Για πάπιες… στις φακές
Το κυνήγι των υδροβίων και ιδίως της πάπιας με ενθουσιάζει. Έχω κυνηγήσει πάπιες σε διάφορες χώρες, με ήλιο και βροχή, με ζέστη και κρύο, σε βάλτους, σε φυσικές και τεχνητές λίμνες, σε λιμνοθάλασσες, από φυλάκτρες, από πιρόγες, βουτηγμένος στο νερό μέχρι τη μέση, αλλά η εμπειρία που είχα κατά το τελευταίο μου κυνηγετικό ταξίδι στο Σασκάτσουαν (Saskatchewan) του Καναδά ήταν για μένα πρωτόγνωρη!
Κυνηγήσαμε πάπιες στα χωράφια, εκατοντάδες μέτρα μακριά από το νερό -όπου τα παπιά (20 ίσως διαφορετικών ειδών) μαζεύονταν- στα οποία είχαν φυτευτεί φακές.
Ο συγκεκριμένος οργανωτής κυνηγίου Benelliboyz Outfitters προτιμά αυτόν τον τρόπο κυνηγίου γιατί, αφού όπως ισχυρίζεται, δεν διώχνει τα πουλιά από την περιοχή του, όπως γίνεται όταν τα χτυπάς στο νερό. Δεν είμαι σε θέση να κρίνω αν αυτή η θέση είναι βάσιμη ή όχι, στην Ρουμανία πάντως όταν κυνήγησα χήνες κάποια χρόνια πριν, δεν χτυπούσαν τα πουλιά στα χωράφια που τρέφονταν, αλλά στο πέρασμα ακριβώς για να μην εγκαταλείψουν τις εκτάσεις τους.
Ορθή ή λανθασμένη, καμία σημασία δεν έχει, αφού αρχηγού παρόντος (τέτοιος είναι ο συνοδός κυνηγίου στο εξωτερικό) πάσα αρχή παυσάτω. Ο Brent και ο Kote μας σήκωσαν από τα άγρια χαράματα και μας οδήγησαν στο χωράφι της επιλογής τους. Ύστερα από σχεδόν 1,5 ώρα και αφού είχαμε τοποθετήσει κοντά στα 500 ομοιώματα και στήσει τη φυλάκτρα μας 4 κυνηγοί, ο Kote και η Kenze, το κίτρινο Λαμπραντόρ, ήμασταν έτοιμοι για το κυνήγι.
Έπρεπε όμως να περιμένουμε να χτυπήσει το ρολόι 6:54, αυτή ήταν η καθορισμένη από την Υπηρεσία Θήρας ώρα έναρξης του κυνηγίου για τη συγκεκριμένη μέρα. Η ώρα έναρξης καθορίζεται στην επαρχία του Σασκάτσουαν μισή ώρα μετά την ανατολή του ηλίου. Κάθε μέρα οι κυνηγοί ενημερώνονται από την σχετική ιστοσελίδα για τις ώρες κυνηγίου και κανένας δεν σκέφτεται ούτε τολμά να παρανομήσει.
Οι πάπιες φυσικά δεν είχαν πρόσβαση στην ιστοσελίδα και άρχισαν να κατεβαίνουν στα ομοιώματα, περνώντας από όλες τις πλευρές της φυλάκτρας και ανεβάζοντας την αδρεναλίνη μας στα ύψη πριν την επιτρεπόμενη ώρα. Ήταν κάτι σαν κάτεργο να βλέπεις τα παπιά να σε περιτριγυρίζουν και εσύ απλά να κοιτάζεις. Και εντάξει, καλά είναι να παρακολουθείς το θέαμα με τις μαύρες φιγούρες των παπιών να χορεύουν στο αχνό φως, αλλά στον Καναδά πήγαμε για κυνήγι και όχι για… πτηνοπαρατήρηση!
Ο Kote μας «λύτρωσε» από το μαρτύριο: «Παιδιά ξεκινάμε, γεμίστε τις καραμπίνες σας». Δευτερόλεπτα μετά έπεσαν οι πρώτες τουφεκιές σε ένα κοπαδάκι ψαλίδες. Ακολούθως σε πρασινοκέφαλες. Και έτσι συνέχισε για τις επόμενες 3 ώρες. Παρά την πληθώρα ειδών που απαντώται στην περιοχή, το κυνήγι στα χωράφια προσφέρεται μόνο για πρασινοκέφαλες και ψαλίδες. Αραιά και που ίσως και για μερικά σφυρικτάρια.
Χόρτασε το μάτι μας παπιά. Οι αριθμοί πραγματικά ασύλληπτοι. Κοπαδάκια από 5-6 μέχρι 20 πουλιά και κοπάδια των 100, 200 κάποτε και περισσοτέρων πουλιών διακινούνταν χωρίς σταματημό. Δεν υπήρχε περίπτωση να ψηλώσεις τα μάτια σου στον ουρανό και να μην δεις παπιά. Τα μεγάλα κοπάδια είναι σχεδόν αδύνατο να τα φέρεις βόλτα.
Τα θαυμάζαμε να περιτριγυρίζουν τη φυλάκτρα μας σε απαγορευτικό ύψος, να πλανάρουν, αλλά, εκεί που με αγωνία αναμέναμε να κατέβουν λίγο ακόμα και να μπουν στο βεληνεκές του όπλου μας κάτι τα ‘ενοχλούσε’ και εξαφανίζονταν, προς απογοήτευση μας, στον ορίζοντα. Τόσες εκατοντάδες μάτια είναι φυσιολογικό να εντοπίσουν μια ανεπαίσθητη κίνηση των κυνηγών στη φυλάκτρα, μια «ανωμαλία» στο μοτίβο των ομοιωμάτων και, στην περίπτωσή μας, την ανυπομονησία της Kenze που δεν κρατιόταν με τίποτα στη θέα των κοπαδιών και έβγαινε έξω από την φυλάκτρα, παρά τις προσπάθειες του Kote να τη συγκρατήσει, για να διαγνώσουν τον κίνδυνο και να απομακρυνθούν.
Το σκυλί φυσικά μας αποζημίωσε για τις χαλάστρες με κάποιες απίθανες επαναφορές που επιβεβαίωσαν περίτρανα,το γιατί το Λαμπραντόρ θεωρείται ο βασιλιάς της επαναφοράς. Μιλάμε για πουλιά που δεν καταβλήθηκαν επιτόπου, αλλά συνέχισαν χτυπημένα την πορεία τους για να πέσουν σε μεγάλη απόσταση από τη φυλάκτρα. Το Λαμπραντόρ απλά έτρεχε από πίσω από το παπί, ακολουθώντας την πτήση του μέχρι που χάνονταν και τα δύο από τα μάτια μας για να εμφανιστεί πέντε ή ακόμα και δέκα λεπτά αργότερα με το πουλί στο στόμα.
Τελειώσαμε το κυνήγι έχοντας φτάσει το ημερήσιο όριο κάρπωσης των 8 παπιών για κάθε κυνηγό συν 2 ασπρομετωπόχηνες από ένα κοπαδάκι 4-5 πουλιών που ξεγελάστηκε από τα ομοιώματα καναδέζικης χήνας που επίσης τοποθετήσαμε για κάθε ενδεχόμενο ανάμεσα σ’ εκείνα για τις πάπιες.
Η κυνηγοπαρέα βίωσε μια ασυνήθιστη κυνηγετική εμπειρία που θα πρέπει να ομολογήσω όμως ότι δεν προσφέρει τις δυνατές συγκινήσεις που ο βάλτος απλόχερα δίνει στον κυνηγό υδροβίων. Όπως κάποιος έμπειρος κυνηγός υδροβίων μου είπε κάποτε, ότι τις πάπιες τις χτυπάς στο νερό και τις χήνες στο χώμα!
