Σε λίγο καιρό τα έμπειρα σκυλιά θα ξεκινήσουν το “χτίσιμο” της φυσικής τους κατάστασης, τα δε νεαρά θα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στα κυνηγετικά τερέν. Η περίοδος αυτή είναι εξαιρετικά χρήσιμη για την αξιολόγηση των νεαρών σκύλων. Για το πάθος τους, την ποιότητά τους, την κυνηγετική τους ευφυΐα, την έρευνά τους, την νοοτροπία τους και φυσικά την ικανότητά τους πάνω στο θήραμα.
Του Αχιλλέα Γιάππου
Είναι σαφές ότι το κυρίαρχο είναι η ικανότητά τους πάνω στο θήραμα. Ένα δεν υπάρχει αυτό, ακόμα και εάν όλα τα υπόλοιπα υπάρχουν σε υπερθετικό βαθμό, απλώς μιλάμε για έναν άχρηστο σκύλο. Ο σκύλος αυτός δεν ενδιαφέρει ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρει κανέναν. Ας θεωρήσουμε λοιπόν ότι το νεαρό μας σκυλάκι δείχνει από τις πρώτες συναντήσεις με θήραμα να αντιδρά θετικά στην παρουσία του. Ποια είναι η επόμενη σπουδαιότερη ιδιότητα, που πρέπει να αξιολογηθεί για να μπορεί κάποιος να ελπίζει, ότι έχει στα χέρια του ένα εκκολαπτόμενο κυνηγετικό ταλέντο; Πολλοί θεωρούν το πάθος, άλλοι τη νοοτροπία και φυσικά -κυρίως οι παθιασμένοι κυνόφιλοι- την ποιότητα.
Είναι σίγουρα όλα αυτά πολύ σημαντικά, όμως η κυρίαρχη προϋπόθεση για την εξέλιξη ενός σκύλου σε σπουδαίο κυνηγό, δεν είναι άλλη από την αυθόρμητα μεθοδική έρευνα. Είναι σίγουρο ότι πολλοί από τους κυνηγούς την έχουν πολύ χαμηλότερα στην αξιολόγηση τους και μία τέτοια προσέγγιση μάλλον τους ξενίζει. Είναι ένα από τα κλασικά λάθη. Οι περισσότεροι ενθουσιάζονται από το αχαλίνωτο πάθος και τις απέραντες διαδρομές του νεαρού σκύλου. Εάν όλα αυτά συνοδεύονται και από ποιότητα, τότε οι περισσότεροι αισθάνονται ότι τους έκατσε ο πρώτος λαχνός. Εάν όμως όλα αυτά τα προσόντα δεν συνοδεύονται από οργάνωση και μεθοδικότητα, τότε πολύ σύντομα οι περισσότεροι συνάδερφοι βιώνουν μία τεράστια απογοήτευση. Σκυλιά που κινούνται χαοτικά μέσα στο τερέν, δίχως καμία διάθεση να συνεργαστούν με τον κυνηγό και δίχως καμία στρατηγική εντοπισμού των θηραμάτων. Ακόμα και όταν κάποιος εντοπισμός συμβαίνει, συνήθως είναι προϊόν τύχης και όχι στοχευμένης προσπάθειας του σκύλου.
Μία τέτοια παρανόηση είναι μάλλον λογική, μιας και για δεκαετίες γαλουχηθήκαμε κυνοφιλικά με την απίθανη θεωρία της “έξυπνης έρευνας”. Μίας άναρχης και ανοργάνωτης έρευνας, στην οποία αποδόθηκαν μεταφυσικά χαρακτηριστικά. Η βλακεία που διέκρινε αυτά τα σκυλιά θεωρήθηκε ως ταλέντο, αυθορμητισμός, αυτενέργεια, φαντασία και σε κάθε περίπτωση, μία αξία ωφέλιμη κυνηγετικά. Η αλήθεια είναι ότι κάθε χρόνο εκατοντάδες τέτοια ταλέντα περιπλανώνται χαμένα μέσα στα ελληνικά βουνά δίχως κάποιον να τα αναζητεί, ενώ το ίδιο αυτό λάθος οδήγησε τα τελευταία 25 χρόνια στην απομάκρυνση των κυνηγών από το πόιντερ.
Είναι σημαντικό λοιπόν να γίνει κατανοητό ότι τα πουλιά τα βρίσκει η μέθοδος και δευτερεύοντος η νοοτροπία.Δυστυχώς ο κυνηγός στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί τα θηράματα που εντοπίζει ο σκύλος του, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιληφθεί τις… προσπεράσεις. Το θέμα της μεθοδικότητας είναι ακρογωνιαίο κριτήριο αξιολόγησης σε όλους τους τύπους αγώνων. Από τον πιο ασήμαντο έως τον πιο σημαντικό αγώνα, δεν μπορεί να υπάρξει μεγάλη διάκριση δίχως ο εξεταζόμενος σκύλος να πείσει τους κριτές, ότι κάλυψε πλήρως το τερέν που κλήθηκε να ερευνήσει, δίχως να αφήσει θήραμα. Με μία Ευρωπαϊκή κυνοφιλική προϋπηρεσία πάνω από έναν αιώνα, είναι βέβαιο ότι τα ζητήματα αυτά έχουν απασχολήσει πλήθος πρωτοπόρων κυνόφιλων, οι οποίοι μετά από μακροχρόνιο προβληματισμό και μελέτη, κατέληξαν να θέτουν πολύ ψηλά στα κριτήρια αξιολόγησης του καλού σκύλου, την μεθοδική έρευνα. Μάλλον κάτι θα ξέρουν.
