Η μη αιτιολογημένη απόφαση της απαγόρευσης μετακίνησης για κυνήγι, δίνει, αν μη τι άλλο, το δικαίωμα της επιλογής των σεναρίων που οδήγησαν στην σημερινή τραγελαφική κατάσταση.
Από το πλήθος των λιγότερο ή περισσότερο πιθανών σεναρίων, ξεχωρίζουν:
-Συνδιαλλαγή με περιβαλλοντικές οργανώσεις και άλλες σχετικές Μ.Κ.Ο
-Άσκηση πειθαρχίας εν όψει μελλοντικών απαγορεύσεων
Θα μπορούσαν με περισσή ευκολία να αποκληθούν, από τους κρατούντες, σενάρια “επιστημονικής φαντασίας” ή σενάρια “συνωμοσίας”, αφού στην εποχή της πανδημίας είναι μοδάτο να βαπτίζεται “συνωμοσία” η διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων. Ένας αδόκιμος, για τη περίπτωση, όρος, που ενοχοποιεί και τοποθετεί στο περιθώριο όσους έχουν τη δυνατότητα ορθολογικής σκέψης και αντίστασης.
Εύλογα λοιπόν θα σκεφθεί ο πολίτης, που συντάσσεται με το «ρεύμα» και το σύγχρονο λεξιλόγιο:
Πόλεμο έχουμε (με τον κορονοϊό), άρα είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν και “συνωμότες” που δρουν ενάντια στο εθνικό συμφέρον. Και ποιοι είναι αυτοί; Ποιοι άλλοι από τις μερικές εκατοντάδες χιλιάδες κυνηγούς (και ερασιτέχνες ψαράδες), που δεν λογαριάζουν τίποτα και το μόνο που επιδιώκουν είναι να πάρουν τα όπλα και να τουφεκίσουν, εκτός από πουλιά και ζώα, την εθνική προσπάθεια για τη καταπολέμηση του εχθρού (κορονοϊός).
Μπροστά λοιπόν στη πρόκληση της κλιμακούμενης απαξίωσης, που δημιουργείται μέσω της πλασματικής εικόνας για τον κυνηγό, θα μείνουμε αδιάφοροι;
Όποιο σενάριο, από τα αναφερόμενα πιο πάνω, να είναι σε ισχύ, αλλά ακόμα και να πρόκειται για εκδήλωση «εγκληματικής» αφέλειας ή ακραίας αντι-κυνηγετικής στάσης, πρώτο μέλημα του κυνηγού είναι η ενημέρωση των πολιτών-μη κυνηγών του κύκλου του, για το δίκαιο των αιτημάτων του, σχετικά με την επανέναρξη του κυνηγίου. Οφείλει ακόμα να προάγει τη πραγματική εικόνα του κυνηγού, που εκτός από φυσιολάτρης και περιβαλλοντιστής, διακρίνεται και για τη μεγάλη κοινωνική προσφορά του.
Πώς λοιπόν είναι δυνατό, ο αλληλέγγυος αυτός πολίτης/κυνηγός, να στέκεται εμπόδιο στη προσπάθεια για τη καταπολέμηση της νόσου;
Μήπως αυτή την εικόνα επιδιώκουν να περάσουν οι συνήθεις «ύποπτοι», που στο βάθος του μυαλού τους υπάρχει η σκέψη για την οριστική κατάργηση του κυνηγίου;
Σήμερα δίνεται στους κυνηγούς μία μοναδική ευκαιρία να δράσουν χωρίς όπλα και να δώσουν διέξοδο στην απογοήτευση, που αρχίζει να τους κυριεύει. Πρόκειται για ένα συναίσθημα απόλυτα φυσιολογικό, που δημιουργεί ο συνδυασμός του υποχρεωτικού εγκλεισμού, της αβεβαιότητας και της απραξίας.
Δράση λοιπόν απέναντι στην αντίδραση…
Οι κυνηγοί και τα δίκαια αιτήματά τους δεν σπιλώνονται…
