Αρκετά αποδημητικά πουλιά δεν ακολουθούν τους δρόμους της εαρινής αποδημίας προς τα βορειότερα μέρη, προτιμώντας να παραμείνουν ολοχρονίς στον τόπο που διαχειμάζουν. Εδώ έχουν βρει τις ιδανικές γωνιές για γέννες και φωλιές, καθώς και την ησυχία να μεγαλώσουν τα μικρά τους. Από παπιά στις λίμνες και κοτσύφια στα δασωμένα, μέχρι… μπεκάτσες στα ενδότερα των δρυμών ξεκαλοκαιριάζουν στα κατατόπια των Ιωαννίνων!
Κάτι αντίστοιχο γίνεται και με τα τζουλμάνια (ψαρόνια). Παρόλο που ένα τμήμα του πληθυσμού τους είναι αποδημητικό, πολλά από αυτά παραμένουν εδώ για αναπαραγωγή συμπεριφερόμενα ως επιδημητικά. Αυτά τα «ντόπια» πουλιά γίνονται όλο και περισσότερα τα τελευταία χρόνια στα μέρη μας και γενικότερα στη βόρεια Ελλάδα.
Είναι διαφορετικό πουλί το τζουλμάνι την Άνοιξη: η μύτη του κιτρινίζει και τα πόδια του κοκκινίζουν ακόμη περισσότερο, η φωνή και το πέταγμά του αλλάζει, αφήνει τα κοπάδια και γίνεται ένας υπεύθυνος οικογενειάρχης.
Εαρινές φωλιές…
Τούτη την περίοδο τα βλέπεις γύρω από τα χωριά να μην περιφέρονται σε κοπάδια, όπως συνηθίζουν το Φθινόπωρο και τον Χειμώνα, αλλά σε ευθύγραμμες μοναχικές πτήσεις από και προς τα πουρνάρια και τα δέντρα, στα οποία έχουν φτιάξει από τις αρχές του Μάρτη τις φωλιές τους.
Φωλιές σκαρώνουν επίσης μέσα στα καλάμια της λίμνης, λόγω της ασφάλειας που τους παρέχουν τουλάχιστον από τους άρπαγες της ξηράς. Μέχρι να βγει ο Ιούνιος μπορεί να έχουν γεννήσει σ’ αυτές ως και τρεις φορές, από τέσσερα έως οκτώ αυγά.
Τα πουλιά που κινούνται είναι συνήθως αρσενικά, καθώς συμμετέχουν ελάχιστα στην εκκόλαψη, η οποία διαρκεί σχετικά λίγο, από δώδεκα ως δεκαπέντε μέρες. Πετούν σιωπηλά χωρίς να κελαηδάνε και πολύ, πράγμα το οποίο κάνουν ασταμάτητα όλο τον Χειμώνα.
Βουίζουν συνήθως οι κερασιές από πουλιά μόλις κοκκινίσουν οι καρποί του Μάη, ενώ συνεχίζουν να βουτάνε κι αργότερα στα όψιμα δέντρα, που κρατάνε λίγα μαύρα πετροκέρασα. Η τροφή αυτή είναι από τις λίγες φυτικές επιλογές του πουλιού για την περίοδο, μιας και τα μούρα, τα σύκα, τα δαμάσκηνα, τα αχλάδια, ωριμάζουν αργότερα, στα τέλη του Καλοκαιριού και στις αρχές του Φθινοπώρου.
Όταν ο καιρός ζεστάνει δεν περπατούν στα χωράφια αναζητώντας σκουλήκια και ζωύφια, όπως κάνουν τον Χειμώνα στα καθαρά ισάδια. Γίνονται πιο πολύ δενδρόβια και είναι λογικό, μιας και στα χωράφια υπάρχουν μόνο χόρτα και σκληρό χώμα. Από τα μέσα του Καλοκαιριού που θα αρχίσουν να ωριμάζουν τα σύκα στα δίφορα δέντρα, θα μπορεί να δει κανείς ενήλικα μαζί με νεαρά πουλιά, να «στριγγλίζουν» όλη την ημέρα.
Τα ενήλικα αρσενικά τζουλμάνια με το μαυριδερό φτέρωμα και τη μεταλλική πράσινη και βιολετιά όψη, μαζί με τα νεαρά πουλιά με το μουντό γκριζοκαφετί φτέρωμα τους ανεβοκατεβαίνουν στα κλαριά. Μόλις τα μικρά αυτά πουλιά πάρουν φτερό, σχηματίζουν καινούρια σμήνη κι αρχίζουν να κάνουν επιδρομές σε κάθε οπωρώνα και κληματαριά…
Διαβάστε επίσης:
