Το νόμιμο κυνήγι δεν είναι παράγοντας ούτε μείωσης, ούτε εξαφάνισης κάποιου είδους από το ζωικό βασίλειο, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΗΕ, που καταρρίπτει το αφήγημα των “οικολόγων” και “ζωόφιλων”, με το οποίο έχουν στοχοποιήσει την κυνηγετική δραστηριότητα.
κείμενο ΘΕΑΝΩ ΚΑΡΟΥΤΑ
Kαμπανάκι κινδύνου κρούουν οι επιστήμονες, αναφορικά με τις όλο και αυξανόμενες απειλές που αντιμετωπίζει η βιοποικιλότητα.
Ο λόγος; Ο τρόπος ζωής των ανθρώπων και τα χίλια μύρια που κάνει, καταστρέφοντας τη χλωρίδα και την πανίδα του πλανήτη Γη.
Τo ένα εκατομμύριο φτάνουν στις μέρες μας τα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση και δυστυχώς, ο ρυθμός αυτής της τάσης συνεχώς επιταχύνεται, οδηγώντας τη φύση σε μία καταστροφική πορεία.
Αυτό συμβαίνει λόγω των τραγικών επιπτώσεων που έχει το πέρασμα της ανθρωπότητας από τον πλανήτη και οι ειδικοί προειδοποιούν, πως εάν δεν γίνουν ριζικές αλλαγές στα μοντέλα παραγωγής και κατανάλωσης, σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει επιστροφή.
Καμιά ευθύνη η θήρα
Η μελέτη καταδεικνύει πως η θήρα, ασκούμενη εντός νομοθετικού πλαισίου, δεν ευθύνεται σε κανένα βαθμό για την τραγική κατάσταση στην οποία το είδος μας έχει οδηγήσει τον πλανήτη. Το κυνήγι, μία δραστηριότητα που εξασκείται από τις απαρχές της ανθρώπινης πορείας, ήταν πάντα συμβατό με την αειφορία και την εξέλιξη των ειδών, παρά το γεγονός πως διάφοροι “οικολόγοι” και “φιλόζωοι”, αγαπούν να το λιθοβολούν άνευ επιχειρημάτων.
Η Διακυβερνητική Επιστημονική και Πολιτική Πλατφόρμα για την Βιοποικιλότητα και τις Υπηρεσίες Οικοσυστήματος (IPBES), δηλαδή η ομάδα των 145 εμπειρογνωμόνων από 59 χώρες του ΟΗΕ για την Βιοποικιλότητα, έδωσε πριν λίγες μέρες στη δημοσιότητα μία συνολική και άκρως απογοητευτική έκθεση για την κατάσταση της φύσης.
Η έρευνα είναι αποτέλεσμα τριετούς συλλογής στοιχείων, η οποία διαβεβαιώνει ότι το μέλλον του ανθρώπινου είδους, που εξαρτάται από τη φύση για να αναπνεύσει, να πιεί, να φάει, να ζεσταθεί, να θεραπευθεί, διαφαίνεται ζοφερό!
– “Καταστρέφουμε τα ίδια τα θεμέλια των οικονομιών μας, τα μέσα επιβίωσης, την διατροφική ασφάλεια, την υγεία και την ποιότητα της ζωής σε ολόκληρο τον κόσμο”, γράφει ο Ρόμπερτ Γουάτσον, πρόεδρος της IPBES.
Μαζική εξαφάνιση
Για την απαισιόδοξη εικόνα, οι επιστήμονες “δείχνουν” την καταστροφή των δασών, την εντατική γεωργία, την υπεραλίευση, την καλπάζουσα αστικοποίηση, τα ορυχεία. Τα νούμερα είναι συντριπτικά: το 75% του γήινου περιβάλλοντος έχει υποστεί σοβαρές μεταλλαγές από τις ανθρώπινες δραστηριότητες και το 66% του θαλάσσιου περιβάλλοντος έχει πληγεί.
Ως εκ τούτου, περίπου ένα εκατομμύριο είδη ζώων και φυτών από τα οκτώ εκατομμύρια που υπάρχουν στην Γη, απειλούνται με εξαφάνιση. Για πολλά από αυτά, αυτό θεωρείται νομοτέλεια μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Αξίζει να αναφερθεί πως αυτή (θα) είναι η πρώτη μαζική εξαφάνιση ειδών για την οποία θα ευθύνεται αμιγώς ο άνθρωπος.
“Μπορούμε να το σταματήσουμε”
Ωστόσο, είναι και η πρώτη εξαφάνιση “που θα μπορούσαμε να σταματήσουμε”, επισήμανε ο Μαρκ Τέρτσεκ, πρόεδρος της μη κυβερνητικής οργάνωσης Nature Conservancy, εξηγώντας πως αυτό που πρέπει να αλλάξει άμεσα, είναι στην ουσία ο σύγχρονος τρόπος που έχουμε δομήσει τις κοινωνίες και τη ζωή μας.
– “Δεν είναι πολύ αργά για να αναλάβουμε δράση, αλλά μόνο αν αρχίσουμε να το κάνουμε τώρα και μέσω μίας αλλαγής που θα μεταμορφώσει την κοινωνία μας για να επιβραδύνει τους κινητήρες απώλειας της βιοποικιλότητας που απειλεί τον Άνθρωπο τουλάχιστον όσο και η κλιματική αλλαγή”, είπε και πρόσθεσε πως αυτό αφορά κυρίως στις αλληλοενισχυόμενες συνέπειες της ρύπανσης και της καταστροφής των οικοσυστημάτων.
