Τα κυνηγετικά σκοπευτήρια είναι απαραίτητα για να λειτουργήσουν ως Κέντρα εκπαίδευσης κυνηγών
Οι κυνηγοί επιβάλλεται -και πρέπει- να φτιάξουν τα δικά τους σκοπευτήρια που μέσα σ΄ αυτά θα προετοιμάζουν και τους νέους κυνηγούς
Η Πολιτεία, μέσω του Δασικού Κώδικα, αναγνωρίζει στους κυνηγούς τον ρόλο του διαχειριστή σε ότι αφορά το περιβάλλον και την αειφορία. Με λίγα λόγια ο κυνηγός διαχειρίζεται εθνικό και παγκόσμια πλούτο. Παράλληλα αναφέρει το κυνήγι ως άθλημα.
Η ασφαλής χρήση του όπλου
Το κυνήγι ασκείται με λειόκαννο όπλο και στον Δασικό Κώδικα υπάρχει πρόβλεψη που δίνει στους κυνηγούς την δυνατότητα να δημιουργούν χώρους, συγκεκριμένα τους περιγράφει ως σκοπευτήρια, που μέσα σε αυτά θα διδάσκονται και θα εξασκούνται στην χρήση του όπλου.
Η εκμάθηση και προπόνηση των κυνηγών μέσα στους συγκεκριμένους χώρους, δεν αποσκοπεί στο να θηρεύουν μεγαλύτερους αριθμούς πουλιών ή τριχωτών θηραμάτων. Άλλωστε, για κάθε είδος που επιτρέπεται η θήρα του, στην ετήσια Ρυθμιστική απόφαση για το κυνήγι, υπάρχουν όρια κάρπωσης.
Προτεραιότητα, λοιπόν, για την παρουσία του κυνηγού στο σκοπευτήριο, είναι να διδαχτεί πως θα κάνει ασφαλή χρήση των όπλων. Σε 160.000 Έλληνες πολίτες, η Πολιτεία αναγνωρίζει το δικαίωμα να διαχειρίζονται είδη της άγριας ζωής και να κινούνται σε όλη την επικράτεια, με εξαίρεση τις απαγορευμένες για κυνήγι περιοχές.
Παραπληροφόρηση
Ο Δασικός Κώδικας, επαναλαμβάνω, προβλέπει την δημιουργία κυνηγετικών σκοπευτηρίων και πάνω εκεί θα πρέπει να εστιάσουμε σε αυτό το μικρό μας σημείωμα. Για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα και να μην υπάρχει… παραπληροφόρηση.
Οι κυνηγοί μπορούν να έχουν χώρους που θα ασκούνται και θα προπονούνται στη χρήση των όπλων και στη σκόπευση, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΕΣ – ΣΚΟΠΕΥΤΕΣ.
Οι κυνηγοί επιβάλλεται -και πρέπει- να φτιάξουν τα δικά τους σκοπευτήρια που μέσα σ΄ αυτά θα προετοιμάζονται και οι νέοι κυνηγοί. Η ασφάλεια στη χρήση του όπλου είναι το μέγα ζητούμενο. Αλλά υπάρχουν κι άλλα κεφαλαιώδη ζητήματα. Όπως για παράδειγμα το ποια είναι τα διαφορετικά βλητικά δεδομένα για την κάθε γόμωση που θα χρησιμοποιήσουν. Ή η χρήση των τσοκ. Ενώ, βεβαίως, υπάρχει και η προπόνηση και η ψυχαγωγία με άτυπους αγώνες μεταξύ τους.
Ο παραλογισμός…
Το όλο θέμα θα πρέπει να εξεταστεί σε επίπεδο κυνηγετικών οργανώσεων, έτσι ώστε τα ενδιαφερόμενα σωματεία να γνωρίζουν τις διαδικασίες, στην περίπτωση που θελήσουν να δημιουργήσουν τέτοιους χώρους. Δεν υπάρχει λογική, αντίθετα θα έλεγα ότι είναι ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ, αυτό που συμβαίνει τώρα: Για να μάθει ο κυνηγός τι είναι αυτό που κρατάει στα χέρια του να υποχρεούται να είναι αθλητής – σκοπευτής, έτσι ώστε να μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση στο σκοπευτήριο.
Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι ο Δασικός Κώδικας που περιλαμβάνεται στο Σύνταγμα της χώρας, προβλέπει την δημιουργία τέτοιων χώρων. Χώροι υπάρχουν, αρκεί να υπάρχει και η θέληση έτσι ώστε να γίνει μία οργανωμένη κίνηση. Κάλλιστα οι χώροι αυτοί θα μπορούν να λειτουργήσουν ως κέντρα εκπαίδευσης κυνηγών και όχι απλά ως σκοπευτήρια.
