Πολλοί κυνηγοί κρίνουν το αποτέλεσμα της διατροφής του σκύλου τους από το βάρος του, ενώ σχεδόν όλοι θεωρούν ότι μόνο το παχύ κουτάβι είναι υγιές. Οι αντιλήψεις αυτές δεν είναι βέβαια εντελώς λανθασμένες, αλλά απέχουν αρκετά από την επιστημονική αλήθεια…
Όταν σχολιάζουμε την γενική κατάσταση ενός σκύλου, το βάρος είναι μια παράμετρος πολύ σημαντική. Δεν είναι η μόνη σημαντική παράμετρος, ούτε και η πιο καθοριστική, αλλά αποτελεί ένα στοιχείο που λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Ένας “στρογγυλός” σκύλος, ένας σκύλος δηλαδή ο οποίος έχει ένα βάρος κανονικό για την φυλή στην οποία ανήκει και για την ηλικία του, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι διατρέφεται σωστά.
Μπορεί όντως η διατροφή του να είναι πλήρης και ισορροπημένη, μπορεί όμως απλά να τρώει μεγαλύτερες ποσότητες από λιγότερο ποιοτικές τροφές ή από μαγειρεμένο φαγητό ή από αποφάγια. Στις τελευταίες αυτές περιπτώσεις το ζώο δείχνει καλοταϊσμένο αλλά δεν είναι. Οι διατροφικές του εφεδρείες δεν είναι ποιοτικές και συχνά παρά την “καλή” του εικόνα είναι ανεπαρκείς. Μοιάζει απίστευτο αλλά παρατηρούμε στην καθημερινή κτηνιατρική πρακτική “καλοθρεμμένους” σκύλους, οι οποίοι εμφανίζουν νοσήματα όπως πχ αναιμία, δερματοπάθειες, ασθένειες του πεπτικού κλπ, τα οποία σχετίζονται με μη ποιοτική διατροφή. Ας δούμε και την άλλη περίπτωση, αυτή του “αδύνατου” σκύλου, του σκύλου δηλαδή που δεν έχει το βάρος που θα επιθυμούσε ο ιδιοκτήτης του, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι το βάρος του βρίσκεται εκτός των φυσιολογικών ορίων της φυλής και της ηλικίας. Η περίπτωση αυτή είναι πολύ συχνή αν κρίνουμε από τα τηλέφωνα των αναγνωστών στο περιοδικό, οι οποίοι ανησυχούν που ο σκύλος τους είναι “αδύνατος”. Η απάντηση είναι σχετικά απλή. Αν ο σκύλος διατρέφεται ποιοτικά με μια πλήρη και ισορροπημένη τροφή, τότε μάλλον δεν υπάρχει πρόβλημα ή πιο σωστά το πρόβλημα αφορά την αισθητική του ιδιοκτήτη και καθόλου την υγεία του σκύλου.
Ένας τέτοιος σκύλος ακόμα και αν δείχνει, να του λείπουν κιλά είναι βέβαιο ότι έχει τα απαραίτητα συστατικά που εξασφαλίζουν την υγεία και την απόδοσή του. Η καθημερινή κλινική κτηνιατρική πράξη δείχνει ότι τέτοια ζώα συνήθως αποδεικνύονται υγιέστατα. Το βάρος λοιπόν δεν είναι από μόνο του ένα απόλυτο κριτήριο υγείας ενός σκύλου. Αυτό που έχει περισσότερη σημασία ως δείκτης υγείας, είναι οι μεταβολές του βάρους και μάλιστα όταν αυτές συμβαίνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ένας υγιής σκύλος δεν έχει σταθερό βάρος όλο το χρόνο. Παρατηρούνται δηλαδή κάποιες μεταβολές του βάρους, οι οποίες αν και αισθητές δεν είναι μεγάλες και εξελίσσονται σε σχετικά μεγάλα χρονικά διαστήματα (λίγων εβδομάδων ή και μηνών). Τέτοιου είδους μεταβολές είναι φυσιολογικές σε αντίθεση με τις μεταβολές του βάρους που συμβαίνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Πραγματικά μια απότομη μεταβολή του βάρους συνήθως είναι ισχυρή ένδειξη νόσου. Απλό παράδειγμα είναι οι εντερίτιδες, όπου λόγω της έντονης διάρροιας υπάρχει απώλεια υγρών και θρεπτικών συστατικών. Οι καταστάσεις που οδηγούν ένα ζώο σε αφυδάτωση χαρακτηρίζονται από έντονη απώλεια βάρους εντός 2-3 ημερών ή και ωρών ακόμα. Τα κλινικά σύνδρομα που συνοδεύονται από υψηλό πυρετό ή/και από έντονο πόνο, επίσης χαρακτηρίζονται από έντονη απώλεια βάρους. Η παθολογικής αιτιολογίας αύξηση του βάρους, συνδέεται κυρίως με ορμονικής αιτιολογίας παθήσεις, όπως πχ οι διαταραχές του θυρεοειδούς και ο σακχαρώδης διαβήτης. Συνοψίζοντας, αυτό που πρέπει να θυμάστε είναι ότι συζητώντας για το βάρος ενός σκύλου δεν πρέπει μόνο να λαμβάνουμε υπόψη τον απόλυτο αριθμό σε κιλά, αλλά να συσχετίζουμε την μέτρηση αυτή με την ηλικία του, με την φυλή στην οποία ανήκει, με την φάση της ζωής του (εγκυμοσύνη, κυνηγετική περίοδος κλπ), με την διατροφή του καθώς και με τις προηγούμενες μετρήσεις του βάρους του. Τότε και μόνο τότε θα μπορούμε να οδηγηθούμε σε έγκυρα και ασφαλή συμπεράσματα. Μία σοφή στρατηγική λοιπόν είναι, να ζυγίζει κανείς τον σκύλο του σε τακτά χρονικά διαστήματα και να σημειώνει τις μετρήσεις του. Η μέθοδος της ζύγισης είναι απλή ακόμα και αν δεν έχετε πρόσβαση σε ειδική ζυγαριά. Πάρτε αγκαλιά τον σκύλο και ανεβείτε σε μια ζυγαριά μπάνιου. Διαβάστε την μέτρηση και αφήστε τον σκύλο. Ξανανεβείτε μόνος σας και ξαναδιαβάστε την νέα μέτρηση. Η διαφορά των δύο μετρήσεων δείχνει το βάρος του σκύλου (επειδή οι ζυγαριές αυτές έχουν ανώτατο όριο βάρους αν είστε κάπως υπέρβαρος βάλτε κάποιον φίλο σας με φυσιολογικό βάρος). Μία πολύ καλή ευκαιρία για ζύγισμα είναι κάθε τρείς μήνες που πρέπει ο σκύλος να πάρει τα αντιπαρασιτικά του χάπια. Η ζύγιση μπορεί φυσικά να γίνεται και συχνότερα.
Εκτός από τον έλεγχο του βάρους θα μπορείτε να υπολογίσετε με ακρίβεια τις δόσεις των όποιων φαρμάκων, αλλά και να είστε το ίδιο ακριβείς στην ποσότητα της ξηρής τροφής που του χορηγείτε.
