Τρυγόνια: Αυτοψία στο Θηβαϊκό πεδίο
Στη μεγάλη πεδινή και λοφώδη περιοχή που εκτείνεται ανατολικά της πόλης της Θήβας μέχρι τον ορεινό όγκο της Πάρνηθας, φωλιάζουν από χρόνια ζευγάρια τρυγονιών.
Άλλες χρονιές είναι λιγοστά και άλλες, όπως η φετινή, είναι περισσότερα, χωρίς να λείπουν πότε-πότε οι ευχάριστες εκπλήξεις.
Το σύντομο ανιχνευτικό ξεκίνησε το πρωινό του Σαββάτου 8 Ιούλη από τη Δάφνη και τη Δαφνούλα Βοιωτίας, στα σύνορα με το νομό Αττικής και από τις αποσιταριές που γειτονεύουν με τις συστάδες των ψηλών δέντρων στις όχθες του Ασωπού ποταμού, κρατώντας στα χέρια μας…ένα ζευγάρι κιάλια και το θερμός του καφέ.
Στις 6.40 δύο φετινάρια πρώτης γέννας απομακρύνθηκαν γοργά, καθώς πιάναμε θέση για παρατήρηση. Ήταν δύο μικρά τρυγόνια, όμως ταχύτατα και δασκαλεμένα, που χάθηκαν από τα μάτια μας πριν ακόμα συνέλθουμε από τη ταραχή. Την επόμενη ώρα φάνηκε ένα ακόμα τρυγόνι, ενήλικο αυτή τη φορά που με χαμηλή πτήση προσγειώθηκε ανάμεσα σε μία αποθερισιά και ένα αμπέλι.
Στη συνέχεια κατηφορίσαμε τον χωματόδρομο προς το Νεοχωράκι και την Καλλιθέα, χωρίς να συναντήσουμε άλλο τρυγόνι. Περάσαμε την Ασωπία και στο χιλιόμετρο έξω από το χωριό με κατεύθυνση προς το Κλειδί, ένα ζευγάρι τρυγόνια διέσχισε τον ελαιώνα στα δεξιά του ασφαλτόδρομου και χάθηκε στα πεύκα του λόφου.
Επιμείναμε για ώρα περίπου σε αυτή τη περιοχή με τις αποθερισιές, τις ελιές, τα αμπέλια και τα πευκωτά, που πέρυσι είχε δείξει… καλή διαγωγή στην έναρξη και τις επόμενες δύο εβδομάδες. Για να χορτάσουν τα μάτια μας, αλλά μόνο με τα λογής μικρόπουλα και τις κίσσες.
Σκαρφαλώσαμε στα Δερβενοχώρια, πήραμε ψωμί από τον ονομαστό φούρνο της Πύλης και απολαύσαμε το καφεδάκι κάτω από την σκιά και την δροσιά της μεγάλης μουριάς στο παρακείμενο καφενείο, κουβεντιάζοντας με τους ντόπιους κυνηγούς για τη μειωμένη παρουσία του λαγού στα μέρη τους και την αυξημένη του αγριόχοιρου και του λύκου.
