Εκεί που μπορείς να κυνηγήσεις αρκεί – Απαιτούνται χρήματα και χρόνος
Στο νότιο ημισφαίριο η δική μας νεκρή περίοδος είναι η δική τους κυνηγετική, προσφέροντας διέξοδο σε εκείνους που έχουν τη διάθεση και τη δυνατότητα να ζήσουν μία διαφορετική κυνηγετική εμπειρία
Η κυνηγετική περίοδος τελείωσε και η μακρόχρονη αναμονή μέχρι τον Αύγουστο που θα μας επιτραπεί ξανά να κυνηγήσουμε έχει αρχίσει…
Οι περισσότεροι από εμάς θα ασχοληθούμε με τα εκπαιδευτικά των τετράποδων συντρόφων μας, με εξόδους στην ύπαιθρο ψάχνοντας καινούργια κυνηγοτόπια, τις επισκέψεις στο σκοπευτήριο προσπαθώντας να παραμείνουμε συνδεδεμένοι με την αγαπημένη μας δραστηριότητα.
Τα περιοδικά του χώρου και οι κυνηγετικές ταινίες που θα κυκλοφορήσουν, όπως και εκείνες που είναι ήδη διαθέσιμες, βοηθούν επίσης να αντιμετωπίσουμε τη μελαγχολία που μας προκαλεί η κυνηγετική αδράνεια.
Στο νότιο ηµισφαίριο
Στο νότιο ημισφαίριο όμως η δική μας νεκρή περίοδος είναι η δική τους κυνηγετική, προσφέροντας διέξοδο σε εκείνους που έχουν τη διάθεση και τη δυνατότητα να ζήσουν μία διαφορετική κυνηγετική εμπειρία. Η Νότιος Αφρική είναι ένας προορισμός που προσφέρει ποικιλία και πληθώρα θηραμάτων που ικανοποιεί κάθε επιθυμία.
Η συγκεκριμένη χώρα φημίζεται για τους πληθυσμούς των τρυγονιών και των αγριοπερίστερων που διαθέτει. Με εξαίρεση την Αργεντινή δεν νομίζω να υπάρχουν αλλού στον κόσμο τέτοιοι αριθμοί. Το κυνήγι των περιστεροειδών διεξάγεται ολόχρονα στις φυτείες των ηλιόσπορων, των φιστικιών, των καλαμποκιών, κυρίως τις απογευματινές ώρες. Τα τρυγόνια που συνήθως κυνηγιούνται είναι τριών ειδών, το red eyed που μοιάζει σε μέγεθος με το δικό μας τρυγόνι, το laughing που είναι το μικρότερο από τα τρία και το cape turtle.
Το αγριοπερίστερο (speckled pigeon ή rockies) είναι ένα πουλί που έχει τις διαστάσεις της φάσσας, αλλά είναι τρομερά γρήγορο ειδικά όταν ντουφεκιστεί. Προσωπικά το θεωρώ ως τον δυσκολότερο στόχο και η άποψή μου δεν είναι υποκειμενική. Παρακολουθούσα στο youtube δύο Αμερικάνους που ανέβαζαν διάφορα βιντεάκια από κυνήγια σε διάφορες χώρες του κόσμου.
Στο φιλμάκι που αφορούσε τα rockies, αφού αναφέρθηκαν στο γεγονός ότι θεωρούνται επιβλαβή λόγω της ζημιάς που προκαλούν στις φυτείες (γι’ αυτό και το κυνήγι αποτελεί μέσο διαχείρισης για περιορισμό του πληθυσμού τους) προχώρησαν να αυτοτρολαριστούν παραδεχόμενοι, ότι κάθε άλλο παρά συνέβαλαν στη μείωση των αριθμών τους.
Ενθαρρύνεται η θήρευσή τους
Επειδή ακριβώς τα τρυγόνια και τα αγριοπερίστερα θεωρούνται επιβλαβή δεν υπάρχει ημερήσιο όριο κάρπωσης. Αντιθέτως ενθαρρύνεται η θήρευσή τους και το μέγεθος της τσάντας εύκολα ανεβαίνει σε τριψήφιους αριθμούς.
Η κυρίως κυνηγετική περίοδος ξεκινά στις περισσότερες περιφέρειες την 1η Μαΐου και διαρκεί μέχρι την 31η Αυγούστου.
Κατά τη διάρκεια των 4 αυτών μηνών ο επισκέπτης κυνηγός μπορεί να κτυπήσει φαραώνες του υποείδους helmeted και διάφορα είδη φραγκολίνας όπως για παράδειγμα την orange river, την grey winged, την natal, την swainson’s, την crested και άλλες. Σε συγκεκριμένες περιοχές, μία και δεν είναι διαδεδομένες, παντού, μπορεί να κτυπήσει κάποιος και αμμοπέρδικες των ειδών namaqua και burchell’s.
Τρία είδη ορτυκιών, με πολυπληθέστερο το γνωστό μας τύπο, συμπεριλαμβάνονται στο κυνηγετικό μενού. Ο μέγιστος αριθμός εδαφόβιων πουλιών που επιτρέπεται σε μία μέρα είναι 10.
Το κυνήγι των υδροβίων
Την ίδια περίοδο επιτρέπεται και το κυνήγι των υδροβίων. Οι χήνες που προσελκύουν το ενδιαφέρον των κυνηγών είναι δύο. Η αιγυπτιακή και η τεράστια spur winged. Η πρώτη θα έλεγα ότι ανήκει στις μικρές χήνες με βάρος που κυμαίνεται γύρω στα 2 κιλά και είναι το πολυπληθέστερο είδος από τα δύο. Η αιγυπτιακή χήνα έχει έντονα χρώματα με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τον σκούρο καφέ κύκλο γύρω από τα μάτια της.
Εύκολα θα την κατέτασσα στις όμορφες αντιπροσώπους της οικογένειας των χηνοειδών. Η spur winged από την άλλη είναι ένα “θηρίο” που φτάνει σε βάρος, όχι σπάνια, τα 10 κιλά. Ο μέσος όρος είναι πάνω κάτω τα 5 κιλά. Είναι η μεγαλύτερη χήνα στον κόσμο και ένα από τα πιο βαρετά πουλιά που μπορούν να πετάξουν. Χωρίς δισταγμό αποτελεί τρόπαιο για τον κάθε κυνηγό υδροβίων.
Περίπου δεκατρία είδη πάπιας συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο των θηρεύσιμων, πιο κοινές από τις οποίες είναι τρία είδη σαρσέλας (yellow billed, red billed και cape), ο τοπικός κουταλάς (cape shoveler) και η white faced whistling duck. Αν είσαι τυχερός ή τύχει να κυνηγήσεις σε περιοχές που συχνάζουν μπορεί να κτυπήσεις ακόμα την όμορφη Cape Shelduck, κάποια African black duck, ή την επιβλητική σε εμφάνιση Knob billed. Το ημερήσιο όριο κάρπωσης στα υδρόβια ανέρχεται επίσης στα 10 πουλιά.
Μία τυπική κυνηγετική µέρα στη Νότιο Αφρική
Μία τυπική κυνηγετική μέρα στη Νότιο Αφρική μπορεί να ξεκινήσει με κυνήγι υδροβίων, να συνεχίσει με περπατητό σε φαραώνες και φραγκολίνες και να ολοκληρωθεί με καρτέρι σε τρυγόνια και αγριοπερίστερα.
Κανένα από τα είδη που αναφέρω πιο πάνω, με εξαίρεση τα ορτύκια, δεν συναντάται στην Ευρώπη έτσι κάθε πουλί που καρπώνεσαι στην Νότιο Αφρική είναι ξεχωριστό ειδικά για εκείνους που παίρνουν ικανοποίηση από τη θήρευση διαφορετικών ειδών και όχι από την ποσότητα των θηραμάτων στην τσάντα.
Η παράθεση των αγγλικών ονομάτων των θηρεύσιμων ειδών πέραν της ανάγκης, αφού δεν υπάρχει αντίστοιχη ελληνική ονομασία, επιτρέπει στους αναγνώστες να ψάξουν τα συγκεκριμένα είδη στο διαδίκτυο. Προσωπικά είναι κάτι που βρίσκω ενδιαφέρον και αποτελεί για μένα ευχάριστη ενασχόληση.
Για όσους δε προτιμούν κυνηγετική δράση αλλά δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν το μακρινό ταξίδι, υπάρχουν στο διαδίκτυο πληθώρα από φιλμάκια με κυνήγια στη Νότιο Αφρική, που έστω και νοερά μεταφέρουν τον θεατή στη μακρινή αυτή χώρα που αποτελεί ένα από τους λίγους κυνηγετικούς παραδείσους για φτερωτά θηράματα που έχουν παραμείνει. Ένα σερφάρισμα συνιστάται ανεπιφύλακτα.
Κείμενο: ΑΝΤΩΝΗΣ ΤAΛΙΩΤΗΣ
