Στο Δέλτα στο γύρισμα από βοριά σε νοτιά – Εξόρμηση στο βασίλειο των υδρόβιων, στον Έβρο
Όλοι μιλούσαν για πάρα πολλά πουλιά. Προσωπικά πιστεύω ότι είχαμε να κάνουμε με τα παπιά που είχα συναντήσει στην τελευταία μου επίσκεψη το Νοέμβρη και απλά σηκώθηκαν όλα στον αέρα γεμίζοντας τα μάτια και τις πουλιάστρες. Το ημερολόγιο έγραφε 1η Δεκεμβρίου και μετά από μερικούς δυνατούς νοτιάδες στο Δέλτα του Έβρου, “γύρισε” σε βοριά και βροχή. O πρώτος καλός καιρός για υδρόβια φέτος.
Κάτι που φάνηκε από νωρίς, καθώς η βροχή με τον αέρα σήκωσε τα υδρόβια για πρώτη φορά όλα στον αέρα, σε ένα θέαμα που όσοι το έχουν ζήσει τους μένει χαραγμένο στη μνήμη.
Με την “πολυνεριά” του νοτιά τα παπιά συνήθως σπάνε, ταυτόχρονα όμως αυτές οι συνθήκες τα “γλυκαίνουν” με αποτέλεσμα να γυρίζουν συνέχεια. Μετά από μήνες σε έναν τόπο ξερό, τα πάντα αλλάζουν όψη με τις νέες συνθήκες και ολόκληρες εκτάσεις από χώμα γίνονται βάλτος από το “φούσκωμα” του ποταμού. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη συνθήκη με ένα τέτοιο τοπίο που το “έδειρε” ξαφνικά ο βοριάς και η βροχή.
Γεμίζοντας µάτια και πουλιάστρες
Όλοι μιλούσαν για πάρα πολλά πουλιά. Προσωπικά πιστεύω ότι είχαμε να κάνουμε με τα παπιά που είχαμε αφήσει στην τελευταία μου επίσκεψη το Νοέμβρη και απλά σηκώθηκαν όλα στον αέρα γεμίζοντας τα μάτια και τις πουλιάστρες.
Την άποψη μου αυτή, ότι, δηλαδή, δεν υπήρχαν πολλά φρέσκα παπιά την επιβεβαίωσαν και οι μέρες που ακολούθησαν οι οποίες μας επανέφεραν στην σκληρή πραγματικότητα του γκιαουραντά. Δεν έχει σημασία πόσα παπιά έχει, σημασία έχει τι καιρό κάνει. Όσο για τα τουφέκια; Δεν ήταν πολλά αλλά όλα πήραν πουλιά.
«Κατσουφοκαιρός»
Μέχρι τις 4 – 5 του μήνα είχε παγωνιά, συννεφιά και σιγανό βοριά. “Κατσουφοκαιρός” που λέμε, ότι χειρότερο για τα παπιά που λουφάζουν στις άκρες από τα απαγορευμένα και περιμένουν να δουν τι θα κάνει ο καιρός χωρίς περιττές πτήσεις.
Υπ΄ αυτές τις συνθήκες οι πρωινές τουφεκιές ήταν λίγες, ενώ το απόγευμα τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα καθώς σε μερικά κυνηγοτόπια, πιο δυσπρόσιτα, τα πουλιά “κόντραραν” το βοριά στο χάσιμο της μέρας. Σφυριχτάρια, κουταλάδες και πράσινα κυρίως, με τα πράσινα ναι μεν σε αριθμό να είναι αυξημένα αλλά να “παίζουν” πολύ λιγότερο για την εποχή. Σηκώναμε τα πουλιά, τα αφήναμε ατουφέκιστα και γύριζαν ελάχιστα.
Τα πιο “γερά” πουλιά, οι κουταλάδες και τα κιρκίρια, ήταν φέτος γεμάτα λίπος. Βρίσκονταν στο Δέλτα για πολλές μέρες και δεν είχαν ταλαιπωρηθεί καθόλου με τον καιρό.
Μέρες µε άπνοια
Ακολούθησαν μερικές μέρες με άπνοια και χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις στο κυνήγι. Λίγες οι τουφεκιές στο πρωινό με τα παπιά να πετάνε πολύ ψηλά και λίγο καλύτερα το σούρουπο αλλά με εναλλαγές στα μέρη.
Όπου τα παπιά τουφεκιόντουσαν μία φορά δεν ξανάρχονταν. Αυτή η επιφυλακτικότητά τους φέτος πρέπει να οφείλεται στο ότι είχαν κυνηγηθεί αρκετά το φθινόπωρο, τουφεκίστηκαν πολύ και την προηγούμενη βδομάδα από αυτή κατά την οποία βρέθηκα στον Έβρο, με αποτέλεσμα να μην έχουν διάθεση για ανούσιες πτήσεις.
Η πρόβλεψη, μετά τις άπνοιες, “έλεγε” για γύρισμα του καιρού με θυελλώδεις νοτιάδες, ακόμα και δέκα Μποφώρ με βροχή. Συνθήκες που ευνοούν το κυνήγι στα χωράφια -αλλά σε καμία περίπτωση μέσα στο Δέλτα- και ήταν ότι καλύτερο είχαμε να περιμένουμε. Η βροχή, τελικά, δεν ήρθε ποτέ. Λίγες στάλες μόνο, αλλά ο άνεμος μας χάρισε ένα ωραίο σούρουπο.
Τα… ελληνικά και τα τούρκικα
Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που ο αέρας επηρεάζει τα παπιά σε αυτόν τον τόπο και ανάλογα με τις λίμνες που βρίσκουν καταφύγιο.
Με βοριά πετάνε τα παπιά εντός ελληνικής επικράτειας ενώ με το νοτιά δουλεύουν και τα… τούρκικα πολύ καλά. Με δυτικούς-βορειοδυτικούς ανέμους δε, σηκώνονται όλα στον αέρα. Παρατήρηση και αντίληψη χρειάζεται το κυνήγι για να έχεις επιτυχίες. Δέκα μποφώρ δεν είδαμε ποτέ, η βροχή έπεσε κυρίως νύχτα και μόνο το φούσκωμα των νερών που έκανε όλο το Δέλτα μία απέραντη λίμνη έκανε μερικά παπιά να γυρνάνε ψάχνοντας τον τόπο.
Ένα καλό µπάσιµο χρειάζεται
Ένα καλό μπάσιμο παπιών χρειάζεται το Δέλτα, να ανανεωθούν λίγο τα πουλιά του. Να… μυρίσει λίγο χειμώνας. Στη Ρουμανία αυτή τη βδομάδα μπήκαν αρκετά σφυριχτάρια, καθυστερημένα πολύ. Λίγο χιόνι χρειάζεται πλέον, και στα ικά μας τα μέρη για να δούμε… άσπρες μέρες.
