{module Kyrgias}
Τα ορτύκια του Αυγούστου είναι πιο ελαφρά και γρήγορα πουλιά από τα βαριά περασματιάρικα του Σεπτέμβρη, ενώ έχουν στα υπέρ τους και την… νευρικότητα των κυνηγών, στις πρώτες εξόδους της έναρξης.
κείμενο Σ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Για να λέμε την αλήθεια, η τουφεκιά στο ορτύκι δεν είναι δύσκολη. Ένα ορτύκι πέφτει ευκολότερα από ένα τρυγόνι, ιδιαίτερα αν έχει προηγηθεί η προειδοποιητική φέρμα του σκύλου…
Ωστόσο, τα ντοπιάρικα του Αυγούστου είναι πιο ελαφρά και γρήγορα πουλιά από τα βαριά περασματιάρικα ορτύκια του Σεπτέμβρη, ενώ έχουν και ένα ακόμα πλεονέκτημα υπέρ τους: την… απροπονησιά και την νευρικότητα που έχει ο κάθε κυνηγός στις πρώτες εξόδους της έναρξης.
Αυτό το «τσίτωμα» κάνει το όπλο να έρχεται βιαστικά και άτσαλα στον ώμο, με αποτέλεσμα συχνά να πηγαίνουν στον βρόντο ακόμα και οι πιο εύκολες τουφεκιές.
Το κυνήγι του ορτυκιού συνδέεται με ανοιχτά τσοκαρίσματα και ψιλά σκάγια Νο 8, Νο9 και Νο 10, καθώς ζητούμενο είναι μία ανοιχτή τουφεκιά σε αποστάσεις από 10 έως 25 μέτρα.
Στις γομώσεις για το ορτύκι δεν χρειάζεται καμία υπερβολή…
Από 28 έως 32 γραμμάρια σε νούμερα 8 ή 9, είναι υπεραρκετά. Τα μεγάλα φορτία κλωτσάνε υπερβολικά, ενώ τα πολλά μικρά σκάγια θα τα βρείτε… στα δόντια σας, όταν θα τρώτε τα ορτύκια που θηρεύσατε.
Προσωπικά, δεν βγαίνω ποτέ για κυνήγι ορτυκιού τον Αύγουστο, αν δεν φοράω τα ειδικά προστατευτικά γυαλιά και ένα τζόκευ ή άλλο καπέλο στο κεφάλι.
Αν δεν τα βάλεις προστατευτικά γυαλιά τώρα που οι τουφεκιές είναι χαμηλές και οι κάμποι γεμάτοι κυνηγούς, πότε θα τα βάλεις;
Όσο και να φαίνεται περίεργο, όμως, τα γυαλιά και το… καπέλο δεν παρέχουν μόνο ασφάλεια, αλλά γίνονται και πολύτιμα σκοπευτικά βοηθήματα στους κάμπους του Αυγούστου, γιατί προστατεύουν από την έντονη ακτινοβολία του ήλιου.
Τα… ξεκούραστα μάτια εστιάζουν και «λοκάρουν» πιο γρήγορα ένα ορτύκι που πετάει, ενώ παράλληλα υπολογίζουν τις αποστάσεις με μεγαλύτερη ακρίβεια! Η κούραση των ματιών είναι συσσωρευτική, γι’ αυτό τις περισσότερες φορές δεν γίνεται αισθητή από τον κυνηγό…
Όμως, οι περισσότεροι από όσους κυνηγάνε ορτύκια χωρίς γυαλιά και καπέλο, αναγκάζονται να σφίγγουν τα μάτια τους όλο και περισσότερο, χωρίς να το καταλαβαίνουν.
Και κάποια στιγμή έρχεται ο πονοκέφαλος, που με τη σειρά του δημιουργεί ενόχληση και «χαλάει» την εξόρμηση.
