Με τη πάροδο των ημερών παραμερίζονται οι λογής αμφιβολίες για τη σκοπιμότητα της απαγόρευσης του κυνηγίου (επί της ουσίας) και όπως όλα δείχνουν, η πανέμορφη πατρίδα μας λίγο απέχει από το να γίνει «φαιό νταμάρι».
Όχι για να ασκηθούν οι ξένοι φαντάροι, όπως λέει ο στιχουργός, αλλά οι ξένοι και οι ντόπιοι κερδοσκόποι, που ευαγγελίζονται τη «πράσινη» ανάπτυξη.
Τι φαιό, τι πράσινο θα πείτε: με τα χρώματα της ίριδας θα παίξουμε; Υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα που απασχολούν τη κοινότητα αυτές τις ομολογουμένως δύσκολες μέρες.
Ακριβώς γι’ αυτό, σε ό,τι αφορά τη πανδημία, όχι μόνο δεν αντιλέγω, αλλά υπερθεματίζω. Έχω όμως σαν απλός πολίτης, με την ευτυχή συγκυρία να είμαι και κυνηγός, ένσταση για το χρόνο που εκδηλώνονται οι πάσης φύσεως επενδυτικές πρωτοβουλίες.
Κρίνεται δηλαδή κατάλληλος ο χρόνος για την εγκατάσταση νέων αιολικών πάρκων με τις τεραστίου μεγέθους ανεμογεννήτριες, εν μέσω πανδημίας; Σαφώς ναι, απαντώ, σαν συνήγορος του «διαβόλου». Έτσι ώστε οι αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών να είναι υποτονικές και χωρίς συνέχεια.
Κραυγαλέο παράδειγμα αποτελεί η προσπάθεια εγκατάστασης ανεμογεννητριών, από τους «αθεόφοβους», κοντά στο Ναό του Επικούριου Απόλλωνα, στη Φιγαλεία Πελοποννήσου, που έχει ανακηρυχθεί από την UNESCO (1986) Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Αυτά λοιπόν τα επενδυτικά έργα, όπως και τα άλλης μορφής που δρομολογούνται, δεν αυξάνουν τη κινητικότητα, τη πολυ-πιπιλισμένη “καραμέλα” της εποχής;
Το κυνήγι και το ψάρεμα είναι μόνο υπόλογα;
Δυστυχώς χτυπάμε τη πόρτα του κουφού. Και σε λίγο θα μας αποκαλέσουν γραφικούς, αν δεν το έχουν κάνει, για την επιμονή στο δίκιο των αιτημάτων μας.
Αλλά να σας πω. Καλύτερα να μας λένε γραφικούς, παρά να μας έχουν γραμμένους (το “υποβαθμισμένους” είναι ρηχό επίθετο για τη περίπτωση).
Τουλάχιστον δεν θα βρωμάμε, όπως τα λόγια όσων ορίζουν τις τύχες μας.
Τώρα όμως που η κυνηγετική περίοδος φθάνει στο τέλος της (28 Φλεβάρη), καλό είναι να μη σταματήσουν οι διαμαρτυρίες, οι κινητοποιήσεις και γενικά το αγωνιστικό πνεύμα. Να μην τους δώσουμε την ικανοποίηση να λένε: “αφήστε τους να εκτονωθούν. Μέχρι το Πάσχα όλα θα έχουν ξεχαστεί”. Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά.
Ας έχουν όμως υπόψη, ότι και “ζημιά” έγινε, και μάλιστα ανεπανόρθωτη, και “γάτα” υπάρχει και είναι λυσσασμένη.
