spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΦτερωτάΦάσσαΟι διατροφικές προτιμήσεις της φάσσας

Οι διατροφικές προτιμήσεις της φάσσας

Οι χώροι διατροφής για τις φάσσες ποικίλουν

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Οι διατροφικές προτιμήσεις της φάσσας

Οι χώροι διατροφής για τις φάσσες ποικίλουν ανάλογα με την περιοχή, την εποχή, τις καιρικές συνθήκες, τις καλλιέργειες, αλλά και τις “ενοχλήσεις” που θα δεχθούν από την έντονη κυνηγετική δραστηριότητα.

‘Έτσι, για παράδειγμα, είναι πιθανόν μέσα στις γούσες (προλοβούς) των πουλιών που χτυπήθηκαν με κακές καιρικές συνθήκες στα τέλη Νοέμβρη, να βρεθούν από κισσοστάφυλα, μέχρι αγριλίδια. Λίγες μέρες νωρίτερα, φάσσες που έπεσαν τουφεκισμένες στα καρτέρια της ίδιας περιοχής είχαν φάει καλαμπόκια και μερικές λίγα βελανίδια. Αυτή η αλλαγή δείχνει ότι τα πουλιά ενώ παρέμειναν στον ίδιο τόπο, μετακινήθηκαν σε άλλο βοσκότοπο επειδή εντοπίστηκαν…

Η κατ΄εξοχήν διατροφική προτίμησή τους περιλαμβάνει τόσα πολλά είδη καρπών, που με το δίκιο τους οι παλαιότεροι έλεγαν πως το πουλί αυτό δεν θα πεινάσει ποτέ, αφού τρώει σχεδόν τα πάντα…

Από την καρποφορία των μεγάλων δέντρων δείχνουν αδυναμία σε βελανίδια, κάστανα της οξιάς και αγριοκάστανα. Ειδικότερα για τις βελανιδιές καλό είναι να γνωρίζουμε πως είναι πολλών ειδών, και επίσης ότι στην Αιτωλοακαρνανία, σχηματίζουν το μεγαλύτερο πανευρωπαϊκά δάσος, αμέσως μετά την Σκανδιναβική χερσόνησο. Σχετικά όμως με τα βελανίδια πρέπει να σημειωθεί πως οι φάσσες κάνουν επιλογές. Τρώνε δηλαδή με λαιμαργία τα “ρουπάκια”, όπως λέγονται τα μικρότερα βελανίδια, τα “ήμερα”, που αντιστοιχούν σε μεσαίου μεγέθους, και ποτέ τα “γκόσια”, που αφορούν βελανίδια χοντρά και μεγαλύτερα όλων. Εκτός από τα τελευταία που συναντάμε κυρίως στο δυτικότερο άκρο των Γρεβενών, τα υπόλοιπα υπάρχουν σχεδόν παντού στον ηπειρωτικό χώρο.

Τα κάστανα από τις οξιές κυριολεκτικά τις μαγνητίζουν. Σαν ώριμοι καρποί ανοίγουν όπως το κοινό κάστανο και πέφτοντας σκορπούν τα σπόρια τους που είναι συνήθως 3-4. Αυτά όμως θα τις χορτάσουν από το πρώτο διάστημα των μπασιμάτων μέχρι τα τέλη Οκτώβρη, αφού πεσμένα στο έδαφος σκεπάζονται από την συνεχή φυλλόπτωση, και λόγω υγρασίας κουφώνουν και σαπίζουν. Τα αγριοκάστανα προηγούνται όλων, τόσο σε χρόνο ωρίμανσης, όσο και προτίμησης, όμως παρά την φαινομενικά γενικευμένη καρποφορία κάποιου καστανόδασους, στην πραγματικότητα λίγοι καρποί είναι γεμάτοι “ψωμί”… Ωστόσο οι “διαθέσιμοι” διατηρούνται περισσότερο διάστημα δίχως να σαπίσουν, και αναζητούνται μετά μανίας από τα πουλιά, ανασηκώνοντας τα φύλλα. Θα αποτελούν τροφή περίπου ως τις αρχές Νοέμβρη και παραπίσω αν ο καιρός είναι “ξηρός”…

Εναλλακτική επιλογή τους προσφέρουν τα βελανίδια της αριάς, ενώ πολύ πολύ σπανιότερα και κάτω από ακραίες συνθήκες χειμώνα, μερικές ίσως αναζητήσουν και το βελανίδι του πουρναριού. Στους κάμπους, από τον θερισμό του Ιουλίου μέχρι τα οργώματα και τις σπορές του Οκτώβρη εμφανίζονται λαίμαργες, αναζητώντας καλλιέργειες με καλαμπόκια, ηλιόσπορα, σιτάρια, βίκο, και στο διάστημα των μπασιμάτων είναι αρχικά απρόσεκτες. Στην περίπτωση που η τροφή σπανίζει δεν διστάζουν να ξεριζώσουν από το μαλακό χώμα τις φύτρες του σιταριού, συνοδεύοντας το γεύμα τους με μικρά σαλιγκαράκια. Λιγότερο συχνά θα δούμε στις γούσες τους ρεβίθια, φασόλια, φακές και αγριλίδια, ενώ σπανιότερα και κυρίως σε βιότοπους χαμηλού υψόμετρου που συνορεύουν με τρεχούμενα ρέματα, θα τις βρούμε να έχουν φάει τα σταφύλια του κισσού που αναρριχάται στα πλατάνια και ρόγες από άγριες κληματαριές.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια χρονιά με απαγόρευση κυνηγιού λόγω ολικής χιονοκάλυψης στο νομό Καστοριάς. Ήταν επί προεδρίας στον κυνηγετικό σύλλογο του Κώστα Ζαχαράκη και τότε τις βλέπαμε στις όχθες του Αλιάκμονα να πέφτουν κατά ομάδες στις ξινοροδιές και συντροφιά με τις γερακότσιχλες να εξαφανίζουν όσα σπόρια είχαν απομείνει μέσα στα ανοιχτά ρόδια!!!

