Θήραμα με ταχύτητα 45 χιλόμετρα την ώρα και ύψος 3 μέτρα.Όχι, δεν μιλάμε γιά μπεκάτσα στο σήκωμα αλλά για… τον μέσο λαγό.
Ναι, ο λαγός σε δίωξη μπορεί να τρέξει πάνω σε ανώμαλο έδαφος με την ταχύτητα πουλιού και να κάνει άλματα ύψους μέχρι και τρία μέτρα. Αυτά μαζί με την απίστευτη ικανότητά του να αλλάζει αστραπιαία πορεία (ξεπερνώντας ακόμα και έμπειρο Έλληνα πολιτικό), μας επιτρέπουν να πούμε πως είναι το μπεκατσίνι των εδαφόβιων θηραμάτων.
Η ρόλος της προσκόπευσης
Αυτά ως ξεκίνημα αυτού του άρθρου, στο οποίο θα εξετάσουμε την σωστή σκόπευση στον λαγό. Βλέπετε, το πιό συνηθισμένο σφάλμα πολλών λαγοκυνηγών είναι η σκόπευση του στόχου τους χωρίς προσκόπευση καθώς υποτιμούν την ταχύτητά του θεωρώντας τη υποδεέστερη αυτής των …ιπτάμενων θηραμάτων. Δεν θα πρέπει λοιπόν να αμελούμε τον υπολογισμό της κατάλληλης προσκόπευσης στις τουφεκιές μας και στον λαγό, ανάλογα με την απόστασή του, την ταχύτητά του και την γωνία της πορείας του ως προς εμάς.
Ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να προσέχει ο λαγοκυνηγός για επιτυχημένη σκόπευση είναι η μορφολογία του εδάφους. Εάν ο χώρος είναι διάσπαρτος με βράχους, πέτρες κλπ, τότε και η πορεία που θα ακολουθήσει ο λαγός περνώντας από μπροστά του δεν θα είναι σχετικά ευθύγραμμη αλλά με αλλαγές πορείας για την αποφυγή των εμποδίων και πολλά άλματα. Ο κυνηγός θα πρέπει να έχει προϋπολογίσει κατά την ώρα που περιμένει στο καρτέρι του τα πιθανά διαστήματα – ανοίγματα που προσφέρονται για την πραγματοποίηση της βολής. Κάνοντας μία τέτοια προετοιμασία, οι πιθανότητες επιτυχίας μας αυξάνονται κατά πολύ. Εάν πάλι το πεδίο είναι σχετικά ανοιχτό και ομαλό, θα πρέπει ο λαγοκυνηγός να είναι προετοιμασμένος για σχετικά μεγαλύτερη ταχύτητα θηράματος με τις αντίστοιχες δυσκολίες εξ αυτού του λόγου, λιγότερο χρόνο επώμισης, μεγαλύτερη δυσκολία υπολογισμού σωστής σκόπευσης κλπ.
Με σύμμαχο τον ιχνηλάτη μας..
Είναι γνωστό πως στο κυνήγι έχουν το ρόλο τους όλες οι αισθήσεις και πως ο καλύτερος νικάει. Ο άνθρωπος μπορεί να μην έχει τα τεράστια αυτιά του… «αυτιά» (αν και γνωρίζω κανα δύο!), έχει όμως τον πολύτιμο βοηθό του: τον σκύλο του. Όταν ακούμε τον σκύλο μας να «γκλαφουνίζει» έχοντας τον λαγό σε πολύ μικρή απόσταση, να τον πηγαίνει «στην φτέρνα» όπως λένε, τότε θα πρέπει να προετοιμαστούμε για ραγδαία εξέλιξη φάσης, απότομη εμφάνιση του λαγού και με πορεία διαφυγής, ελιγμούς κλπ.
Σε τέτοια περίπτωση, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μειώσουμε τον χρόνο σκόπευσης αυξάνοντας την αποφασιστικότητα στο πάτημα της σκανδάλης, έτσι ώστε να μειώσουμε την πιθανότητα ο λαγός να χαθεί γιατί αργήσαμε να πατήσουμε την σκανδάλη και το κάναμε την στιγμή που αυτός άλλαξε την πορεία του. Πάλι, στην αντίθετη περίπτωση που ο σκύλος μας ακούγεται απλά να ιχνηλατεί χωρίς να είναι σε φάση δίωξης, καλό θα είναι να είμαστε προετοιμασμένοι για πιθανή απρόσμενη εμφάνιση του λαγού με χαμηλή ταχύτητα και με κάποιες στάσεις για να αφουγκραστεί τον διώκτη του, πολλές φορές πάνω σε σχετικά ψηλό σημείο πχ βραχάκι κλπ. Εκεί, το πρόβλημα δεν είναι τόσο η σωστή σκόπευση αλλά η … ψύχραιμη σκόπευση, με λίγα λόγια θα πρέπει να σημαδέψουμε ήρεμα και να μην βιαστούμε να τουφεκίσουμε και η τουφεκιά μας πάει αλλού κι΄αλλού!
Όλα τα παραπάνω αναφέρονται σε κυνήγι λαγού σε καρτέρι. Ισχύουν όμως αυτούσια και για το κυνήγι «καβάλα» στον σκύλο, στο περπατητό. Απλά, σε αυτή την περίπτωση, οι χρόνοι εξέλιξης των φάσεων είναι κάπως μικρότεροι, το ίδιο (συνήθως) και οι αποστάσεις βολής, ενώ η ταχύτητα του λαγού τείνει στο μέγιστο, οπότε θα πρέπει να προσαρμόσουμε και εμείς την σκόπευσή μας ανάλογα.
Μεγάλη ΠΡΟΣΟΧΗ!
Μία επιπλέον επιμέλεια που οφείλει να επιδείκνύει σε αυτή την περίπτωση κάθε λαγοκυνηγός, είναι αυτή της αυξημένης προσοχής στο να μην χτυπηθεί ο σκύλος του πάνω στην λαχτάρα του να τουφεκίσει τον λαγό και να μην του φύγει. Βέβαια, κάτι τέτοιο εξυπακούεται πως πρέπει να το προσέχει σε όλες τις περιπτώσεις, όμως αυτή η μορφή του λαγοκυνηγιού είναι και αυτή κατά την οποία συμβαίνουν τα περισσότερα παρόμοια «ατυχή» περιστατικά.
Οι μύθοι που προκαλούν μόνο γέλιο!
Κλείνοντας, να μιλήσουμε και για κάποιες δοξασίες σχετικά με την σκόπευση του λαγού. Πιθανόν να έχετε ακούσει και σεις πως «για να τον πάρεις τον λαγό σε φάση που απομακρύνεται πρέπει να τον σημαδέψεις στα αυτιά» ή πως «την ώρα που περνάει μπροστά σου πρέπει να του ρίξεις στα πόδια». Αν κάποιος έχει τόσο οξυμένη σκοπευτική δεινότητα ώστε να κάνει πραγματικότητα τα ανωτέρω, τότε, είτε θα κουφάνει τον λαγό είτε θα του κόψει την ταχύτητα, το να τον σκοτώσει όμως…δεν παίζει. Η βλητική και η σκόπευση έχουν να κάνουν μόνο με απλή φυσική και γεωμετρία τριών διαστάσεων, τα υπόλοιπα μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο ως μεταφυσικά κ.λπ.
Πρέπει πάντα να προσπαθούμε κάθε στόχο να τον βάζουμε ιδανικά στο κέντρο της τουφεκιάς μας. Έτσι διατηρούμε ισομοιρασμένες τις πιθανότητες επιτυχίας ανεξάρτητα του προς ποιά κατεύθυνση μπορεί να κάνουμε κάποιο σχετικά μικρό, ανεκτό λάθος, δηλ. να ξεφύγουμε λίγο προς τα δεξιά ή τα αριστερά, πάνω ή κάτω. Αυτό εξάλλου είναι και το πλεονέκτημα του λειόκαννου κυνηγετικού όπλου, ο λόγος για τον οποίο σχεδιάστηκε και υπάρχει, η δυνατότητα να καλύπτει μικρές αποκλίσεις τηε σκόπευσής μας προς όλες τις κατευθύνσεις. Εάν προσπαθήσουμε να μην βάλουμε στο κέντρο της τουφεκιάς μας τον λαγό αλλά πχ τα αυτιά του, τότε, εάν φύγουμε έστω και λίγο προς τα πάνω, ο λαγός θα φύγει απολύτως έντρομος αλλά υγιέστατος. Και αυτό είναι κάτι που δεν το θέλουμε ούτε εμείς ούτε και ο σκύλος μας, έτσι δεν είναι.
