Τρυγόνια: Οι βοσκές πριν το μεταναστευτικό ταξίδι
Κάθε χρόνο από τα τέλη του Ιούλη και μέχρι την έναρξη του Αυγούστου ακούγονται από τα στόματα των κυνηγών φράσεις που περιέχουν ονομασίες φυτών, όπως είναι τα λιόσπορα, οι σταριές, οι βικαριές, οι καψάλες, οι σουσαμιές και οι αγγαθούρες
Στον έμπειρο τρυγονά δεν δημιουργούνται απορίες, καθώς οι παραπάνω ονομασίες είναι τα “κλειδιά” για τις βοσκές των πουλιών και είναι αυτά που θα τον οδηγήσουν στην επιλογή των καρτεριών και στο ποθητό αποτέλεσμα. Αλλά όλοι οι κυνηγοί δεν είναι έμπειροι και ακόμα είναι και οι νέοι, που καταπιάνονται για πρώτη φορά με τα ντοπιάρικα τρυγόνια και οι ονομασίες αυτές ηχούν περίεργα στα αφτιά τους.
Καταρχήν τα τρυγόνια έχουν λατρεία με τα λιόσπορα, όχι όμως με όλες τις ποικιλίες, και υποχρεωτικά πρέπει να είναι ώριμα. Στη χώρα μας σπέρνονται δύο ποικιλίες ηλίανθου, αυτή του βρώσιμου με τα μεγάλα σπόρια, κοινώς το πασατέμπο, και η άλλη του βιομηχανικού τύπου με τους μικρούς λιανούς σπόρους που προορίζεται για βιοντίζελ. Το βιομηχανικού τύπου λιόσπορο περιέχει περισσότερο λάδι και είναι μαζί με το μικρό μέγεθος ο λόγος που τον προτιμούν τα πουλιά.
Τα τρυγόνια διαλέγουν τα ώριμα λιόσπορα με τα μαύρα «κεφάλια», γιατί τα σπόρια ξεκολλάνε εύκολα από τα φατνία, όταν ταρακουνά και ραμφίζει τα κεφάλια, σε αντίθεση με τα ανώριμα που τα σπόρια τους δεν αποκολλούνται εύκολα.
Αλλά οι καλλιέργειες ηλίανθου δεν βρίσκονται σε όλες τις περιφέρειες της χώρας. Αντίθετα παντού υπάρχουν αποσιταριές ή αποθερισιές, δηλαδή χωράφια με θερισμένα δημητριακά. Το τρυγόνι τρελαίνεται και για τον καρπό του σταριού, αλλά όχι για το κριθάρι.
Εκείνο όμως που πρέπει να διαπιστώσει ο κυνηγός σε μια αποσιταριά είναι αν έχει απομείνει στο έδαφος καρπός, γιατί αν έχει προηγηθεί κοπάδι με πρόβατα δεν θα έχει μείνει σπυρί. Εξαιρετική επίσης λιχουδιά για τα τρυγόνια, που συναγωνίζεται επάξια με το σιτάρι, είναι ο βίκος, το κτηνοτροφικό φυτό που οι σπόροι του αποτελούν άριστη ζωοτροφή. Δεν πάνε πίσω όμως σε θρεπτική αξία και οι σπόροι από τις αγγαθούρες που αναπτύσσονται στα χέρσα και στα χωράφια με αγρανάπαυση.
Άριστα βοσκοτόπια για τα τρυγόνια αποτελούν και οι «καψάλες», δηλαδή οι καμένες από τους αγρότες αποθερισιές. Απαιτούν όμως τη προσοχή του κυνηγού, γιατί τα πουλιά είναι επιφυλακτικά στη βοσκή, καθώς είναι εκτεθειμένα στους λογής κινδύνους και στα αρπακτικά, λόγω μη επαρκούς κάλυψης.
Αλλά πραγματικό θησαυρό αποτελούν οι καλλιέργειες με σουσάμι, με τον μικροσκοπικό ελαιούχο και πολύ θρεπτικό καρπό, που όμως η καλλιέργειά του μετριέται πανελλαδικά μόνο σε λίγες χιλιάδες στρέμματα. Η καλλιέργεια με σουσάμι δίνει την εντύπωση χέρσου χωραφιού με φρύγανα ύψους 80-100 εκατοστών. Ακόμα μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα χωράφια με θερισμένες ή όψιμες φακές.