Ένας ακόμη ισχυρισμός που “καλλιεργήθηκε” από παλαιότερους φασσάδες, αλλά στις μέρες μας βρίσκει απήχηση και σε μεγάλη μερίδα νεοτέρων, έχει να κάνει με την νοστιμιά τους μαγειρεμένες. Λένε λοιπόν πως όσες τρέφονται περισσότερο σε πεδινούς, καλλιεργήσιμους τόπους έχουν μαλακό και ροδοκόκκινο κρέας, ενώ στις αντίστοιχες “βουνίσιες” είναι σκληρό, σκουρόχρωμο και αν έχουν φάει βελανίδια και δεν τους αφαιρέθηκε έγκαιρα ο πρόλοβος, τότε αποκτούν και μυρωδιά…

Μια άλλη παρατήρηση που τις αφορά, έχει να κάνει με τις απότομες μεταβολές του καιρού. Προφανώς “προικισμένες” με το αισθητήριο της πρόγνωσης, είναι σε θέση να γνωρίζουν πότε αυτή η επερχόμενη μεταβολή θα έρθει σαν δυνατή βροχή, ή πυκνή χιονόπτωση. Η πρώτη περίπτωση αποτελεί σοβαρό λόγο εγκατάλειψης του χώρου κούρνιας και αναζήτηση νέου, κατά κανόνα σε πλαγιά πυκνή από αριές, μαυρόπευκα, ή άλλα δέντρα που διατηρούν φυλλωσιά για προστασία.

Στην δεύτερη αναγκάζονται σε μετακίνηση προς τα πολύ χαμηλότερα υψόμετρα και τους κάμπους. Είναι η περίοδος που θα τις βλέπουμε να εμφανίζονται τελείως ξαφνικά στα πεδινά αναζητώντας τροφή, και να εξαφανίζονται το ίδιο ξαφνικά μόλις ο καιρός βελτιωθεί.

Και στις δύο περιπτώσεις, τα πουλιά από την προηγούμενη μέρα φροντίζουν να τραφούν με “διπλή μερίδα”. Με φυσιολογικές συνθήκες, μετά τις απογευματινές βολές στο ανέβασμα, στις γούσες τους μετράμε 3-5 βελανίδια. Όταν σε παρόμοια περίπτωση βρούμε διπλάσιο αριθμό, σημαίνει πως ο καιρός της επομένης θα είναι πολύ χειμωνιάτικος…

Αν όμως η κακοκαιρία είναι μεγάλης έκτασης και διάρκειας, τότε οι φάσσες μας λένε “εις το επανειδείν”…

Μέσα Δεκέμβρη του 2015 οι πλαγιές του Φαλακρού στο Νευροκόπι φιλοξενούσαν πολλές φάσσες. Οι περισσότερες έπιαναν γύρω από ένα δασωμένο με καχεκτικές καστανιές, χώρο που χρόνια πριν μου είχε μάθει ο Γιώργος Βαβουλίδης, από τους Ποταμούς. Η περιοχή είχε φασσάδες από Ζάκυνθο, Σαντορίνη και Αθήνα. Ο καιρός πήρε ξαφνική μεταβολή για ένα 3ήμερο, με δυνατό, παγωμένο βαρδάρη και εναλλαγές μεταξύ βροχής και χιονόπτωσης.

  • Οι φάσσες χάθηκαν, ενώ με τελειωμένη την υπομονή τους σταδιακά αποχωρούσαν και οι κυνηγοί.

Φίλοι γουρουνάδες από το διπλανό Παγονέρι που διατηρούσαν ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με τα απέναντι Βουλγαρικά χωριά, μας είπαν πως τα πουλιά είχαν πιάσει σε δάση μαυροπεύκης γύρω από Gontesovo, Touxovitsa, Slasten, Mpeslen και Teplen, βόσκοντας στον κάμπο με τα καλαμπόκια και τα ριζοχώραφα στις όχθες του Νέστου.

Μεσημέρι της 4ης μέρας, μαζί με τον ήλιο που έλουζε τον τόπο, επέστρεψαν και οι “βασίλισσες των ουρανών”. Λίγοι κυνηγοί είχαν απομείνει να περιμένουν και δικαιώθηκαν με το παραπάνω…

Από τότε, αυτός ο υπέροχος φασσότοπος είδε χιλιάδες να περνούν και ελάχιστες να παραμένουν…

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Φάσσες: οι χαμηλές τους κούρνιες στο πουρνάρι…

Στα σύνορα του δέντρου με το πουρνάρι, υπάρχουν κάποια καταπληκτικά καρτέρια για τις φάσσες την εποχή που διανύουμε και μέχρι τη λήξη του κυνηγιού...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