Στις πρώτες μέρες του κυνηγιού οι σταριές κρατάνε ορτύκια μόνο όταν συνορεύουν με καλλιέργειες όπως τα καλαμπόκια, τα τριφύλλια, τα μπαμπάκια, ή έστω με χέρσα γη όπου η αγριάδα έχει θεριέψει παρέχοντας κάλυψη και εύκολη διαφυγή στα πουλιά.
Το ορτύκι θα αποτολμήσει να αναζητήσει τους σπόρους του σταριού που έχουν απομείνει, μόνο αν αισθάνεται σίγουρο ότι σε περίπτωση κινδύνου ή οποιουδήποτε «συναγερμού» θα μπορέσει εύκολα να καταφύγει στην ασφάλεια της πυκνής βλάστησης.
Για να τα «αιφνιδιάσετε», όμως, θέλει…απόλυτη ησυχία!
Η έρευνα στη σταριά πρέπει να ξεκινήσει πριν «σκάσει» ο πρώτος ήλιος, και με απόλυτη συνείδηση ότι το ορτύκι εκεί είναι πιο…ανήσυχο, γιατί το έδαφος δεν του παρέχει την κάλυψη που χρειάζεται.
Η φασαρία από τα αυτοκίνητα και τα φώτα που περιδιαβαίνουν τους χωματόδρομους του κάμπου, οι πόρτες που ανοιγοκλείνουν με πάταγο, οι αγριοφωνάρες των κυνηγών και οι θορυβώδεις σκύλοι, είναι σίγουρη «συνταγή» αποτυχίας!
Κάθε ορτύκι που – σκοτάδι ακόμα – αναζητούσε στις σταριές την τροφή του, θα σπεύσει με τη φασαρία να αναζητήσει ασφάλεια στα ψηλά τριφύλλια ή… στη ζούγκλα της καλαμποκιάς.
Και μην νομίσετε ότι θα προλάβετε να τους κόψετε το δρόμο, γιατί τα ορτύκια τρέχουν σαν «διάολοι» αυτήν την εποχή. Οφείλετε, όμως, να το δοκιμάσετε, γι’ αυτό στις σιτοκαλαμιές…. μην ξεκινάτε ποτέ τις κλασσικές έρευνες από το κέντρο του χωραφιού.
Προτιμήστε να ξεκινήσετε από τα σύνορα με τα καλαμπόκια, τα τριφύλλια ή τις γράνες, ώστε προχωρώντας προς τα μέσα να αναχαιτίσετε το δρόμο τους προς το «πυκνό».
Στην καλαμιά τα ορτύκια μυρίζουν περισσότερο και ποδαρώνουν λιγότερο απ’ ότι στο τριφύλλι, μετά τη φέρμα του σκύλου…
Και τα ίδια τα κυνηγόσκυλα, όμως, είναι…πιο έτοιμα να συλλάβουν την αναθυμίαση ενός ντοπιάρικου ορτυκιού, γιατί οι μυτερές καλαμιές τα αναγκάζουν να συγκρατούν αναγκαστικά τον καλπασμό τους, οπότε γίνονται – θέλουν δεν θέλουν – πιο προσεκτικά!
Όλα αυτά δεν είναι απαρέγκλιτος κανόνας, βέβαια…
Τις πρώτες μέρες, ακόμα και στις σταριές, πρέπει να είστε έτοιμοι για «πρόγκες» από απρόσεκτα σκυλιά, σε ιδιαίτερα ανήσυχα και ανασφαλή πουλιά!
Ελαφρά όπλα, ελαφρές γομώσεις
Ένα ελαφρύ δίκαννο ή μία καραμπίνα κάτω από τρία κιλά, είναι ότι πρέπει για τα ορτύκια αυτές τις πρώτες ημέρες. Και τα λίγα σκάγια των 28 γραμμαρίων, θα δώσουν το ορτύκι άθικτο στην τσάντα . Ένα… «διαλυμένο» ορτύκι από το οποίο τρέχουν αίματα και λίπος, δεν είναι ότι καλύτερο για το κρεμαστάρι ή το γιλέκο σας.
