Σαν την μυθολογική Μήδεια που υπήρξε ειδεχθής φόνισσα, αφού σκότωσε δύο από τα παιδιά της, ήρθε η σημερινή “Μήδεια”, με τη μορφή χαμηλού βαρομετρικού, για να βάλει τη χώρα στην κατάψυξη, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Με το λευκό πέπλο του χιονιού να καλύπτει το μεγαλύτερο τμήμα της χώρας και με τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, οριοθέτησε το τέλος του χειμώνα και μαζί το άδοξο φινάλε της κυνηγετικής περιόδου. Το λευκό σκηνικό, που ονειρεύονταν και προσδοκούσαν οι κυνηγοί από το καλοκαίρι, πέρασε ανεκμετάλλευτο για μία ακόμα φορά.
Και όχι μόνο για τις υποθετικές θηραματικές καρπώσεις, αλλά κυρίως για τις ανεπανάληπτες εικόνες που προσφέρει η ύπαιθρος. Σαν να λοιδορούσε η “Μήδεια” τους κυνηγούς, όπως έκαναν και οι κυβερνώντες, που θέλησαν και κατάφεραν να τους τιμωρήσουν για τη διαφορετικότητά τους. Για τη λεβεντιά, για την αξιοσύνη τους, για το σεβασμό και τη προσήλωσή τους στο μοναδικό τρόπο ζωής που είναι το κυνήγι.