Κι αν αυτές οι δύο συνθήκες (ρύπανση και καταστροφή των οικοσυστημάτων) κρίνονται ικανές να εξαφανίσουν τη φύση όπως την ξέρουμε, είναι απορίας άξιοι οι λόγοι που ουκ ολίγοι επικριτές εξακολουθούν να βάλλουν μόνο – εμμονικά σχεδόν – κατά του κυνηγιού.
Οι πέντε ένοχοι
Οι πέντε κύριοι ένοχοι καταγγέλλονται ξεκάθαρα στο κείμενο της έκθεσης για την οποία εργάσθηκαν 450 εμπειρογνώμονες και είναι κατά σειρά:
1. Η χρήση της γης (γεωργία και καταστροφή των δασών).
2. Η απευθείας εκμετάλλευση των πόρων (εκτεταμένη αλιεία, λαθροθηρία προστατευόμενων ειδών).
3. Η κλιματική αλλαγή.
4. Η ρύπανση, και
5. Τα χωροκατακτητικά είδη.
Η θήρα εντός έλλογου πλαισίου, που ασκείται σύμφωνα με το νόμο και βασίζεται σε μελέτες για τους πληθυσμούς, ουδέποτε απείλησε τη χλωρίδα και την πανίδα της Γης. Ακόμη και αν η συμφωνία του Παρισιού για τον περιορισμό της ανόδου της θερμοκρασίας της Γης στους +2 βαθμούς Κελσίου τηρηθεί, η κλιματική αλλαγή μπορεί να αλλάξει θέση στην κατάταξη των ενόχων, επιβαρύνοντας και τους άλλους παράγοντες.
Μακρόπνοος σχεδιασμός
Σύμφωνα με την έκθεση έχει έρθει η ώρα να τεθούν κάποιοι στόχοι. Εν πρώτοις, πρέπει να αναδιαρθρωθεί το αγροτικό-διατροφικό σύστημα.
Η διατροφή 10 δισεκατομμυρίων ανθρώπων το 2050 κατά “αειφόρο” τρόπο, απαιτεί την αναμόρφωση της γεωργικής παραγωγής (αγροοικολογία, καλύτερη διαχείριση των υδάτινων πόρων), αλλά επίσης των καταναλωτικών συνηθειών (διατροφικές συνήθειες), σύμφωνα με την έκθεση.
– “Χαιρετίζουμε την έκκληση για την αλλαγή των διατροφικών συνηθειών, προς μία διατροφή που θα βασίζεται περισσότερο στα φυτά, ώστε να περιορισθεί η κατανάλωση κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων, που έχει πολύ γνωστά αρνητικά αποτελέσματα στη βιοποικιλότητα, την κλιματική αλλαγή και την ανθρώπινη υγεία”, σχολίασε ο Έρικ Νταριέ της Greenpeace.
Στα πορίσματα της έκθεσης που υιοθετήθηκαν από τις αντιπροσωπείες, δεν περιλαμβάνεται ωστόσο ευθεία έκκληση για κατανάλωση λιγότερου κρέατος.
Η αρχική διατύπωση προς αυτήν την κατεύθυνση που περιλαμβανόταν στο σχέδιο της έκθεσης αμβλύνθηκε στην τελική εκδοχή του κειμένου, πιθανότατα εξαιτίας της παρέμβασης των χωρών που παράγουν κρέας.
Όμως, την ώρα που η έκθεση αναφέρεται σε τομείς δράσης χωρίς να προχωρά σε συστάσεις, μένει να φανεί εάν τα κράτη μέλη της Σύμβασης του ΟΗΕ για τη βιοποικιλότητα (COP15) θα ορίσουν κατά τη διάρκεια της διάσκεψής τους στην Κίνα το επόμενο έτος, τους φιλόδοξους στόχους που ελπίζουν οι υπερασπιστές του περιβάλλοντος για έναν “αειφόρο” πλανήτη το 2050.
Στόχος η ποιότητα ζωής και όχι η οικονομική ανάπτυξη
Η έκθεση του IPBES αναφέρεται σε άλλα εργαλεία που έχουν στη διάθεσή τους οι κυβερνήσεις για τη βελτίωση της αντοχής του οικονομικού συστήματος, όπως οι ποσοστώσεις στην αλιεία ή η μεταρρύθμιση των κρατικών επιδοτήσεων και της φορολογίας.
– “Το θέμα είναι να θεωρηθεί στόχος η ποιότητα ζωής και όχι η οικονομική ανάπτυξη”, επισημαίνει ένας από τους συντάκτες της έκθεσης, ο Εντουάρντο Μπρουντίζιο.
– “Αφού ο άνθρωπος εξαρτάται από τη Φύση για να επιβιώσει, είναι καταδικασμένος σε εξαφάνιση” διερωτάται.
– “Μάλλον όχι” και οπωσδήποτε όχι βραχυπρόθεσμα, απαντά ένας άλλος εκ των συγγραφέων, ο Τζόζεφ Σέτελε.
– “Αλλά δεν θέλουμε απλώς να επιβιώσουμε. Αυτό είναι το διακύβευμα της έκθεσης” εξηγεί, προσθέτοντας πως αυτή η “ποιότητα” κινδυνεύει να επιδεινωθεί περαιτέρω για τους φτωχότερους του πλανήτη και για τις περιοχές κατοικίας αυτόχθονων πληθυσμών, που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την Φύση βάζοντας και ταξικό πρόσημο στην ανάγκη να αναληφθεί δράση.
