Περιμένοντας το μεγάλο µπάσιµο – Ένα οδοιπορικό στην ανατολική Στερεά
“Επί ποδός πολέμου” βρίσκονταν οι κυνηγοί τις μέρες που απάρτιζαν το 2ο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Είναι το διάστημα που σταδιακά κορυφώνονται τα μπασίματα της τσίχλας με το “μεγάλο” μπάσιμο να καιροφυλακτεί.
Οι μέρες που αναφέρω παραπάνω, μαζί με το 3ο δεκαήμερο, αποτελούν το κρίσιμο διάστημα για τις αφίξεις των πουλιών, καθώς για πολλούς κυνηγούς, η καλή ή όχι έκβαση των μπασιμάτων προδικάζει και το μέλλον της χρονιάς. Μία άποψη πρόχειρη και βιαστική, που συχνά όμως δικαιώνεται.
Καραούλι στο… Καραούλι
Προκειμένου λοιπόν να είμαι αυτόπτης μάρτυρας των εξελίξεων, αλλά και σαν αθεράπευτος τσιχλάς που είμαι, προσπαθώ να βρίσκομαι καθημερινά στο βουνό, εκτός από τις μέρες που ο καιρός χαλάει το κέφι και τη μέρα. Ξεκίνησα την Τετάρτη 12 Οκτώβρη για τα ακουστά καρτέρια στο Καραούλι Βοιωτίας, που όμως είναι πρωτόμαθα για μένα.
Τα καρτέρια στην τοποθεσία “Καραούλι”, που βρίσκεται ανάμεσα στα βουνά Πάρνηθα και Πατέρα, είναι ένα μεγάλου μήκους διάσελο (αυχένας) που συνδέει δύο λοφοβούνια. Δυτικά και νότια “βλέπει” προς την Ελευσίνα και βόρεια στον μικροκάμπο της Οινόης.
Τις επίμαχες μέρες τα καλά πόστα του διάσελου πιάνονται από τις πρώτες πρωινές ώρες, αλλά για τις πρώιμες τσίχλες είναι αρκετό να βρίσκεται ο κυνηγός στις… 05:00’ το πρωί.
Έφθασα όμως καθυστερημένα και υποχρεώθηκα να στηθώ στα τρίτα, κατά σειρά σπουδαιότητας, καρτέρια, έτσι που να γίνω ακροατής των τουφεκιών από τα άλλα πόστα δεξιά και αριστερά μου, από όπου και πέρασαν 40 και 60 τσίχλες αντίστοιχα, ενώ ο ίδιος έμεινα ατούφεκος.
Το πόστο καπαρώθηκε αλλά…
“Το πάθημα, μάθημα”, λέει ο σοφός λαός και έτσι την επόμενη μέρα πιάσαμε τα υποτιθέμενα γερά πόστα του διάσελου από τις 04:30’ τα χαράματα. Περιττό να πω ότι μόλις προλάβαμε, καθώς 10 λεπτά αργότερα δύο αυτοκίνητα έφθασαν, μας είδαν και απήλθαν για παραπέρα.
Αναφέρω τη λέξη “υποτιθέμενα”, γιατί ανάλογα με τη διεύθυνση του βόρειου ανέμου, αν δηλαδή είναι βοριάς ή βορειο-δυτικός ή βορειο-ανατολικός, τα καρτέρια δραστηριοποιούνται διαφορετικά.
Η μέρα ήταν άψογη από κάθε άποψη, με το ασθενές βοριαδάκι και την εξαιρετική διαύγεια να χαρίζουν μία υπέροχη ανατολή. Οι “μαύρες” τσίχλες ήταν ανύπαρκτες, όπως απόλυτη ήταν… η ησυχία μέχρι τις 08:40’ το πρωί, που η μοναδική τσίχλα της μέρας πέρασε από το πόστο μας και μπήκε στην τσάντα μετά την εύστοχη τουφεκιά.
Στα σύνορα της Αττικής µε τη Βοιωτία
Μεσολάβησαν δύο άγονες μέρες, η Παρασκευή και το Σάββατο, με την γενικευμένη κακοκαιρία, τις βροχές και τους ισχυρούς βοριάδες που ανέστειλαν τα μπασίματα. Έτσι η Κυριακή 16/10 με βρήκε στα υψώματα του Αγ. Θωμά, που η ΕΜΥ έδινε 2-3 μποφόρ βοριά και συννεφιά. Οι τσίχλες που είδα ήταν ακριβώς 12 πουλιά, μία τετράδα, δύο ζευγάρια και τέσσερις μονές, αλλά μόνο οι δύο είχαν ατυχή κατάληξη.
Την Δευτέρα 17/10 ήταν η μέρα για το βουνό της Φυλής στην δυτική Πάρνηθα, που ο ενισχυμένος βοριάς των 4 μποφόρ, με ριπές των 5 μποφόρ, υποχρέωναν τις περίπου 40 τσίχλες και κοτσύφια να… σέρνονται πάνω από τα κοντόπευκα και τα πουρνάρια.
Παρά τη δυσκολία της τουφεκιάς, λόγω του ανέμου, ο απολογισμός δεν ήταν διόλου άσχημος για τη μέρα, καθώς ήταν και ποικιλόχρωμος με τις δύο κελαηδότσιχλες, το ένα κοτσύφι και τη μία δενδρότσιχλα.
Μία στην Φθιώτιδα
Την Τρίτη με τον υπολογισμό του ευνοϊκού για μπασίματα καιρού, αλλά και το σκεπτικό ότι η ανατολική Θεσσαλία (Λάρισα, Μαγνησία) είχαν βάλει πουλιά, ανηφόρισα στην Φθιώτιδα και συγκεκριμένα στα Καλύβια Τιθορέας με τον χαρακτηριστικό πέτρινο οικισμό.
Η μέρα ήταν αυτή που ελπίζει να συναντήσει ο κυνηγός των μπασιμάτων με την άπνοια και τον γαλακτώδη ουρανό, που δεν αφήνει τον ήλιο να σε τυφλώνει και μεγαλώνει τη διάρκεια του μπασίματος, όταν βέβαια μπαίνουν πουλιά. Μπάσιμο όμως δεν έγινε και τα 14 πουλιά που είδα, ήταν όχι μπασιάρικα, αλλά απομεινάρια των προηγούμενων ημερών. Έτσι μόνο μία κελαηδότσιχλα στόλισε το κρεμαστάρι.
Την Τετάρτη επιχείρησα και πάλι στα κοντινά στον Αγ. Θωμά, μέρα με συννεφιά μόνο στα νοτιοανατολικά του νομού και άνεμο 1-2 μποφόρ. Οι πέντε μαύρες που πέρασαν φουριόζες έδωσαν την ψευδαίσθηση, ότι τα καλά έπονται. Και πάλι όμως κανένα αξιόλογο μπάσιμο δεν έγινε, με τις τσίχλες να είναι 2-3 δεκάδες και τα κοτσύφια τρία στον αριθμό. Μοναδική εξαίρεση, η μοναχική φάσσα που λίγο έλειψε να μπει στη τσάντα.
Στην Εύβοια μόλις έφτιαξε ο καιρός
Η Πέμπτη 20 Οκτώβρη ξημέρωσε με τις καλύτερες καιρικές προϋποθέσεις. Έναστρος ουρανός, λιακάδα τη μέρα, ψύχρα το πρωί και ασθενές βοριαδάκι, τουλάχιστον στην περιοχή της Αμφιθέας της Εύβοιας που βρέθηκα με την παρέα μου.
Ο τόπος επιλέχθηκε γιατί στην κεντρική Εύβοια υπήρχε επί 4ήμερο αναστολή των μπασιμάτων, λόγω των βροχοπτώσεων και των ισχυρών βοριάδων από το μεσημέρι της Τρίτης (19/10) και μετά έφτιαξε ο καιρός.
Αρκετές για την ημερομηνία ήταν οι “μαύρες” τσίχλες, που επιβεβαίωσαν το μικρό μπάσιμο της προηγούμενης μέρας. Πολλοί ήταν και οι κυνηγοί για εργάσιμη καθημερινή, περίπου 30 αυτοκίνητα, αλλά δυσανάλογες οι τουφεκιές που έπεσαν νωρίς το πρωί.
Μετά τις 07:35’ φάνηκαν 2-3 μπουλούκια των 4-6 πουλιών, σημάδι ότι γίνεται μπάσιμο. Οι τσίχλες ήταν υπερβολικά ψηλωμένες, ίσα που να διακρίνονται στο αχνό ακόμα φως της μέρας. Για μισή και παραπάνω ώρα, κυκλοφόρησαν αρκετά πουλιά, ώστε να δώσουν ευκαιρίες για μικρές καρπώσεις.
Με κενά των 10 λεπτών το μπάσιμο συνεχίστηκε μέχρι τις 09:20’, αφήνοντας ικανοποιημένους τους λιγότερους κυνηγούς και παραπονεμένους τους περισσότερους, αυτούς που οι τσίχλες δεν τίμησαν τα καρτέρια τους.
Αποτιμώντας το 2ο δεκαήμερο του μήνα, θα έλεγα, ότι οι τσίχλες προσφέρουν ικανοποίηση με… το σταγονόμετρο, αφού από καμία περιοχή της Στερεάς δεν έχει γίνει ένα καλό ή μεγάλο μπάσιμο. Όμως δεν έχει γίνει ακόμα, γιατί “πίσω έχει η αχλάδα την ουρά”, έλεγαν οι παππούδες και οι πατεράδες μας.