Ακόμα όμως και όσοι δέχονται την αξία της μεθοδικής έρευνας, θεωρούν ότι αυτό είναι κάτι το οποίο επιτυγχάνεται μόνο μέσα από την επέμβαση, κυρίως των επαγγελματιών εκπαιδευτών και δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί από έναν απλό κυνηγό. Πράγματι είναι αλήθεια ότι πλήθος χαοτικών σκύλων εφόσον υποστούν μακροχρόνια και σκληρή εκπαίδευση, παρουσιάζονται σχεδόν με στρατιωτική ακρίβεια. Προφανώς κάτι τέτοιο είναι έξω από τις δυνατότητες ενός κυνηγού. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στην τεχνική αδυναμία του κυνηγού, αλλά εξαρτάται κατά κύριο λόγο στο εξαιρετικά πιο πολύπλοκο περιβάλλον του πραγματικού κυνηγίου. Στο χαοτικό αυτό τερέν είναι πολύ πιο δύσκολο να ελεγχθεί ένας πληθωρικός σκύλος.
Εδώ μπαίνει ένα κρίσιμο ερώτημα. Πως τελικά θα αξιολογηθεί η μεθοδικότητα ενός νεαρού σκύλου που δεν έχει υποστεί κάποια σοβαρή εκπαίδευση; Αυτό που θα πρέπει να ενδιαφέρει τον κυνηγό είναι η γενετική προδιάθεση που έχει ένα νεαρό σκυλί να ερευνά μεθοδικά τον τόπο. Γίνεται αυτό στην πράξη; Ναι γίνεται και αυτό θα πρέπει να αναζητούνε τόσο οι κυνηγοί όσο και οι εκτροφείς. Υπάρχουν κάποιοι σκύλοι που ότι κάνουν, το κάνουν βάζοντας πάντα μπροστά τον αέρα και εκτελούν μία διασταυρωμένη έρευνα πέριξ του κυνηγού. Συνήθως αυτό είναι πιο εύκολο να συναντηθεί σε σκύλους μικρής ή μέτριας νοοτροπίας. Οι σκύλοι αυτοί κατά κανόνα γίνονται πιο αποδοτικά κυνηγόσκυλα, κυρίως λόγω της μεθοδικότητάς τους. Παρόλα αυτά υπάρχουν και κάποιοι πολύ πιο ακραίοι σκύλοι, οι οποίοι παρά το γεγονός ότι αρέσκονται να απομακρύνονται υπερβολικά από τον κυνηγό, επιστρέφουν με μεγάλη συνέπεια και σε τακτά διαστήματα σε αυτόν. Λειτουργούν λες και δέχτηκαν σκληρή και μακροχρόνια εκπαίδευση. Αυτοί οι σκύλοι πραγματικά αποτελούν έναν μικρό θησαυρό. Εάν διαθέτουν και ποιότητα, τότε έχετε κάνει τζακ-ποτ. Μιλάμε για μία γονιδιακή προδιάθεση που έχουν κάποια σκυλιά να γεννιούνται με αυτό το χαρακτηριστικό, λες και ακολούθησαν κάποιο σοβαρό εκπαιδευτικό πρόγραμμα.
Αν ο σκυλάκος σας δεν ανήκει σε αυτή την περίπτωση αλλάείναι άπληστος και όχι ιδιαίτερα μεθοδικός και γοητεύεστε από το πάθος του, τότε αφιερώστε του πολύ δουλειά ή εμπιστευτείτε κάποιον επαγγελματία εκπαιδευτή.Πρέπει να του βάλετε πολλές ώρες δουλειάς στον κάμπο, πριν αρχίσετε τις εξόδους στο βουνό. Ποτέ δεν διορθώνουμε την έρευνα του σκύλου στο βουνό. Μόνο στο κάμπο διορθώνεται ο σκύλος. Εφόσον ολοκληρωθεί η δουλειά στον κάμπο, τότε μπορεί να τον μεταφέρετε στο βουνό και να παραμείνει μεθοδικός. Δυστυχώς αρκετοί σκύλοι μόλις αντιληφθούν ότι στο βουνό είναι αδύνατο να ελεγχθούν με απόλυτο τρόπο, αρχίζουν σιγά – σιγά να χαλαρώνουν και να αυθαιρετούν με τρόπο καταστροφικό. Εάν ο σκύλος σας ανήκει σε αυτή την συνομοταξία, τότε καλύτερα να σκεφτείτε σοβαρά να ασχοληθείτε με κάποιον πιο συνεργάσιμο.
Δυστυχώς η μεθοδικότητα στην έρευνα, είναι ένα από τα πιο δύσκολα προβλήματα που πρέπει να λύσει ένας κυνηγός στο σκύλο του. Τις περισσότερες φορές λέμε “ή το έχει ή δεν το έχει”. Για το λόγο αυτό κυνηγείστε τα “ευφυή γονίδια” και όταν τα βρείτε, τότε να είστε σίγουροι ότι το νεαρό σκυλάκι που κρατάτε στα χέρια σας, έχει τα φόντα να εξελιχθεί σε ένα υπέροχο κυνηγόσκυλο.
