Το μέτρο της απαγόρευσης μετακίνησης των κυνηγών, που ισχύει από τις αρχές Νοεμβρίου, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν ένα αναμενόμενο γεγονός, που απλά έφερε στην επιφάνεια τη χρονίζουσα αντικυνηγετική στάση της εξουσίας.
Στο παρελθόν ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα οι αρμόδιοι, για το κυνήγι, υπουργοί, που αντιμετώπισαν τους κυνηγούς σαν οργανωμένη κοινωνία με κανόνες και κώδικες και το κυνήγι σαν αναφαίρετο δικαίωμα και καθ όλα νόμιμη δραστηριότητα.
Με τελευταίο παράδειγμα τον Σωκράτη Φάμελλο, πρώην αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος, που αναγνώρισε το δίκιο και τα δικαιώματα των κυνηγών και συμμετείχε ενεργά (φάκελος τρυγόνι) στην αντιμετώπιση των έξωθεν απειλών.
Δεν αμφισβητεί ουδείς, ότι η πανδημία του Covid-19 είναι το μείζον θέμα αυτή την περίοδο και προέχει η υγεία του λαού. Άλλωστε γι αυτό αποδεχθήκαμε σαν πολίτες τα περιοριστικά μέτρα και τα εφαρμόζουμε πιστά στη συντριπτική πλειοψηφία.
Αλλά η εξαίρεση των 170.000 νομίμων κυνηγών (με ατομική άδεια Θήρας) από την παράγραφο Νο 6 των μετακινήσεων, ενώ αποτελούν την πολυπληθέστερη Ομοσπονδία “αθλητών”, όπως χαρακτηρίζει τους κυνηγούς ο δασικός κώδικας (Ν.Δ 86/69 άρθρο 251), δημιουργεί, εκτός από δυσφορία και αγανάκτηση, ποικίλα ερωτηματικά.
Γιατί πώς γίνεται η μετάβαση στο κυνηγότοπο (βουνό ή κάμπος) με τήρηση των σχετικών υγειονομικών πρωτοκόλλων, να εγκυμονεί κίνδυνο για τη δημόσια υγεία με τη διασπορά του ιού;
Δεν απαίτησε ο κυνηγός να βγεί εκτός των ορίων του νομού έδρας του, ούτε μπορεί να συναθροιστεί στην ύπαιθρο, όπως τεχνιέντως αναφέρθηκε από επίσημα χείλη, για το κυνήγι του αγριόχοιρου.
Ούτε με το τέλος του κυνηγίου να μεταβεί στη καφετέρια ή το ταβερνείο του κοντινού χωριού, καθώς είναι κλειστή η εστίαση.
Ούτε ακόμα απαίτησε να μεταφέρονται στο ίδιο όχημα όσοι χωράνε, για τον επιμερισμό της δαπάνης της εξόδου.
Πώς λοιπόν να μη συμπεράνει, ο με κοινό νου κυνηγός, ότι κάτι άλλο κρύβεται πίσω από την απαγόρευση; Και τι πιο εύκολο από το να υποθέσει, ότι οι ταγοί της εξουσίας εμφορούνται από αντικυνηγετικό μένος και το εκδηλώνουν με τη πρώτη ευκαιρία;
Αλλά ό,τι και να διαφαίνεται για το κυνήγι και τους κυνηγούς, είναι υποχρεωμένοι οι τελευταίοι να υπακούουν στις προσταγές του νόμου. Οι κυνηγοί ζητούν απλά τη δικαίωση των αιτημάτων τους. Δεν σηκώνουν παντιέρα, ούτε εξωθούν τη κατάσταση προκειμένου να δημιουργήσουν τετελεσμένα.
Εκείνο που ζητούν από τη Πολιτεία, μέσω του κεντρικού οργάνου της ΚΣΕ, είναι να επανεξετάσει το αίτημα για την εξαίρεση από την απαγόρευση μετακίνησης, όχι για τώρα, αλλά για το επόμενο lockdown, που φαίνεται αναπόφευκτο.
Παραμερίζοντας όλα τα συναισθήματα από τα οποία κατέχονται οι αρμόδιοι και με μόνο γνώμονα τη λογική και τη δικαιοσύνη.
Όσο για τη δυσκολία ελέγχου στη μετακίνηση των 170.000 κυνηγών, υπάρχει η απλή απάντηση. Να ελέγχονται, όπως ελέγχονται τώρα οι πολίτες, δηλαδή με το σχετικό sms ή το έγγραφο μετακίνησης και επιπρόσθετα με το ατομικό βιβλιάριο Θήρας.
Δεν θα χρειαστεί λοιπόν ένας αστυφύλακας για κάθε κυνηγό, όπως υπαινίχθηκε στη Βουλή ο υφυπουργός Πολιτικής Πραστασίας.
