Δεν πρόκειται για τη πανδημία και τη δημόσια υγεία, αλλά τον τρόπο για την αντιμετώπιση του καινούργιου εχθρού των κυνηγών. Που δεν σταμάτησε να παραμονεύει, ιδιαίτερα τώρα που κλείνει η κυνηγετική περίοδος. Κανένας λοιπόν εφησυχασμός και καμία χαλάρωση δεν επιτρέπεται απέναντι στους σχεδιασμούς και τα πλάνα για τους μελλοντικούς περιορισμούς (χρονικοί, εδαφικοί, θηραματικά είδη) στη κυνηγετική δραστηριότητα.
Είναι ανθρώπινο και απόλυτα φυσιολογικό να νιώθει ψυχική κούραση ο κυνηγός, που για ένα τετράμηνο διάστημα ήταν στη «τσίτα». Να περιμένει, να ελπίζει, να απογοητεύεται, να αγανακτεί, να διαμαρτύρεται και πάλι από την αρχή. Με τη ψυχοφθόρο κατάσταση να δείχνει ότι παίρνει τέλος στις 28 Φλεβάρη, μαζί με το κυνήγι, που έληξε πριν καλά-καλά ξεκινήσει.
Αλλά ακριβώς εδώ κρύβεται ο «θανάσιμος» κίνδυνος. Γιατί σε αυτή τη χαλάρωση υπολογίζει ο «εχθρός» για να κτυπήσει. Όταν οι κυνηγοί θα κοιμούνται τον ύπνο…του αδίκου και δικαίως θα τους απασχολεί το τεράστιο πρόβλημα της υγείας και της οικονομίας του νοικοκυριού τους.
Αυτή λοιπόν τη χρονική στιγμή χρειάζεται η υπέρβαση, συνάδελφοι. Να μη δείξουμε σημάδια κόπωσης και χαλάρωσης. Να μη δώσουμε προβάδισμα στον «εχθρό». Ούτε να μας πιάσουν αδιάβαστους οι εξελίξεις, που δρομολογούνται και περιλαμβάνονται στον ογκώδη φάκελο “Κυνήγι”.
Και να έχουμε έτοιμη την απάντηση στα όσα, έντεχνα, θα καλλιεργήσουν στη κοινή γνώμη, για τα δήθεν σενάρια συνωμοσίας και επιστημονικής φαντασίας που εξυφαίνονται στους κυνηγετικούς κόλπους. Οι τακτικές για τη διασπορά των ψευδών ειδήσεων, όπως και αυτές του “μαστίγιο και καρότο” ή της “σαλαμοποίησης” είναι ξεπερασμένες. Οι κυνηγοί απαιτούν αλήθειες για το μέλλον του κυνηγίου και τις απαιτούν, χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, τώρα.
