Τα θέλουν οι κυνηγοί τα ραβδωτά; Τι «απαντούν» οι κυνηγοί του αγριόχοιρου με τα δράμια
Η χρήση ραβδωτών στην Ελλάδα απαγορεύεται και το γιατί είναι κάτι που «βασανίζει» τους κυνηγούς, που ζητούν να αρθεί αυτή η απαγόρευση, με τις κυβερνήσεις, διαχρονικά, να μένουν σταθερές στο “όχι”, χωρίς πάντως να μπορούν να αιτιολογήσουν επαρκώς αυτή τους τη θέση.
Θα έχετε ακούσει πολλές φορές αυτό το περίφημο… τι θα γίνει με τα ραβδωτά. Ιδιαίτερα από τους κυνηγούς που ειδικεύονται στο αγριογούρουνο. Από την άλλη, είναι γνωστό ότι… “κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Οι αρμόδιες υπηρεσίες “σφυρίζουν” αδιάφορα και η ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ούτε που θέλει να ακούει για αυτά τα όπλα.
30 χρόνια εισηγήσεις
Η μοναδική εισήγηση για χρήση των ραβδωτών είναι από την Κυνηγετική Συνομοσπονδία που για περισσότερα από 30 χρόνια ζητά την άρση της απαγόρευσης στις προτάσεις που καταθέτει για το κυνήγι.
Λίγο πολύ όλοι τα γνωρίζουμε αυτά και στην πλειοψηφία μας δεν πιστεύουμε ότι θα γίνει κάτι με τα ραβδωτά. Μπορεί να έχουν γίνει κάποιες συζητήσεις με τους αρμόδιους αλλά το θέμα δεν… ξεκολάει. Ουσιαστικά, και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, με τις υπάρχουσες συνθήκες και την φιλοσοφία για τα όπλα που επικρατεί στην Ελλάδα, πολύ δύσκολα θα υπάρξουν υπουργοί που θα υπογράψουν την άρση της απαγόρευσης.
Όμως υπάρχει και μία άλλη διάσταση του θέματος. Άραγε εμείς, οι κυνηγοί, το θέλουμε το ραβδωτό;.
Ας αναλύσουμε την κατάσταση στο κυνήγι του αγριόχοιρου όπως αυτή διαμορφώνεται σήμερα. Το μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων κυνηγών χρησιμοποιεί στο κυνήγι του γουρουνιού φυσίγγια με σκάγια (δράμια). Το ποσοστό των κυνηγών που χρησιμοποιεί μονόβολα είναι μικρό. Το αναφέρω αυτό γιατί είναι διαφορετικό κάποιος να χρησιμοποιεί δράμια και διαφορετικό να χρησιμοποίει μονόβολα. Τα δράμια είναι αυτά που ανοίγουν και δημιουργούν κύκλο διασποράς, ενώ για την χρήση μονόβολου απαιτείται βολή ακριβείας που γίνεται με ένα βλήμα.
Άραγε γιατί στην πλειοψηφία τους οι κυνηγοί χρησιμοποιούν δράμια;
Η διασπορά των σκαγιών
Ο βασικότερος λόγος είναι η διασπορά των σκαγιών. Μη έχοντας εμπιστοσύνη στο κατά πόσο μπορούν να πραγματοποιήσουν βολή ακριβείας, επιλέγουν τα δράμια γιατί η τουφεκιά “ανοίγει” και καλύπτει μεγαλύτερη επιφάνεια. Ένας δεύτερος σημαντικός λόγος είναι οι συνθήκες κυνηγίου. Οι τουφεκιές σε κοντινές αποστάσεις έχουν μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας όταν γίνονται με δράμια.
Τα λειόκαννα όπλα έχουν ένα προτέρημα συγκριτικά με τα ραβδωτά. Μπορούν να δεχτούν φυσίγγια με σκάγια αλλά και φυσίγγια με βλήμα, κάτι που δεν γίνεται στα ραβδωτά. Είναι δεδομένο ότι αν συγκρίνουμε την ευθυβολία του ραβδωτού και του λειόκαννου με χρήση μονόβολου η πλάστιγγα θα γύρει προς το ραβδωτό. Ωστόσο το λειόκαννο έχει την δυνατότητα να ρίξει και σκάγια.
Η χρήση δραμιών στο κυνήγι του αγριόχοιρου, είναι συνειδητή απόφαση.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, τι να το κάνουν οι κυνηγοί του αγριόχοιρου το ραβδωτό ακόμα και αν επιτραπεί η χρήση του στην χώρα μας; Οι κυνηγοί που χρησιμοποιούν αποκλειστικά και μόνο μονόβολα είναι λογικό, ότι στο ραβδωτό όπλο θα βρουν ότι δεν μπορεί να τους προσφέρει το λειόκαννο σε ευθυβολία και επιλογή διαμετρημάτων. Όμως οι λάτρεις του μονόβολου είναι λίγοι.
