει έστω και ένα πάτημα που μπορεί να «αχνοφαίνεται» στα αξιοποιήσιμα εκείνα σημεία.

Στον αντίποδα, όταν επικρατούν βροχερές ημέρες σε χωμάτινα κυρίως εδάφη με «ανοιχτά» σημεία, οι συνθήκες είναι οι ιδανικές. Με καταλληλότερες εκείνες του «απόβροχου» όπου η βροχή έχει «σβήσει» όλα τα παλαιότερα ίχνη που έχουν αποτυπωθεί κατά γης. Κατόπιν, η παύση της που ακολουθεί πριν ή κατά τη διάρκεια της νύχτας, συναποτελεί τον «καθρέφτη» κάθε ίχνους των θηλαστικών (και όχι μόνο) που πατάνε σε λασπωμένα κατά κόρον σημεία.

Τούτου λεχθέντος, προδίδεται η παρουσία και ταυτόχρονα η πορεία των «βαριών» και οπληφόρων -επί το πλείστον- ζώων.

Ωστόσο, η διαφοροποίηση των καιρικών και εδαφικών συνθηκών που ενδεχομένως μεσολαβούν κατά το πέρασμα των ωρών της ίδιας ημέρας, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη καθώς μπορεί να «ξεγελούν» τον κυνηγό για τον ακριβή χρόνο διέλευσης των ιχνών από τα σημεία που αντιστοίχως εξετάζει.

Εκεί, καθοριστικό ρόλο λαμβάνει η εμπειρία του ιχνηλάτη κυνηγού, ώστε να μπορεί να διαχωρίσει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα τον οδηγήσουν στα πιο ασφαλή συμπεράσματα.

Πράγματι, ο κυνηγός που διέπεται από ικανότητες ιχνηλασίας μπορεί να συνεισφέρει τα μέγιστα μέσα σε μία ομάδα. Είναι ακόμη και σε θέση να προσδιορίσει τα σημεία των γιατακιασμένων αγριόχοιρων δίχως να απαιτείται πολλές φορές ακόμα και η βοήθεια των σκύλων.

Διορθώνει μέχρι και τους σκύλους

Επιπλέον, μπορεί να αναδείξει τυχόν λάθη και αδυναμίες των σκύλων που πολλές φορές οδηγούν σε λαθεμένα συμπεράσματα. Λίγο-πολύ αρκετοί είναι εκείνοι που έχουν βιώσει αντίστοιχες περιπτώσεις όπου τα εντοπισμένα ίχνη αποτελούν στοιχεία της ίδιας βραδιάς, όμως οι σκύλοι να μη δείχνουν κανένα ενδιαφέρον και να παραπέμπουν στο αντίθετο συμπέρασμα. Πόσο μάλλον δε, όταν από εκείνο το σημείο διέλευσης τα ίχνη έχουν αποτυπωθεί αρκετές ώρες νωρίτερα.

Ο ιχνηλάτης κυνηγός μπορεί να διορθώσει τα λάθη των σκύλων, να τους υποδείξει τα πιο φρέσκα ίχνη που πρέπει να ακολουθήσουν αλλά και να βγάλει εις πέρας το εγχείρημα που θα φέρει ένα επιθυμητό αποτέλεσμα.

Μια μικρή λεπτομέρεια, μια προσεκτική ματιά θα παρατηρήσει το «κάτι» εκεί που οι άλλοι δεν είδαν «τίποτα». Μπορεί να καθορίσει ένα σημαντικό αποτέλεσμα σχετικά με την ημερήσια έξοδο και την κάρπωσή της.

Οι αγριόχοιροι όταν «προδίδονται» σε τέτοιου είδους παρατηρητικά βλέμματα, συνήθως…πεθαίνουν, εν αντιθέσει με εκείνα τα απρόσεκτα και αφελή που συνήθως τους χαρίζουν τη ζωή. Κάτι τέτοιο φυσικά είναι και νομοτελειακό συνθέτοντας παράλληλα την μαγεία και την ποιότητα του κυνηγίου που τινός προκύπτει μέσα από αυτές τις αντιθέσεις.

Δυστυχώς αυτή η τέχνη στις μέρες μας λόγω της πληθώρας των αγριόχοιρων (και των υβριδίων) που επικρατούν σε πολλές περιοχές της χώρας, τείνει να αποδομηθεί από τους νέους κατά κόρον κυνηγούς. Και αυτό γιατί η διαδικασία της ιχνηλασίας, σε πολλές περιπτώσεις δεν αποτελεί χρήσιμο παράγοντα αλλά και γιατί καθιστά πιο δύσκολο το εγχείρημα με τα «πολλά» και «μπερδεμένα» ίχνη. Παρόλο αυτά, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως οι συνθήκες αυτές στο πέρασμα του χρόνου ενδέχεται και πάλι να διαφοροποιηθούν.

Η ιχνηλασία είναι εκείνη που καθορίζει σε μεγάλο ποσοστό τη γνώση και την ολοκλήρωση ενός κυνηγού αγριόχοιρων. Αποτελεί αναπόσπαστο και αέναο κομμάτι από αρχής γενομένης του κυνηγίου, απαραίτητο και ωφέλιμο για όσους επιθυμούν να φέρουν τον τίτλο του «συοθήρα».